در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com چهل حدیث زیبا درباره شكر و سپاسگزاری از نعمت های خداوند را برای شما عزیزان قرار دادیم .
چهل حدیث زیبا درباره شكر و سپاسگزاری از نعمت های خداوند,احادیث درباره شکرگذاری از نعمت های خداوند,حدیث درباره شکر و سپاسگذاری از خدا
چهل حدیث زیبا درباره شكر و سپاسگزاری از نعمت های خداوند
1ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
مَن تَظاهَرَت نِعَمُ اللهِ عَلَيهِ فَليُكثِرِالشُّكرَ.
كسي كه نعمتهاي خدا را برخود مستدام ميبيند بايد كه بسيار شكور و سپاسگذار باشد. (الشهاب فيالحِكَم و الآداب، ص 49)
2ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
شُكرُالنِّعَمِ يَزيدُ فيالرِزْقِ.
شكر نعمت، نعمتت افزون كند. (بحار، ج 71، ص 44)
3ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
اَلشُّكرُ زيادةٌ فيالنِّعمِ و اَمانٌ مِنَ الفَقرِ.
شكرگزاري باعث وفور نعمت و مصونيت از فقر و تهيدستي است. (تحفالعقول، ص 376)
4ـ امام حسن مجتبي(ع):
تُجَهَلُ النِّعمُ ما اَقامَت، فَاِذا وَلَّتْ عُرِفَت!
نعمت تا زماني كه در دسترس و پابرجاست قدر آن نشناخته است، همين كه از دست رفت، قدر آن (تازه) شناخته ميشود! (بحار، ج 78، ص 115)
5ـ «امام رضا(عليهالسلام)»:
اَحسِنوا جِوارَ النِّعَمِ فَاِنّها وَحشِيَّةٌ! ما نَأَتْ عَنِ قَومٍ فَعادَتْ اِلَيهِم.
وقتي نعمتي به شما رسيد قدر آن را كاملاً بدانيد كه نعمت گريزپا است، وقتي از دست رفت ديگر بازنميگردد! (مُسندالامامالرضاعليهالسلام، ج 1، ص 286)
6ـ «امام موسيكاظم(عليهالسلام)»:
مَن حَمِداللهَ عَلي النِّعمةِ فَقد شَكَرهُ وَ كانَ الحمدُ اَفضَل مِن تِلكَ النِعمةِ.
كسي كه بر نعمتي حمد خدا را كند و الحمدلله بگويد او را شكرگزاري كرده است و اين حمد او از آن نعمتي كه به او داده أفضل و بالاتر است. (بحار، ج 71، ص 31)
7ـ «امام زينالعابدين(عليهالسلام)»:
إنَّ اللهَ يُحبُّ كُلَّ عَبدٍ شَكور.
خداوند بندگان شكور و سپاسگزار خود را دوست ميدارد. (وسائل، ج 11، ص 539)
8ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
اِحذَروا نِفارَ النِّعَمِ فما كُلُّ شارِدٍ بِمَردودٍ!
از دست دادن نعمتها را برحذر باشيد (و بدانيد) كه نه هرچيزي كه از دست رفت دوباره باز ميگردد! (نهجالبلاغه، 238)
9ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
شُكْرُ كُلِّ نِعمةٍ اَلوَرَعُ عَمّا حَرَّمَ الله.
شكر هر نعمتي در اين است كه انسان آنچه خدا بر او حرام كرده از آن دوري نمايد. (خصال، ج 1، ص 11)
10ـ امام حسن مجتبي(ع):
النّعمةُ مِحتَةٌُ فَإن شُكِرَتْ كانت نِعمةً و إن كُفِرتْ صارَت نِقمةً.
نعمتهاي خداوند يك آزمون است اگر شكر و حق آن ادا شود براي انسان نعمت و اگر ناسپاسي كرد (همان نعمت) برايش نقمت و عذاب خواهد بود. (بحار، ج 78، ص 113)
11ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
مَن اُعطِيَ الشُّكَر اُعطِيَ الزِّيادةَ يَقولُ اللهُ عَزّوجَلّ «لَئِن شكَرتُم لَاَزيَدنَّكُم».
كسي كه توفيق شكرگزاري به او عطا شده زيادتي نعمت هم نصيب او ميگردد. خداوند متعال ميفرمايد «اگر شكرگزار باشيد حتماً شما را زياده خواهم بخشيد». (بحار، ج 71، ص 40)
12ـ «امام رضا(عليهالسلام)»:
أَسرَعُ الذُّنوبِ عُقوَبةً كُفرانُ النِّعمَةِ.
گناهاني كه كيفر آنها زودتر دامنگير انسان ميشود کفران نعمتها است. (مُسندالامام الرضاعليهالسلام، ج 1، ص 280)
13ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
اَلايمانُ نِصفانِ: نِصفٌ فيالصّبرِ وَ نِصفٌ في الشُّكِر.
ايمان دو نيم است: نيمي صبر و شكيبايي و نيمي ديگر شكر و سپاسگزاري است. (تحفالعقول، ص 47)
14ـ امام جواد(ع):
نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيئَةٍ لاتُغفَرُ.
نعمتي كه شكر آن ادا نشود، همانند گناهي است كه آمرزيده نگردد. (بحار، ج 71، ص 53)
15ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
إنَّ أهنَأَ النّاسِ عَيشاً مَن كانَ بِما قَسَمَ اللهُ لَهُ راضِياً.
گواراترين زندگي را كسي داراست كه به قسمت الهي خود راضي باشد. (فهرست غرر، ص 137)
16ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
علامةُ الشّاكِرِ اَربَعَةٌ: الشُّكرُ فيالنَّعماءِ وَ الصَّبرُ فيالبَلاءِ وَ القُنوعُ بِقِسَمِ اللهِ وَ لايَحمَدُ و لايُعظِّمُ الاّ اللهَ.
آدم شكرگزار چهار علامت دارد: در وقت نعمت شاكر، هنگام بلا صابر، به قسمت خدا قانع و تنها خدا را ستايش و بزرگداشت ميدارد. (تحفالعقول، ص 21)
17ـ امام هادي(ع):
اِنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ وَ الشُّكرَ نِعَمٌ و عُقبي.
نعمتهاي خدا براي انسان كالاي دنياست اما شكرگذاري هم نعمت است و هم آخرت و خوشعاقبتي. (بحار، ج 78، ص 365)
18ـ «امام محمدباقر(عليهالسلام)»:
اِستَكثِرْ لِنَفسِكَ مِنَ اللهِ قَليلَ الرِّزقِ تَخَلُّصاً اِلَي الشُّكرِ.
روزي كم را از طرف خدا براي خود بسيار بشمار تا بتواني از عهده شكر آن برآيي. (تحفالعقول، ص 293)
19ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
اذا وَصَلَتْ اِلَيكُم اَطرافُ النِّعَمِ فلا تَنفِروا اَقصاها بِقِلَّةِ الشُّكرِ!
نعمتي! كه به دستتان رسيد، با قصور در شكرگزاري آن، نيمهكاره آن را از دست ندهيد. (بحار، ج 71، ص 53)
20ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
لايَشكُرُ اللهَ مَن لَم يَشكُرِ النّاسَ.
كسي كه از مردم (در برابر محبتهاي آنها) سپاسگزاري نكند خدا را سپاسگزاري نكرده است. (الفقيه، ج 2، ص 343)
21ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
مَن اَتي اِلَيكُم مَعروفاً فَكافِئُوهُ و إن لَم تَجِدوا فَاَثنُوا فَاِنَّ الثَّناءَ جَزاءٌ.
اگر كسي به شما محبّتي كرد شما هم محبّت او را جبران كنيد و اگر نتوانستيد (لااقل) از او تشكر نماييد، اين تشكر شما پاداش او خواهد بود. (تحفالعقول، ص 49)
22ـ امام جواد(ع):
لايَنقطِعُ المزيدُ مِن اللهِ حَتّي يَنقَطِعَ الشُّكْرُ مِنَ العِبادِ.
تا زماني كه بندگان از شكرگزاري به درگاه خدا دريغ نميدارند ازدياد نعمت و تفضلات خداوند نيز از آنها دريغ نخواهد شد. (تحفالعقول، ص 480)
23ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
مَن لَم يَشكُرِ الاِنعامَ فَليُعَدَّ مِنَ الاَنعامِ!
كسي كه نعمتها را سپاسگزاري نميكند بايد او را همدوش و در رديف حيوانات به حساب آورد! (فهرست غرر، ص 80)
24ـ «امام موسيكاظم(عليهالسلام)»:
اِنَّ كُلَّ نِعمَةٍ عَجَزْتَ عَن شُكِرها بِمَنزلَةِ سَيِّئَةٍ تؤاخَذُ بِها!
هر نعمتي كه از عهدة شكر آن برنيايي در حكم يك گناه است كه از آن بازخواست خواهي شد! (تحفالعقول، ص 415)
25ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
اَلتَّحدُّثُ بِالنِّعَمِ شُكرٌ.
نعمتهاي خدا را بازگو كردن، خود شكر و سپاسگزاري است. (مواعظ عدديّه، ص 3)
26ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
المُعافَي الشّاكرُ لَهُ مِثلُ اَجرِالمُبَتَليَ الصّابِرِ.
آدم سالم شكرگزار، ثواب آدم بلانشين صبور و شكيبا را دارد. (تحفالعقول، ص 382)
27ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
ضَغْطَةُ الَقَبرِ لِلمؤمنِ كفارةٌ لِما كانَ مِنهُ مِن تَضييعِ النِّعَمِ.
(يكي از علل) فشار قبر براي مؤمن كيفر ناشكري او در برابر نعمتهاي الهي است. (سفينه، ج 2، ص 74)
28ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
كُن فيالسَّراّءِ عَبداً شكُوراً وَ فيالضَّرّاءِ عَبداً صَبوراً.
در روزهاي خوشي و آسايش بندهاي شاكر و سپاسگزار و در روزهاي محنت و سختي بندهاي صبور و شكيبا باش. (فهرست غرر، ص 179)
29ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
طوبي لِمَن لَم يُبَدِّلْ نِعمةَ اللهِ كُفراً.
خوشا به حال كسي كه شكرانة نعمتهاي خدا را تبديل به كفران و ناسپاسي نكند. (بحار، ج 71، ص 46)
30ـ «مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
تُعرَفُ حَماقَةُ الرّجُلِ بِالاَشَرِفيالنِّعمةِ وَ كَثرةِ الذُّلِّ فيالمِحنَةِ.
حماقت شخص در آنجا است كه در حال نعمت سرمست و ناسپاس و در وقت محنت ذليل است و بيتاب. (فهرست غرر، ص 83)
31ـ «پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
مَن لَم يَشكُرِ القَليلََ لَم يَشكُرِ الكَثيرَ.
كسي كه نعمتهاي خُرد و كوچك را شكرگزار نباشد نعمتهاي كلان و بزرگ را نيز شكرگزار نخواهد بود. (شهابالاخبار، ص 152)
32ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
في كُلِّ نَفَسٍ مِن اَنفاسِكَ شُكرٌ لازمٌ لَك بَل اَلفٌ أَو اَكثَر.
براي هر يك از نَفَسهاي تو يك شكرانه بلكه هزار و بيش از هزار شكرانه بر تو لازم است. (جامعالسعادات، ج 3، ص 236)
33ـ امام موسيبنجعفر(ع):
إنّ العاقِلَ اَلّذي لايَشغَلُ الحلالُ شُكرَهُ وَ لايَغلِبُ الحرامُ صبرَهُ.
آدم عاقل كسي است كه آنچه حلال است او را از شكرگزاري باز نميدارد و آنچه حرام است بر استقامت و پايداري او در دين چيره نميگردد. (تحفالعقول، ص 407)
34ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
شُكرُالنِّعمةِ اِجتنابُ المَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّكرِ قَولُ الرَّجُلِ «الحمدُلله رَبِّ العالَمين»
شكر نعمت، دوري از گناهان است و كمال شكرگزاري انسان گفتن «الحمدُ للهِ رَبِّ العالَمين». (بحار، ج 71، ص 40)
35ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
ما اَنعَمَ اللهُ علي عَبدٍ بِنعمَةٍ صَغُرَتْ اَو كَبُرَتْ فَقالَ «الحمدُّلله» اِلاّ اَدّي شُكرَها.
هرگاه خدا نعمتي به بندهاش عطا كند، خُرد باشد يا كلان، و به پاس آن بگويد «الحمدُلله» شكر آن نعمت را به جا آورده است. (بحار، ج 71، ص 32)
36ـ «امام محمدباقر(عليهالسلام)»:
تَخَلَّصْ اِلي عظيمِ الشُّكرِ بِاستِكثارِ قَليلِ الرِّزقِ و اسْتقلالِ كَبْرِ الطّاعةِ.
شكر بسيار و خالصانه در آن است كه روزي كم را زياد بداني و اطاعت بسيار را كم شماري. (بحار، ج 78، ص 164)
37ـ «امام رضا(عليهالسلام)»:
اِنَّ اللهَ عَزَّوجلّ أَمَرَ بِالشُّكرِ لَهُ وَ لِلِوالدَينِ فَمَن لَمْ يَشكُرْوالدَيهِ لَم يَشكُرِ اللهَ.
خداوند متعال شكر و سپاس را براي خود در كنار شكر و سپاس والدين قرار داده، كسي كه شكرانة والدين را به جا نياورد شكرانة خدا را هم به جا نياورده است. (العيون، ج 1، ص 258)
38ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
اَحسِنُوا صُحَبةَ النِّعمِ قَبلَ فِراقِها فَاِنّها تَزولُ و تَشهَدُ علي صاحِبِها بِما عَمِلَ فيها.
قدر نعمتها را نيكو بدانيد پيش از آن كه آنها را از دست بدهيد و بدانيد كه نعمتها زوالپذيرند ولي (فردا) گواهي خواهند داد كه رفتار صاحبانش با آنها چگونه بوده است. (مكارمالاخلاق، ص 148)
39ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
مَن قالَ اَربَعَ مَراّتٍ اِذا أَصَبَحَ «الحمدُلله رَبِّ العالَمين» فَقَد اَدّي شُكْرَ يَومِهِ و مَن قَالها اِذا أَمسي فَقَد ادّي شُكرَ لَيلَتِهِ.
هر كس در آغاز روز چهار مرتبه بگويد «الحمدُللهِ رَبِّ العالمين» شكرانة آن روز را به جا آورده و اگر آن را در آغاز شب بگويد شكرانة آن شب را (نيز) به جا آورده است. (مكارمالاخلاق، ص 308)
40ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
مَن قالَ في كُلِّ يَومٍ سَبْعَ مَرّاتٍ «الحمدُللهِ عَلي كُلِّ نِعمةٍ كانَت أَوهِيَ كائِنَة» فَقَد اَديّ شُكرَ ما مَضي وَ شُكرَ ما بَقِي.
هر كس در هر روز هفت مرتبه بگويد «الحمدُللهِ عَلي كُلِّ نِعمةٍ كانَت أَوهِيَ كائنَة» شكر تمام نعمتهاي گذشته و آينده را به جا آورده است. (ثوابالأعمال، ص 27)
منبع: کتاب شکوفه های حکمت