سوره انسان یا هل اتی یا دَهر هفتاد و ششمین سوره و از سورههای مدنی قرآن که در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است. سوره انسان درباره خلقت انسان و هدایت او سخن میگوید و سپس به اوصاف ابرار (نیکوکاران)، نعمتهایی که خداوند به آنان میدهد و دلیل این نعمتها میپردازد و در آخر از اهمیت قرآن و مشیت پروردگار سخن میگوید.
بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، آیه پنجم این سوره که به آیه اطعام معروف است، در توصیف حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و حسنین(ع) و خادم آنان فضه نازل شده است. ایشان سه روز پی در پی به نذرشان بر روزهگرفتن این روزها وفا کردند و با اینکه خود گرسنه بودند، افطاریشان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.
محمدبن سیرین گوید:
اگر بیند كه سوره انسان را می خواند، دلیل است كه درویشان را طعام و غذا دهد و رضای حق تعالی را با این عمل جوید.
ابراهیم كرمانی گوید:
با خلقِ خدا احسان كند.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
توفیق یابد بر سخاوت و شكر نعمت.