خانه / مطالب متفرقه / دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟

دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟ را برای شما عزیزان قرار دادیم .

دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟
دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟

دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟,کلمات حضرت آدم برای توبه,حضرت آدم با چه کلماتی توبه کرد ؟,دعایی که حضرت آدم توسط آنها توبه کرد,توبه کردن حضرت آدم (ع)

دعا و نیایشی که حضرت آدم (ع) به وسیله آنها توبه کرد چه بود؟

بعضى گفته اند: منظور از کلمات، این دعا و نیایش بوده است:

«اَللّهُمَّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ وَ بِحَمْدِکَ رَبِّ اِنِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَاغْفِرْ لِى اِنَّکَ خَیْرُ الْغافِرِیْنَ.
اَللّهُمَّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ وَ بِحَمْدِکَ رَبِّ اِنِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَارْحَمْنِى اِنَّکَ خَیْرُ الرّاحِمِیْنَ.
اَللّهُمَّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ وَ بِحَمْدِکَ رَبِّ اِنِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَتُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیْمِ»؛

(پروردگارا! معبودى جز تو نیست، پاک و منزهى، تو را ستایش مى کنم، من به خود ستم کردم مرا ببخش که بهترین بخشندگانى.

خداوندا! معبودى جز تو نیست، پاک و منزهى، تو را ستایش مى کنم، من به خود ستم کردم بر من رحم کن که بهترین رحم کنندگانى.

بار الها! معبودى جز تو نیست، پاک و منزهى، تو را حمد مى گویم، من به خویش ستم کردم، رحمتت را شامل حال من کن و توبه ام را بپذیر که تو تواب و رحیمى).

این دعا و کلمات در روایتى از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است.(1)

نظیر همین تعبیرات را در آیات دیگر قرآن در مورد یونس(علیه السلام) و موسى(علیه السلام)مى خوانیم، یونس به هنگام در خواست بخشش از خدا مى گوید: «سُبْحانَکَ اِنِّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمین»؛ (خداوندا منزهى من از کسانى هستم که به خود ستم کرده ام).(2)

درباره حضرت موسى(علیه السلام) مى خوانیم: «قالَ رَبِّ اِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسی فَاغْفِرْ لی فَغَفَرَ لَهُ»؛ (گفت: پروردگارا من به خود ستم کردم مرا ببخش و خدا او را بخشید).(3)

در روایات متعددى که از طرق اهل بیت(علیهم السلام) وارد شده است مى خوانیم: مقصود از کلمات، تعلیم اسماء بهترین مخلوق خدا یعنى محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) بوده است، و آدم(علیه السلام) با توسل به این کلمات از درگاه خداوند تقاضاى بخشش نمود و خدا او را بخشید.(4)

این تفسیرهاى سه گانه هیچ گونه منافاتى با هم ندارد، چرا که ممکن است مجموع این کلمات به آدم(علیه السلام)، تعلیم شده باشد تا با توجه به حقیقت و عمق باطن آنها انقلاب روحى تمام عیار، براى او حاصل گردیده و خدا او را مشمول لطف و هدایتش قرار دهد.(5)

پی نوشت:

(1). «مجمع البیان»، ذیل آیات مورد بحث؛ «کافى»، جلد 8، صفحه 304، حدیث 472، با اندکى تفاوت
(دار الکتب الاسلامیة)؛ «بحار الانوار»جلد 11، صفحه 157 (با اندکى تفاوت).
(2). سوره انبیاء، آیه 87.
(3). سوره قصص، آیه 16.
(4). «بحار الانوار»، جلد 11، صفحات 191 و 192؛ «کافى»، جلد 8، صفحه 304، حدیث 472
(دار الکتب الاسلامیة)؛ «وسائل الشیعه»،جلد 7، صفحه 99، حدیث 8845 (چاپ آل البیت).
(5). گرد آوري از کتاب: تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازي، دار الکتب الإسلامیه،
چاپ پنجاه و پنجم، ج 1، ص 238.

لینک کانال دعا و اذکار: https://telegram.me/doagooo

درباره ی admin

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *