در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com خواص و فضیلت خواندن دعای صحیفه برای برآورده شدن بسیاری از حاجت ها را برای شما عزیزان قرار دادیم .

خواص و فضیلت خواندن دعای صحیفه برای برآورده شدن بسیاری از حاجت ها,خواص دعای صحیفه,فواید و فضیلت دعای صحیفه,گرفتن حاجت و برآورده شدن حاجات با دعای صحیفه,خاصیت دعای صحیفه

خواص و فضیلت خواندن دعای صحیفه برای برآورده شدن بسیاری از حاجت ها

در كتاب شريف و با بركت مهج الدعوات مرحوم سيد بن طاووس رحمة اللّه دعاى شريفى با بركات بسيار و آثار فوق العاده از مولى الموالى اميرالمؤ منين صلوات اللّه و سلام عليه و آله نقل نموده كه سزاوار است شيعيان آن حضرت از آن غافل نباشند و در مشكلات دنيا و آخرت و مسائل فردى و اجتماعى از آن بهره گرفته به نتيجه مطلوبشان برسند و از خير اين جهان و آن جهان بهره مند گردند.

اما توصيف نتايج و آثار آن كه در روايت بيان گرديده است .
مرحوم سيد رحمه اللّه عليه روايت نموده از حضرت على عليه السلام كه ايشان از حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله نقل نمودند كه حضرت رسالت صلى الله عليه و آله فرمودند: جبرئيل نزدم آمد در حالى كه در پشت مقام ابراهيم عليه السلام مشغول نماز بودم پس از اتمام نماز از خداوند متعال تقاضاى مغفرت براى امت خود نمودم . جبرئيل گفت : يا رسول اللّه صلى الله عليه و آله ! بسيار به امت خود علاقمند مى باشى و مى ترسى از خطاهايشان . خداوند به بندگانش رحيم است . حضرت مى فرمايد آرى اى برادر جبرئيل ! تو نيز مورد علاقه من و امت من مى باشى . اكنون دعايى را بياموز كه امت من بعد از من با قرائت آن و نائل شدنشان به مقاصد خود مرا ياد نمايند. جبرئيل عرضه مى دارد: يا رسول اللّه صلى الله عليه و آله توصيه مى كنم كه امر فرمايى امت خود را هر ماه سه روز ايام البيض را كه سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه است روزه را فراموش ننمايند و نيز امر فرمايى آنها را تا خداوند متعال را به اين دعاى شريف بخوانند و اين دعايى است كه حاملان عرش به بركت اين دعا عرش الهى را حمل مى كنند و من به بركت آن از آسمانها به زمين فرود مى آيم و از زمين به آسمان صعود مى نمايم ، و اين دعا را به دربهاى بهشت و جاى جاى بهشت مرقوم و نوشته شده است ، و با اين دعا دربهاى بهشت گشوده مى شود و به بركت اين دعا خلق خداوند در روز قيامت محشور مى شوند به امر الهى . و هر يك از امت شما اين دعا را قرائت كند خداوند عذاب قبر را از او برداشته و به بركت آن از بدى بزرگ قيامت . و از آفات دنيا در امن قرار خواهد گرفت و از عذاب آتش جهنم نجات خواهد يافت . رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: از جبرئيل سوال نمودم كه ثواب اين دعا را بيان دارد. او چنين گفت : يا رسول اللّه صلى الله عليه و آله سوال نمودى از چيزى كه قدرت توصيف آن را ندارم زيرا قدرت توصيف آن را ندارم زيرا قدر آن را خداوند متعال داند و بس . و اگر تمام درختان قلم باشد و درياها مركب و جميع خلائق نويسنده قادر نخواهند بود ثوابى كه خداوند كريم به قرائت كننده اين دعا عطا مى فرمايد بنويسند. اينك مقدارى از آن بيان مى شود. چنانچه بنده اى اسير و عبد ديگرى باشد به قصد آزادى خود اين دعا را قرائت كند خداوند متعال او را از سختى عبوديت و اسارت بندگى خلاص خواهد نمود. چنانچه مغموم و گرفتارى آن را بخواند خداوند هم و غم او را بر طرف مى گرداند. و اگر حاجتى را انسان طالب باشد و براى رفع آن اين دعا را بخواند خداوند متعال حاجت او را برآورده و نيازش را مرحمت مى فرمايد چه آن حاجت دنيوى باشد و يا اخروى . مادى باشد يا معنوى ان شاء اللّه . و او را از مرگ ناگهانى (سكته ) حفظ مى فرمايد. و از هراس قبر او را ايمن و حفظ سازد و از فقر در دنيا او را محفوظ نمايد. و به او قدرت و مقام شفاعت از دوستانش در روز قيامت عطا فرمايد: در حالى كه آن روز سخت و هولناك و پرهراس خندان باشد و به بركت اين دعا به بهشت دارالسلام واردش نمايند و خداوند متعال او را در غرفه هاى آن مقام والا ساكن فرمايد در حالى كه ملبس به لباسهاى جنان باشد و چنانچه شخصى روزه بدارد و اين دعا را بخواند خداوند ثوابى را كه به جبرئيل عليه السلام و ميكائيل عليه السلام و اسرافيل عليه السلام و عزرائيل عليه السلام و ابراهيم خليل عليه السلام و عيسى عليه السلام و شما اى رسول گرامى صلى الله عليه و آله عطا فرموده به او عطا خواهد فرمود. رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد: در شگفت بودم كه جبرئيل گفت : يا محمد صلى الله عليه و آله ! هر يك از امت شما در مدت عمرش يك بار اين دعا را بخواند خداوند او را در روز قيامت در حالى محشور مى نمايد كه صورتش مانند ماه شب چهارده مى درخشد و مردم گمان مى كنند يكى از انبياء است . پس جبرئيل ادامه داد و گفت : يا محمد صلى الله عليه و آله ! چنانچه شخصى پنج بار موفق شود به قرائت اين دعا، من جبرئيل با اسبى از اسبهاى بهشتى در كنار قبر او در روز رستاخيز آماه خواهم بود كه به مجرد زنده شدن و حشر او را بدون تامل در مواقف حساب و بدون توقف در هيچ مكانى به مقام عالى در دارالنعيم در جوار وجود نازنين شما اى محمد صلى الله عليه و آله فرمود آورم و ساكن نمايم و من جبرئيل ضامن هستم براى كسى كه موفق به خواندن اين دعا شود چه زن و چه مرد كه خداوند او را عذاب نفرمايد اگر چه گناهان او بيشتر از كف درياها و افزون تر از قطرات باران و برگ درختان و عدد مردم اهل بهشت و جهنم باشد و هر كس موفق شود به خواندن اين دعا شود ثواب حج واجب و عمره مقبوله بنويسند و هر كس در هنگام خواب يا طهارت و پاكيزگى پنج بار اين دعا را قرائت كند شما را در خواب مى بيند در حالى كه او را بشارت به بهشت مى دهيد، و چنانچه شخصى گرسنه و تشنه باشد و براى رفع آن غذا و آبى نداشته باشد و يا مريض باشد و دارويى برايش فراهم نباشد به بركت قرائت اين دعا خداوند او را از تشنگى و گرسنگى و مرض نجات خواهد داد و حوائج دنيا و آخرت او را عطا خواهد فرمود. و هر كس چيزى از او دزديده باشند وضو بسازد و چهار ركعت يا دو ركعت نماز بخواند و در هر ركعت بعد از حمد سوره اخلاص (قل هو اللّه احد) را دو مرتبه بخواند و پس از سلام نماز اين دعا را بخواند و نوشته اين دعا را مقابل يا زير سرش بگذارد خداوند متعال مشرق و مغرب را درهم نموده و مفقود شده او را به او باز گرداند. و چنانچه شخصى دشمنى داشته باشد و موفق شود اين دعا را براى دفع او بخواند خداوند متعال او را در حفظ و امن محكم خود قرار مى دهد كه احدى به او ضرر نمى تواند برساند و هر كس داراى قرض باشد به بركت قرائت اين دعا دين او ادا خواهد شد آن هم به سهولت ان شاء اللّه تعالى .
آگاه باشيد كه هر مومن مخلصى با اخلاص كامل آن را قرائت كند و از خداوند بخواهد كه كوه به حركت در آيد و يا آب در زير پايش محكم و سفت و جامد شود هر آينه به مقصود خواهد رسيد. زيرا در اين دعا اسم اعظم الهى مستور است و سزاوار نيست كسى كه ايمان به خداوند و اوليائش دارد اجازه دهد در قلبش كوچكترين وسوسه و ترديدى درباره عظمت و خواص اين دعيا شريف پيدا شود، زيرا خداوند به هر كس كه اراده فرمايد او را عطاى بى حساب عنايت خواهد فرمود و رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند در هر جنگى كه با دشمنان داشتم و اين دعا را خواندم به بركت آن پيروزى نصيب مومنين گشت و نيز فرمودند: كسى كه موفق شود به مداومت بر آن به او نور اولياء عطا مى شود و هر مشكلى برايش آسان و آسانى آسانتر خواهد شد.

بسم اللّه الرحمن الرحيم سبحان اللّه العظيم و بحمده

اين جمله را سه مرتبه بايد بگويد و سپس دعا را بخواند.

دعای صحیفه

107 تسبیح ممتاز و رسیدن به 29 حاجت

امام رضا علیه السلام فرمودند: إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْقِيلَ وَ الْقَالَ وَ إِضَاعَةَ الْمَالِ وَ كَثْرَةَ السُّؤَالِ[1]

خداوند پرگویى و تلف کردن مال و بسيارى درخواست و اظهار حاجت را دشمن مى‏دارد.

بر اساس این حدیث و احادیث کتمان که یکی از آنها کتمان مصیبت ها و مشکلات و حاجت هاست، لازم است برای رسیدن به نیازهای خود به یکی از مصادیق تسبیح تمسک کنیم. 107 تسبیح در دعای صحیفه هست که با آن به درگاه خداوند عرض حاجت کنیم و به حوائج 29گانه خود که از آثار این تسبیح است، برسیم. زیبایی این 107 تسبیح این است که هر تسبیحی با اسم و وصفی که آخر تسبیح قبل بوده، شروع می شود.

سند دعاي صحيفه:

از حضرت امير المؤمنين على بن ابى طالب علیه السلام از حضرت پيغمبر علیه السلام روايت شده است:

در حالى كه پشت مقام ابراهيم نماز مى‏گزاردم، جبرئيل علیه السلام نازل شد. پس… گفت: اى محمّد! سفارش مى‏كنم تو را كه امّت خود را امر نمایى كه سه روز ايّام البيض را روزه بگيرند كه سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماهى است، و سفارش مى‏كنم تو را كه امّت خود را امر نمایى كه در اين سه روز اين دعاى شريف را بخوانند.

 

عظمت دعاي صحيفه:

• 1) پس به به بركت اين دعا فرشتگان حمل کننده عرش هستند
• 2) و حضرت جبرئیل به بركت اين دعا به زمين نازل مى‏شود و به آسمان بالا مى‏رود
• 3) و اين دعا بر درهاى بهشت و بر حجره‏ها و كنگره‏ها و بر منزل هاى آن نوشته شده است
• 4) و بهترين دعا بعد از قرآن كريم براي امت پيامبرصلی الله علیه و آله است
• 5) و داراي اسم اعظم خداى تعالى مي باشد
• 6) و اگر درختان دنيا قلم و درياها مركّب و همه خلايق نويسنده گردند، بر نوشتن ثواب قارى اين دعا قدرت ندارند.
• 7) محشور شدن خلايق در روز قيامت به بركت اين دعاست.

ثواب دعاي صحيفه اگر با نيت خالص و پاك و عمل نيكو خوانده شود:

• 1) چندين برابر شدن قوّت حافظه
• 2) تقويت شعور و علم
• 3) زياد شدن عمر
• 4) صحّت و سلامتي بدن
• 5) دفع 70  آفت از آفات دنيا و 700  آفت از آفت هاى آخرت
• 6) گشوده شدن درهاى بهشت
• 7) برطرف شدن عذاب قبر
• 8) نجات از عذاب آتش
• 9) آزاد شدن دربند
• 10) برطرف شدن غم و اندوه
• 11) برآورده شدن حاجات دنيا و آخرت
• 12) حفظ از مرگ ناگهانى
• 13) حفظ از هول و سختي قبر
• 14) حفظ از فقر در دنيا
• 15) اذن شفاعت در روز قيامت با روى خندان
• 16) داخل شدن در دارالسّلام و غرفه‏ها و حلّه‏هاى بهشتي
• 17) ثواب جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و عزرائيل و ابراهيم خليل و موسى كليم و عيسى و محمّد:، اگر در حال روزه اين دعا را بخواند.
• 18) محشور شدن در قيامت در كنار جبرئيل علیه السلام و درخشيدن او چون ماه شب بدر اگر در مدّت عمر خود پنج مرتبه بخواند.
• 19) همسايگی ابراهيم علیه السلام و محمّد در بهشت
• 20) توفيق پاك شدن از گناهان
• 21) ديدن پيامبر گرامي در خواب و بشارت بهشت، اگر در وقت خواب پنج مرتبه با وضو خوانده شود.
• 22) سير شدن گرسنه و سيراب شدن تشنه
• 23) شفاي بیمار اگر بر او خوانده شود.
• 24) پيدا شدن چيزي كه دزديده شده است، اگر بعد از دو ركعت يا چهار ركعت نماز خوانده شود و در هر ركعت سوره حمد يك بار و سوره اخلاص دو مرتبه.
• 25) حفظ از دشمن و قدرت نيافتن دشمن بر او و پيروزي در جنگ با دشمن
• 26) استجابت دعا
• 27) مشمول دعاي ملائكه و جنّ و انس شدن
• 28) دریافت نور اولياء
• 29) آسان شدن هر امر دشوار[2]

 

و اما دعای صحیفه:

• 1) سه مرتبه می گویی: سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ

تسبيح مى‏كنم خدايى را كه بزرگ است و به حمد او  مشغولم (سپس می گویی:)

• 2) سُبْحَانَهُ مِنْ إِلَهٍ مَا أَمْلَكَهُ

منزه است خدا! شگفتا معبودی كه چه اندازه مالك است!

• 3) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَقْدَرَهُ 

و منزه است خدا! شگفتا پادشاهى كه چقدر تواناست!

• 4) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِيرٍ مَا أَعْظَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بسيار توانایى كه چه اندازه بزرگ است!

• 5) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِيمٍ مَا أَجَلَّهُ

و منزه است خدا! شگفتا بزرگى كه چه اندازه بزرگوار است!

• 6) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَلِيلٍ مَا أَمْجَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بزرگوارى چه اندازه بزرگ است!

• 7) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاجِدٍ مَا أَرْأَفَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بزرکى كه چه اندازه مهربان است!

• 8) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَءُوفٍ مَا أَعَزَّهُ

و منزه است خدا! شگفتا مهربانى كه چقدر عزيز است!

• 9) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَزِيزٍ مَا أَكْبَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا عزيزى كه چه اندازه بزرگ است!

• 10) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ كَبِيرٍ مَا أَقْدَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بزرگى كه چه هميشگى است!

• 11) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِيمٍ مَا أَعْلَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا جاودانى كه چه اندازه بلندمرتبه است!

• 12) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَالٍ مَا أَسْنَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا بلند مرتبه‏اى كه چه اندازه رفعت دارد!

• 13) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَنِيٍّ مَا أَبْهَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا رفيعى كه چه اندازه نیکوست!

• 14) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَهِيٍّ مَا أَنْوَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نيكویى كه چه اندازه نورانى است!

• 15) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنِيرٍ مَا أَظْهَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا از روشنایى كه چه اندازه آشکار است!

• 16) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ مَا أَخْفَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا ظاهرى كه چه پنهان است!

• 17) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَفِيٍّ مَا أَعْلَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا از پنهانى كه چه اندازه داناست!

• 18) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِيمٍ مَا أَخْبَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا از دانایى كه چقدر آگاه است!

• 19) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَبِيرٍ مَا أَكْرَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا از آگاهى چه اندازه كريم است!

• 20) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ كَرِيمٍ مَا أَلْطَفَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بخشنده‏اى كه چه اندازه لطف دارد!

• 21) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ لَطِيفٍ مَا أَبْصَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا از مهربانى كه چه بيناست!

• 22) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِيرٍ مَا أَسْمَعَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بينایى كه چه شنواست!

• 23) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَمِيعٍ مَا أَحْفَظَهُ

و منزه است خدا! شگفتا شنوایى كه چه اندازه نگاه دارنده است!

• 24) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَفِيظٍ مَا أَمْلَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا نگاه دارنده‏اى كه چقدر توانگر است!

• 25) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِيٍّ مَا أَوْفَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا توانگرى كه چه صاحب عطاست!

• 26) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَفِيٍّ مَا أَغْنَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا دهنده‏اى كه چه اندازه بى‏نياز است!

• 27) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَنِيٍّ مَا أَعْطَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا بى‏نيازى كه چقدر صاحب بخشش است!

• 28) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعْطٍ مَا أَوْسَعَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بخشنده‏اى كه چه وسعت بخش است!

• 29) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاسِعٍ مَا أَجْوَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا رزق دهنده‏اى كه چه اندازه بخشنده است!

• 30) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَوَادٍ مَا أَفْضَلَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بخشنده اى كه چه اندازه صاحب فضل است!

• 31) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُفْضِلٍ مَا أَنْعَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا صاحب فضلى كه چقدر نعمت بخش است!

• 32) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْعِمٍ مَا أَسْيَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نعمت دهنده‏اى كه چه سرور است!

• 33) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَيِّدٍ مَا أَرْحَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا سرورى كه چه اندازه مهربان است!

• 34) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِيمٍ مَا أَشَدَّهُ

و منزه است خدا! شگفتا مهربانى كه چه اندازه سخت گیر است!

• 35) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِيدٍ مَا أَقْوَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا سخت‏گيرى كه چقدر نیرومند است!

• 36) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَوِيٍّ مَا أَحْكَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نیرومندی كه چه فرزانه است!

• 37) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَكِيمٍ مَا أَبْطَشَهُ

و منزه است خدا! شگفتا حكيمى‏ كه چه صاحب قهر است!

• 38) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاطِشٍ مَا أَقْوَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا صاحب قهرى كه چه اندازه پابرجاست!

• 39) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَيُّومٍ مَا أَحْمَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا به خود برپایى كه چقدر ستوده است!

• 40) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَمِيدٍ مَا أَدْوَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا ستوده ای كه چه هميشگى است!

• 41) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَائِمٍ مَا أَبْقَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا جاودانى كه چه ماندگار است!

• 42) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أَفْرَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا ماندگارى‏ كه چه اندازه بى‏همتاست!

• 43) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَرْدٍ مَا أَوْحَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بى‏همتایى كه چه يكتاست!

• 44) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاحِدٍ مَا أَصْمَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا يكتایى كه چقدر مورد توجه و بى‏نياز است!

• 45) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَمَدٍ مَا أَمْلَكَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بى‏نيازى كه چه اندازه مالک است!

• 46) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَالِكٍ مَا أَوْلَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا مالكى كه چه صاحب اختيار است!

• 47) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَلِيٍّ مَا أَعْظَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا صاحب اختيارى كه چقدر بزرگ است!

• 48) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِيمٍ مَا أَكْمَلَه

و منزه است خدا! شگفتا بزرگى كه چه اندازه كامل است!

• 49) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ كَامِلٍ مَا أَتَمَّهُ

و منزه است خدا! شگفتا كاملى كه چه تمام است!

• 50) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَامٍ ‏مَا أَعْجَبَهُ

و منزه است خدا! شگفتا تمامى كه چه اندازه نيكوست!

• 51) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَجِيبٍ مَا أَفْخَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نيكویى كه چه صاحب فخر است!

• 52) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاخِرٍ مَا أَبْعَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا فخركننده‏اى كه چه اندازه دور است!

• 53) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَعِيدٍ مَا أَقْرَبَهُ

و منزه است خدا! شگفتا دورى كه چه نزديك است!

• 54) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَرِيبٍ مَا أَمْنَعَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نزديكى كه چه اندازه غالب است!

• 55) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَانِعٍ مَا أَغْلَبَهُ

و منزه است خدا! شگفتا غلبه‏كننده‏اى كه چقدر مسلّط است!

• 56) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَالِبٍ مَا أَعْفَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا چیره اى كه چه بخشاینده است!

• 57) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَفُوٍّ مَا أَحْسَنَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بخشاینده‏اى كه چه اندازه نیکوکار است!

• 58) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُحْسِنٍ مَا أَجْمَلَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نیکوکارى كه چه زیباست!

• 59) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَمِيلٍ مَا أَقْبَلَهُ

و منزه است خدا! شگفتا زیبایى كه چه اندازه پذیرنده [توبه] است!

• 60) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِلٍ مَا أَشْكَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا توبه‏پذیرى كه چه سپاسگزار است!

• 61) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَكُورٍ مَا أَغْفَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا سپاسگزارى كه چه اندازه آمرزنده است!

• 62) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَفُورٍ مَا أَكْبَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا آمرزنده‏اى كه چه اندازه بزرگ است!

• 63) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ كَبِيرٍ مَا أَجْبَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا از بزرگى كه چه صاحب جبروت است!

• 64) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَبَّارٍ مَا أَدْيَنَهُ

و منزه است خدا! شگفتا صاحب جبروتى كه چه اندازه جزادهنده است!

• 65) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَيَّانٍ مَا أَقْضَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا جزادهنده‏اى كه چه اندازه حكم کننده است!

• 66) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاضٍ مَا أَمْضَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا حكم‏كننده‏اى كه چه حاكم است!

• 67) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاضٍ مَا أَنْفَذَهُ

و منزه است خدا! شگفتا حاكمى كه چه فرمانش جارى است!

• 68) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَافِذٍ مَا أَرْحَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا فرمانروایی كه چقدر مهربان است!

• 69) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِيمٍ مَا أَخْلَقَهُ

و منزه است خدا! شگفتا مهربانى كه چه اندازه آفریننده است!

• 70) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَالِقٍ مَا أَقْهَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا آفریدگارى كه چه اندازه چیره است!

• 71) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاهِرٍ مَا أَمْلَكَهُ

و منزه است خدا! شگفتا چیره اى كه چه صاحب مملكت است!

• 72) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَقْدَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا پادشاهى كه چقدر تواناست!

• 73) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَادِرٍ مَا أَرْفَعَهُ

و منزه است خدا! شگفتا توانایى كه چه اندازه بلندپایه است!

• 74) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَفِيعٍ مَا أَشْرَفَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بلندپایه‏اى كه چه اندازه شریف است!

• 75) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَرِيفٍ مَا أَرْزَقَهُ

و منزه است خدا! شگفتا شریفى كه چه روزی بخش است!

• 76) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَازِقٍ مَا أَقْبَضَهُ

و منزه است خدا! شگفتا روزى دهنده‏اى كه چه تنگ گیر است!   

• 77) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِضٍ مَا أَبْسَطَهُ

و منزه است خدا! شگفتا تنگ گیری كه چه وسعت بخش است!

• 78) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاسِطٍ مَا أَهْدَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا روزى گستراننده‏اى كه چه اندازه راهنماست!

• 79) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ هَادٍ مَا أَصْدَقَهُ

و منزه است خدا! شگفتا راهنمایى كه چقدر راستگوست!

• 80) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَادِقٍ مَا أَبْدَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا راستگویى كه چه اندازه آشکار است!

• 81) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَادِئٍ مَا أَقْدَسَهُ

و منزه است خدا! شگفتا ظاهرى كه چه منزّه از عيب هاست!

• 82) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قُدُّوسٍ مَا أَظْهَرَهُ [مَا أَطْهَرَهُ‏]

و منزه است خدا! شگفتا شکوهمندی كه چقدر ظاهر [پاكيزه] است!

• 83) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ [مِنْ طَاهِرٍ] مَا أَزْكَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا آشكارى [پاكيزه‏اى‏] كه چه پاك است!

• 84) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ زَكِيٍّ مَا أَبْقَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا پاكى كه چه اندازه ماندگار است!

• 85) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أَعْوَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا ماندگارى كه چه اندازه بازگرداننده است!

• 86) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَوَّادٍ [مُعِيدٍ] مَا أَفْطَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بازگرداننده ای كه چه آفریننده است!

• 87) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاطِرٍ مَا أَرْعَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا آفریننده ‏اى كه چه اندازه نگاه دارنده است!

• 88) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَاعٍ مَا أَعْوَنَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نگاه دارنده‏اى كه چه ياور است!

• 89) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعِينٍ مَا أَوْهَبَهُ

و منزه است خدا! شگفتا يارى‏كننده‏اى كه چه اندازه بخشنده است!

• 90) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَهَّابٍ مَا أَتْوَبَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بسيار بخشنده‏اى كه چقدر توبه پذیر است!

• 91) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَوَّابٍ مَا أَسْخَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا توبه پذیری كه چه اندازه سخیّ است!

• 92) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَخِيٍّ مَا أَبْصَرَهُ

و منزه است خدا! شگفتا دهنده ای كه چه اندازه بیناست!

• 93) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِيرٍ مَا أَسْلَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا بينایى كه چه اندازه سالم است!

• 94) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَلِيمٍ مَا أَشْفَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا سالمى كه چقدر شفادهنده است!

• 95) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَافٍ مَا أَنْجَاهُ

و منزه است خدا! شگفتا شفادهنده‏اى كه چه اندازه رهایی بخش است!

• 96) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْجٍ مَا أَبَرَّهُ

و منزه است خدا! شگفتا نجات دهنده‏اى كه چه اندازه نيكوكار است!

• 97) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَارٍّ مَا أَطْلَبَهُ

و منزه است خدا! شگفتا نيكوكارى كه چقدر خواهنده است!

• 98) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَالِبٍ مَا أَدْرَكَهُ

و منزه است خدا! شگفتا خواهنده اى كه چه صاحب ادراك است!

• 99) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُدْرِكٍ مَا أَشَدَّهُ

و منزه است خدا! شگفتا ادراك‏كننده‏اى كه چه چيز او را سخت گیر است!

• 100) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِيدٍ مَا أَعْطَفَهُ

و منزه است خدا! شگفتا سخت گیری كه چه اندازه مهربان است!

• 101) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتَعَطِّفٍ مَا أَعْدَلَهُ

و منزه است خدا! شگفتا مهربانى كه چه دادگر است!

• 102) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَادِلٍ مَا أَتْقَنَهُ

و منزه است خدا! شگفتا دادگرى كه چه اندازه فرمانش استوار و محکم است!

• 103) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتْقِنٍ مَا أَحْكَمَهُ

و منزه است خدا! شگفتا محكم‏كننده‏اى كه چقدر فرزانه است!

• 104) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَكِيمٍ مَا أَكْفَلَهُ

و منزه است خدا! شگفتا حكيمى كه چه ضامن و سرپرست است!

• 105) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ كَفِيلٍ مَا أَشْهَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا ضامنى كه چه اندازه گواه است!

• 106) وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَهِيدٍ مَا أَحْمَدَهُ

و منزه است خدا! شگفتا گواهى كه چقدر ستوده است!

• 107) وَ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْعَظِيمُ وَ بِحَمْدِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ دَافِعِ‏ كُلِّ بَلِيَّةٍ وَ هُوَ حَسْبِي وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ.

و منزه است او! اوست خداى بزرگ و به سپاس او مشغولم. و همه حمد از براى خداست. و معبودى جز خدا نيست. و خدا بزرگ تر است از آنكه به وصف درآيد. و ستایش از براى خداست. و حركت و قدرتى نیست مگر به قدرت خداى بلندمرتبه بزرگ، دفع‏كننده هر بلا. و اوست مرا بس است و نيكو کارسازی است.

 

تذكر اول: دليل نام گذاري دعا به صحيفه

اين دعا به دعاى صحيفه مشهور است، از جهت آنكه جبرئيل7 آن را بر صحيفه‏اى نوشته بر پيغمبر9 نازل نمود.

 

تذكر دوم: معنا و مفهوم فرازهاي عجیب اين دعا

«وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَقْدَرَهُ»

«و منزه است خدا! شگفتا پادشاهى كه چقدر تواناست!»

حاصل معنى آنكه از قدرت و توانایى او تعجب مى‏کنم. از جهت آنكه احدى نمى‏تواند آن را درک کند و كسى نمى‏تواند به آن قدرت برسد، محلّ تعجب بسيار است.

و عبارت «سبحان الله» در اصل به معنى تنزيه و تقديس است، يعنى منزّه است خداى تعالى يا آنكه تسبيح مى‏كنم خدا را و در اين فقرات دعا كنايه از تعجّب است، چون هر گاه انسان از چيزى تعجّب مى‏كند، مى‏گويد: «سبحان الله» و سزاوار است که با هر سبحان الله که می­گوییم، پاکی خود را نیز ار خداوند منان بخواهیم.

	یکی از احادیث امام رضا علیه السلام
علت ذکر تسبیح در رکوع و سجود = [تقدیس و تسبیح خداوند با (كمال خضوع و خشوع + عبوديت + پارسایى + بينوایى و فروتنى + تقرّب) + تقدیس و تسبیح او در حال (اطاعت + بزرگداشت + شكر خالق و رازق) + منحرف نشدن انديشه‏ + فریب نخوردن با آرزوها]
فضل بن شاذان از امام رضا7: پس اگر بگويد: چرا در ركوع و سجود ذكر تسبيح آمده است؟ گویيم: براى علّت هایى كه از آن جمله است: 1)       بنده با كمال خضوع و خشوع 2)       و عبوديت و پارسایى 3)       و بينوایى و كوچكى و فروتنى 4)       و تقرّبى كه به سوى پروردگار خود داراست، 5)       تقديس‏كننده 6)       تمجيدكننده 7)       و تسبيح‏كننده او باشد 8)       و مطيع 9)       بزرگ دارنده 10)    و شكركننده آفريننده و روزى دهنده خود باشد، 11)    و انديشه‏اش منحرف نشود 12)    و آرزوها او را به بيراهه و سوى غير او نبرد.
فَإِنْ قَالَ فَلِمَ جُعِلَ التَّسْبِيحُ فِي الرُّكُوعِ وَ السُّجُودِ قِيلَ لِعِلَلٍ مِنْهَا أَنْ يَكُونَ الْعَبْدُ مَعَ خُضُوعِهِ وَ خُشُوعِهِ وَ تَعَبُّدِهِ وَ تَوَرُّعِهِ وَ اسْتِكَانَتِهِ وَ تَذَلُّلِهِ وَ تَوَاضُعِهِ وَ تَقَرُّبِهِ إِلَى رَبِّهِ مُقَدِّساً لَهُ مُمَجِّداً مُسَبِّحاً مُطِيعاً مُعَظِّماً شَاكِراً لِخَالِقِهِ وَ رَازِقِهِ فَلَا يَذْهَبُ بِهِ الْفِكْرُ وَ الْأَمَانِيُّ إِلَى غَيْرِ اللَّهِ[3]

[1]- تحف العقول، ص: 443

[2] – مهج الدعوات و منهج العبادات، ص: 79 از سيد بن طاووس (با كمي تغيير در كيفيت نوشتن)

[3]- عيون أخبار الرضا7، ج: ‏2 ، ص: 107 – 34 باب العلل التي ذكر الفضل بن شاذان في آخرها أنه سمعها من الرضا علي بن موسى8مرة بعده مرة و شيئا بعد شي‏ء فجمعها                             بحار الأنوار ج‏ 82 ، 101 ، باب 26 الركوع و أحكامه و آدابه و علله