دعاگو – ادعیه و اذکار قرآنی و باستان شناسی در این سایت مجموعه ای از بهترین ذکر و دعاهای قرآنی و ادعیه و اذکار مجرب بسیار قوی قرار داده شده است
در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com احکام و آداب و شرایط مخصوص زیارت اربعین امام حسین (ع) را برای شما عزیزان قرار دادیم .
احکام و آداب و شرایط مخصوص زیارت اربعین امام حسین (ع),آداب ویژه زیارت اربعین امام حسین,احکام و حکم شرعی زیارت چهلم امام حسین,شرایط زیارت اربعین امام حسین
احکام و آداب و شرایط مخصوص زیارت اربعین امام حسین (ع)
احکام زیارت , در متن زیر به سوال “فردی که به خویشان و یا دوستان بدهکار است آیا می تواند به زیارت اربعین مشرف شود؟” پاسخ داده شده است.
احکام زیارت اربعین کدامند؟
اگر زمان ادای قرض نرسیده و یا قرض دهنده به شما مهلت برای پرداخت قرض بدهد اشکالی ندارد
و در صورتی که زمان ادای آن رسیده و بتوانید بدهی خود را بدهید و طلبکار هم مطالبه کند، اول قرض خود را پرداخت نمایید.
احکام زیارت اربعین امام حسین
اربعین در لغت به معنی چهلم است و در اصطلاح به بیستم صفر ۶۱ هجری قمری،
چهلمین روز کشته‌شدن حسین بن علی فرزند علی بن ابی طالب و فاطمه زهرا، امام سوم شیعیان اطلاق می‌گردد.
اربعین، مطابق نظر شیخ مفید در مسارالشیعه و شاگردش شیخ طوسی در مصباح المتهجد، زمان بازگشت اهل حرم از شام (دمشق) به مدینه است.
اگر مکلف به قصد ترک واجب مثل نپرداختن دینی که وقت پرداختش رسیده است به سفر برود، نمازش تمام است؛
اما اگر بدون این قصد سفر می‌رود هرچند مستلزم ترک واجب میشود، نماز شکسته است.
************************************
مقصد دوم: در آدابى است كه زائر حضرت سيّد الشّهدا عليه السّلام بايد آنها را در راه زيارت و در آن حرم مطهر مراعات كند
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ الْيَوْمَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ وُلْدِي وَ كُلَّ مَنْ كَانَ مِنِّي بِسَبِيلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغَائِبَ اللَّهُمَّ احْفَظْنَا [بِحِفْظِكَ ] بِحِفْظِ الْإِيمَانِ وَ احْفَظْ عَلَيْنَا اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا فِي حِرْزِكَ وَ لا تَسْلُبْنَا نِعْمَتَكَ وَ لا تُغَيِّرْ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ وَ عَافِيَةٍ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِكَ إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ
خدايا نگهدار ما را با نگهداری ات، به نگهدارى ايمان و بر ما حافظ باش.
خدايا ما را در پناهت قرار ده، و نعمتت را از ما مگير، و آنچه ما راست از نعمت و سلامت كامل تغيير مده، و از فضلت بر ما بيفزا، كه ما مشتاق به سوى توايم.
دوم: از حضرت امام صادق عليه السّلام نقل شده چون به زيارت امام حسين عليه السّلام بروى، آن حضرت را محزون و غمناك و ژوليده م و و غبارآلود و گرسنه و تشنه زيارت كن كه آن جناب با اين احوال شهيد شد و حاجات خود را بخواه و از كربلا بازگرد، و آن را وطن خود قرار مده.
سوم: زائر در سفر زيارت آن حضرت توشه خود را از غذاهاى لذيذ مانند بريانى و حلواجات قرار ندهد، بلكه خواركش را نان با شير يا ماست تهيّه ببيند.
از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود: شنيدم جماعتى به زيارت امام حسين عليه السّلام میروند، و با خود سفره هايى برمى دارند كه در آنها بزغاله هاى بريان و حلواجات هست، اگر به زيارت قبر پدران يا دوستان خود بروند قطعا اين خوراكي ها را با خود برنمیدارند.
در حديث معتبر ديگرى نقل شده است كه امام صادق عليه السّلام به مفضل بن عمر فرمود: زيارت كنيد امام حسين عليه السّلام را بهتر از آن است كه زيارت نكنيد، و زيارت نكنيد بهتر از آن است كه زيارت كنيد، مفّضل عرضه داشت: پشتم را شكستى! فرمود: و اللّه اگر به زيارت قبر پدران خود برويد، اندوهگين و غمناك میرويد، و به زيارت آن حضرت كه میرويد سفره ها با خود برمیداريد، درحالیكه بايد ژوليده م و و گردآلود برويد.
مولّف گويد: پس براى اغنيا و تجّار چه اندازه شايسته است، كه اين مطلب را در اين سفر ملاحظه كنند و هرگاه در شهرهايى كه تا كربلا بين راه ايشان است، عدّه اى از دوستانشان ايشان را دعوت و ميهمانى میكنند و در زمان حركت سفره هاى آنان را از پخته هاى لذيذ، و مرغ بريان و ساير غذاها پر مى كنند، نپذيرند و بگويند: ما مسافر كربلا هستيم، و براى ما تغذيه به اين غذاها شايسته نيست.
شيخ كلينى روايت كرده: بعد از شهادت حضرت سيّد الشّهدا عليه السّلام همسر كلبيّه آن حضرت اقامه عزا نمود، گريست و ساير زنها و خدمتكاران گريستند، تا حدى كه اشك هاى آنها خشك شد، از جايى براى آن مخدّره «جونى» هديه فرستادند، كه معنى آن را مرغ قطا گفته اند، اين هديه براى اين بود كه از خوردن آن در گريستن بر امام حسين عليه السّلام قوّت بگيرند، چون آن بانوى محترمه آن را ديد پرسيد چيست؟ گفتند: هديه اى است كه فلانى براى شما فرستاده، تا در ماتم امام حسين عليه السّلام به آن استعانت بجوييد، فرمود: «ما كه در جشن عروسى نيستيم، ما را چه به اين خوراك؟ » پس دستور داد تا آن را از خانه بيرون بردند.
چهارم: از مسائلى كه در سفر زيارت امام حسين عليه السّلام مستحب است، تواضع و فروتنى و خشوع و راه رفتن همانند بنده ذليل است، پس كسانى كه در راه زيارت آن حضرت، بر اين مركب هاى جديد سوار مى شوند، بايد خيلى متوجه خود باشند، كه بر ساير زائران و بندگان خدا، كه به سختى و مشقّت به كربلا می روند، بزرگى ننمايند و تكبّر نورزند و آنان را زه چشم حقارت نبينند.
علما در احوال اصحاب كهف نقل كرده اند كه آنها از خاصان دقيانوس و به منزله وزارى او بودند وقتى حق تعالى رحمت خود را شامل حال آنها فرمود، و به فكر خداپرستى و اصلاح كار خود برآمدند، مصلحت خويش را در اين ديدند، كه از مردم كناره گيرند، و در غارى پناه گرفته به عبادت حق مشغول شوند، به اين خاطر سوار بر اسبها شده، از شهر بيرون آمدند، همينكه سه ميل راه رفتند، تمليخا كه يكى از آنان بود گفت: «برادران اين راه، راه آخرت است و بايد به صورت ندارى و مسكنت رفت، و ملك و رياست دنيا را كنار گذاشت، اكنون از اسبها پياده شويد، و با پاى پياده به درگاه حق رويد، شايد خدا به شما رحم كند، و در كار شما گشايشى نصيب شما فرمايد، همگى از اسبها خود پياده شدند، و آن افراد محترم و معظّم در آن روز، هفت فرسخ با پاى پياده راه رفتند، تا پاهايشان مجروح و خون چكان شد! پس زائران قبر مطهر امام حسين عليه السّلام اين واقعيت را در نظر داشته باشند، و بدانند شخص در اين راه هرچه براى خدا تواضع كند، باعث رفعت مقام او خواهد شد، بنابراين در آداب زيارت آن جناب از امام صادق عليه السّلام روايت شده: هركه پياده به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود، حق تعالى براى او به عدد هر گام هزار حسنه می نويسد، و هزار گناه را از او محو میكند، و براى او هزار درجه در بهشت بلند میكند، چون به شطّ فرات رسيدى غسل كن و پايت را برهنه نما، و كفش هاى خود را در دست گير، و راه برو همانند راه رفتن بنده اى خوار.
پنجم: اگر در بين راه زائر پياده اى را ديد، كه وامانده و خسته شده، و از او كمك خواست تا تواند در كار او اهتمام ورزد و او را به منزل رساند، و مبادا كه او را سبك شمارد، و به او بیاعتنايى كند.
شيخ كلينى به سند معتبر از ابو هارون روايت كرده: من در خدمت امام صادق عليه السّلام بودم، به جمعيتى كه نزد ايشان بودند فرمود: شما را چه شده كه به ما استخفاف مینماييد؟ از ميان آنها مردى از اهل خراسان برخاست و گفت: پناه میبريم به خدا از اين كه ما به شما يا به چيزی از امر شما استخفاف كنيم و آن را كوچك شماريم، فرمود: آرى تو خودت يكى از آنانى هستى، كه سبك شمردى و خوار كردى مرا! آن مرد گفت: به خدا پناه میبرم كه من شما را خوار كرده باشم.
فرمود: واى بر تو، وقتى كه نزديك به جحفه بوديم، آيا نشنيدى كه فلان كس به تو گفت: مرا به اندازه يك ميل راه سوار كن، به خدا سوگند من از پيمودن راه خسته شدم، به خدا قسم تو سر به سوى او بلند نكردى، و او را سبك شمردى، و هركه مؤمنى را خوا ركند ما را خوار كرده، و حرمت ما را تباه كرده است! ! مؤلف گويد: ما در فصول گذشته در آداب زيارت، در ادب نهم كلامى با روايتی از على بن يقطين كه مناسب با اين مقام است ذكر كرديم، به آنجا رجوع كن، كه در آن روايت موعظه نيكويى است و اين ادب كه در اينجا ذكر شد، اختصاص به زائران امام حسين عليه السّلام ندارد، ولى چون اين مطلب در راه زيارت آن حضرت بسيار اتفاق میافتد، به اين خاطر آن را در اينجا ذكر كرديم.
ششم: از ثقه جليل القدر محمّد بن مسلم روايت شده است كه به حضرت باقر عليه السّلام عرض كرد: ما زمانى كه به زيارت پدرتان حسين بن على عليه السّلام میرويم آيا چنين است كه در حج خانه خداييم؟ فرمود: آرى، عرضه داشت: پس آنچه بر حاجيان لازم است بر ما لازم است؟ فرمود: بر تو لازم است با هركه رفيق توست نيكو مصاحبت كنى، و بر تو لازم است كه كم سخن بگويى، مگر سخن خير، و بر تو لازم است كه بسيار ياد خدا كنى و لازم است كه جامه هايت پاكيزه باشد، و پيش از آن كه داخل حاير شوى غسل كنى، و لازم است كه با خشوع و رقّت باشى و نماز بسيار بخوانى و بر محمّد و آل محمّد صلوات بسيار فرستى، و بايد خود را از چيزهايى كه سزاوار تو نيست حفظ كنى، و ديده ات را از حرام و شبهه بپوشانى، و به برادران مؤمن پريشان خود احسان كنى، و اگر كسى را ببينى كه خرجى اش تمام شده از او دستگيرى كرده، و خرجى خود را بين او و خود به طور برابر قسمت كنى و تقيّه بر تو لازم است كه قوام دين تو به آن است، و همچنين پرهيز از امورى كه خدا از آنها نهى فرموده و خصومت و بسيار قسم خوردن و مجادله و منازعه اى كه در آن سوگند باشد ترك كنى، چون چنين رفتار كنی به اندازه ثواب حج و عمره براى تو تمام میشود و از جانب كسیكه به مال خرج كردن، و از اهل خود دور افتادن طلب ثواب او كرده اى، مستوجب میشوى به اينكه به آمرزش گناهان و رحمت و خشنودى خدا به وطن بازگردى.
هفتم: در روايت ابو حمزه ثمالى (رضوان اللّه عليه) ، از امام صادق عليه السّلام باب زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام نقل شده: چون به نينوا رسيدى بارهاى خود را در آنجا بگذار، و به خود روغن ممال، و به چشم سرمه مكش، و گوشت مخور، البته تا زمانیكه در آنجا اقامت دارى.
هشتم: غسل كردن با آب فرات است، كه روايات در فضيلت آن بسيار وارد شده، در حديثى از امام صادق عليه السّلام نقل شده: هركه به آب فرات غسل كند و قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كند، از گناهان خالى شود، همانند روزى كه از مادر متولد شده اگرچه گناهانش از گناهان كبيره بوده باشد و روايت شده: خدمت آن حضرت عرض شد، كه بسا شود كه ما به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برويم و غسل زيارت به سبب سرورى هوا يا غير آن بر ما دشوار باشد، فرمود: هركه در فرات غسل كند و حضرت حسين عليه السّلام را زيارت نمايد، آن قدر از فضيلت براى او نوشته شود كه به شماره درنيايد.
از بشير دهّان روايت شده: امام صادق عليه السّلام فرمود: هركه به زيارت قبر حسين بن على عليه السّلام برود، پس وضو بگيرد و در فرات غسل كند، قدمى بر ندارد و قدمى نگذارد مگر آنكه حق تعالى براى او حجّ و عمره بنويسد و در بعضى از روايات آمده: غسل كن از فرات، از جايى كه برابر قبر آن حضرت واقع شود و چنان كه از بعضى روايات استفاده میشود خوب است چون به فرات برسد صد مرتبه اللّه اكبر و صد مرتبه لا اله الاّ اللّه و صد مرتبه صلوات بر پيامبر و آل آن حضرت فرستد.
نهم: چون خواستى وارد حاير مقدّس شوى، از درى كه در جانب مشرق قرار دارد وارد شو، چنان كه امام صادق عليه السّلام به يوسف كنّاسى فرمودند.
دهم: در روايت ابن قولويه آمده: امام صادق عليه السلام به مفضل بن عمر فرمود: اى مفضّل چون به قبر امام حسين عليه السّلام رسيدى بر در روضه بايست و اين كلمات را بخوان كه تو را به هر كلمه نصيبى از رحمت الهى خواهد بود:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِيِّ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَارُّ التَّقِيُّ السَّلامُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ السَّلامُ عَلَى مَلائِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصا حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ سَمَائِهِ.
يازدهم: از ابو سعيد مدائنى نقل شده: خدمت امام صادق عليه السّلام مشرّف شده، پرسيدم: به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام بروم؟ آرى برو به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام فرزند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نيك ترين نيكان و پاكيزه ترين پاكيزگان و نيكوكارترين نيكوكاران و چون آن حضرت را زيارت كنى، نزد سر آن حضرت هزار مرتبه تسبيح امير مؤمنان عليه السّلام و نزد پاى آن حضرت هزار مرتبه تسبيح حضرت فاطمه عليها السّلام را بخوان، پس كنار آن حضرت دو ركعت نماز بخوان و در آن دو ركعت سوره هاى (يس) و (الرّحمن) را قرائت كن چون اين عمل را بجا آوری ثواب بزرگى براى تو خواهد بود، گفتم: فدايت شودم: تسبيح على و فاطمه عليهما السّلام را به من بياموز، فرمود: باشد اى، ابو سعيد، تسبيح على عليه السّلام اين است:
سُبْحَانَ الَّذِي لا تَنْفَدُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لا يَفْنَى مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا يُشْرِكُ أَحَداً فِي حُكْمِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لا إِلَهَ غَيْرُهُ.
سُبْحَانَ ذِي الْجَلالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْبَهْجَةِ وَ الْجَمَالِ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا وَ وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ
سيّد ابن طاووس فرموده: با تمام وجود بكوش كه نماز واجب و مستحب در حاير شريف از تو فوت نشود، همانا روايت شده: نماز واجب نزد آن حضرت برابر است با حج و نماز مستحب مساوى است با عمره.
مؤلف گويد: ثواب بسيارى براى نماز در حاير شريف در روايت مفضّل گذشت.
در روايت معتبرى از امام صادق عليه السّلام نقل شده: هركه آن حضرت را زيارت كند و دو ركعت يا چهار ركعت نماز نزد آن حضرت بجا آورد ثواب حج و عمره براى او نوشته میشود.
آنچه از روايات ظاهر میشود اين است كه نماز زيارت و غير آن را در پشت قبر و بالاى سر بجا آوردن، هر دو خوب است، و اگر بنای خواندن در بالاى سر را دارد، عقب تر بايستد كه محاذى اصل قبر مقدّس نباشد.
در روايت ابو حمزه ثمالى از امام صادق عليه السّلام آمده: نزد سر آن حضرت دو ركعت نماز بگذارد، در ركعت اول پس از سوره حمد سوره يس و در ركعت دوم پس از سوره حمد سوري الرّحمن بخوان و اگر خواهى پشت قبر اين نماز را به جاى آر.
و البته در بالاى سر بهتر است، چون از اين نماز فراغت يافتى، هرچه نماز میخواهى بخوان، ولى از اين دو ركعت نماز زيارت، نزد هر قبرى كه زيارت كنند نبايد غفلت ورزيد.
ابن قولويه از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه به شخصى فرمود: اى فلان تو را چه مانع است، كه هرگاه حاجتى برايت روى دهد، نزد قبر حسين صلوات اللّه عليه بروى، و چهار ركعت نماز نزد او بخوانى، آنگاه حاجت خود را از خدا بخواهى به درستى كه نماز واجب نزد آن حضرت برابر با حجّ، و نماز مستحبّ مساوى با عمره است.
