خانه / مطالب متفرقه / منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟

منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟ را برای شما عزیزان قرار دادیم .

منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟
منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟

منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟,عرش الهی,عرش خداوند,معنی و مفهوم عرش الهی چیست ؟,عظمت و بزرگی عرش الهی,عرش خداوند چگونه است ؟

منظور از عرش الهی چست؟ عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟

تمام آسمانها و زمینها و آنچه در آنهاست در برابر عرش، همچون حلقه انگشتری است در یک بیابان عظیم.عرش الهی

عرش الهی

حاملان علوم الهی

در آیات قرآن مجید حدود بیست مرتبه به عرش الهی اشاره شده است و در روایات اسلامی بحثهای بیشتری در باره آن دیده می شود. مطابق بعضی از روایات، عظمت عرش خدا به قدری است که در تصوّر انسان نمی ‏گنجد تا آنجا که می خوانیم:

حاملان عرش الهی

در کریمه 16 سوره حاقه می خوانیم:وَالْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَهٌ (حاقه/16):[فرشتگان در اطراف آسمان قرار می گیرند (و برای انجام مأموریت ها آماده می شوند) و آن روز عرش (قدرت) پروردگارت را هشت فرشته برفراز همه آنها حمل می کنند].
در کثیری از روایات ذیل این آیه، از چهار یا هشت ملک مقرب حامل عرش نام برده شده است که اسرافیل (و در برخی متون:سرافین یا سرافیل) سرآمد آنهاست.
این حاملان عرش، گر چه صریحاً در این آیه تعیین نشده اند که از فرشتگانند یا غیر آن ها، ولی ظاهر تعبیراتِ مجموع آیه، نشان می دهد:آنها از فرشتگانند، ولی، مشخص نیست که آیا هشت فرشته اند، یا هشت گروه کوچک یا بزرگ. البته، آنچه در روایات اسلامی آمده، حاملان عرش هم اکنون چهار نفر (یا چهار گروه) هستند، اما در قیامت دو برابر می شوند، چنان که در حدیثی، از پیغمبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) می خوانیم:
إِنَّهُمُ الْیَوْمَ أَرْبَعَهٌ فَإِذا کانَ یَوْمُ الْقِیامَهِ أَیَّدَهُمْ بِأَرْبَعَه آخَرِیْنَ، فَیَکُوُنوَن ثَمانِیَهً:«آنها امروز چهار نفرند، و روز قیامت آنها را با چهار نفر دیگر تقویت می کند، و هشت نفر می شوند.
باید توجه داشت اگر حاملان هشتگانه عرش، هشت گروه باشند، ممکن است گروه هائی از فرشتگان و گروهی از انبیاء و اولیاء عهده دار این مهم گردند، و به این ترتیب، بخشی از تدبیر نظام آن روز را فرشتگان بر عهده دارند، و بخشی را انبیاء، اما همه، به فرمان خدا است. (1)
رسـول خـدا (صـلی الله عـلیـه وآله) فـرمـود:مـن سـیـد مـخـلوقـات خـدای – عـزوجـل – هـسـتـم و مـن از جـبـرئیـل و مـیـکـائیـل و اسـرافـیـل و فـرشـتـگـان حامل عرش خداوند و همه فرشتگان مقرب برترم. (2) در روایتی دیگر از حضرتش مروی است:اسرافیل بر جبرئیل تفاخر کرد و گفت:من از تو بهترم! جبرئیل گفت:از چه جهت تو از من بهتری؟ جواب داد:برای این که فرشتگان حامل عرش زیر نظر من هستند و صاحب صورم و مقرب ترین فرشته خدایم! جبرئیل گفت:من از تو بهترم، زیرا من امین وحی خدا به سوی انبیاء می باشم و هر امتی را که خداوند هلاک کرده، به دست من بوده است.
خطاب آمد:ساکت باشید! که به عزت و جلال خودم، افرادی را خلق کرده ام که از شما بهترند. سپس حجاب های قدرت برداشته شد، دیدند که بر ساق عرش نوشته شده:لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی و فاطمه و الحسن والحسین خیر خلق الله. (3)
در ذیل آیه “فالمدبرات امرا”(نازعات/5)، برابر روایات، جبرئیل موکَّل وحی الهی، بادها و لشکرها، میکائیل موکَّل باران و نباتِ زمین، اسرافیل مأمور رساندن فرمان الهی به ایشان و عزرائیل مأمور گرفتن جان ها معرفی شده است. (4) دمیدن در صور مهم ترین مسئولیت اسرافیل است. بیشتر مفسران شیعی و برخی از مفسران اهل سنت براساس روایات تفسیری دمیدن در صور را دو بار دانسته اند که در پی نفخه نخست، همگان می میرند و در پی نفخه دوم برای حضور در قیامت زنده می شوند امّا برخی به استناد تعابیر قرآنی «فَزَع، صَعق و احیاء» و برابر پاره ای از روایات آن را سه بار و برخی 4 بار (فزع، صعق، احیاء و جمع) دانسته اند. (5)
طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان دنیا از سوی خداوند مرگ را درمی یابد و نخستین کسی است که زنده می شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن مردگان می دمد.
نام اسرافیل در قرآن نیامده است اما ذکر ویژگی ها و ماموریت های خطیر او، در اخبار و روایات ذیل آیات، فراوان آمده است. افزون بر آنچه گذشت در اخبار و روایات اسلامی، پاره ای دیگر از اوصاف این ملک مقرب این گونه به تصویر کشیده شده است:
1. «اسرافیل، مظهر صفت حیات خداوند دانسته شده است؛ همان گونه که جبرئیل مظهر علم و میکائیل مظهر اراده و عزرائیل مظهر قدرت او می باشند. از این رو به اعتقاد برخی، حیات ابدی اخروی موجودات زنده تعلق به نفخه دوم اسرافیل دارد، و نفخه اولی بازگرداندن از ظاهر به باطن است برای این که حیات دنیوی به کلی پایان پذیرد.
2. هنگامی که حضرت ابراهیم خلیل توسط منجنیق نمرود به آتش انداخته شد «اسرافیل» اولین فرشته بود که به فرمان خدا به کمک او شتافت.
3. سه سال همراهی او با پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) قبل از نزول وحی به گونه ای که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) صدای او را می شنید، ولی خودش را نمی دید.
4. از وظایف مهم اسرافیل که در روایات بر آن زیاد تأکید شده، دمیدن صور هنگام برپایی قیامت است که بیش تر به همین ویژگی شناخته می شود.
5. طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان دنیا از سوی خداوند مرگ را درمی یابد و نخستین کسی است که زنده می شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن مردگان می دمد. درپاره ای از روایات سخن از این است که «عزرائیل» آخرین کسی است که از جانب خدا قبض روح می گردد.
6. در برخی روایات، او مؤذن آسمان ها دانسته شده است.
7. در روایات آمده است که این فرشته الهی در برابر عظمت و بزرگی خداوند، خویش را بس حقیر می شمارد و خود را با بالی از بال هایش می پوشاند. قرآن نیز بدون نام بردن از اسرافیل، از فرشتگانی سخن گفته است که دارای دو یا سه و یا چهار بال می باشند. البته مقصود از بال داشتن فرشتگان آن نیست که آن ها همچون پرندگان دارای دو بال پُر از پَر باشند، بلکه بدین معناست که آن ها نیز دارای چیزی هستند که به وسیله آن از آسمان به زمین و از زمین به آسمان می روند.» (6)
8. در پاره ای دیگر از احادیث آمده:حاملان عرش الهی، چهار نفر از اولین (یعنی نوح، ابراهیم، موسی و عیسی علیهم السلام) و چهار نفر از آخرین (یعنی محمد صلی الله علیه و آله، علی، حسن و حسین علیهم السلام) هستند و معنای حامل عرش بودن، حامل علم بودن است. و از امام صادق علیه السلام روایت شده که مقصود از عرش، علم است و حاملان آن هشت نفرند که چهار نفر از ما و چهار نفر از کسانی هستند که خدا خواسته است و از امام علی علیه السلام روایت شده که حاملان عرش الهی دانشمندان هستند که خدا علمش را به آنان آموزش داده است و از امام رضا علیه السلام روایت شده که عرش خدا اسم علم و قدرت است. (7)
از این دسته اخیر احادیث استفاده می شود که عرش حضرت رحمن که کنایتی است از مرکز زمان داری و تدبیر عالم هستی، با علم و قدرت الهی پیوند دارد و حاملان عرش، حاملان علم خدایند که در صدر آنها پیامبران و پیشوایان پاک آخرین دین الهی اند، با این حال، گروهی از فرشتگان نیز ایشان را در این مأموریت خطیر همراهی می کنند.
از آنجا که عرش به معنای مقام قدرت و پادشاهی خداوند است منظور از گناهانی که عرش خدا را می لرزاند گناهان بزرگ و عظیمی است که آثار سوء آن در ملکوت و عالم امر و حقیقت به خوبی مشخص و آشکار است و در آنجا بزرگ و عظیم شمرده می شود و روی هم رفته کنایه از بزرگی و قابل توجه بودن چنین گناه و معصیتی است. 

لینک کانال دعا و اذکار : https://telegram.me/doagooo

درباره ی admin

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *