ابو حمزۀ ثمالى، از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده است كه: هر كس در ماه  شعبان روزه بگیرد، مايۀ پاكى او از هر لغزش و وصمه و بادره خواهد شد، راوى مى‌گويد: از حضرت پرسيدم: وصمه چيست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصيت، عرض كردم: بادره چيست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبۀ از آن همان پشيمانى بر آن است

مفضّل بن عمر از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه: به خدا سوگند كه روزۀ ماه شعبان و ماه رمضان-دو ماه متوالى-همان توبه‌اى است كه خداوند متعال پذيرفته باشد.

عبد اللّٰه بن مرحوم ازدى نقل كرده است كه از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود:هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد، حتما بهشت بر او واجب مى‌شود؛ و هر كس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگيرد خداوند متعال در عالم دنيا در هر روز و هر شب به او نظر مى‌كند و نظر خداوند به او تا در بهشت نيز ادامه مى‌يابد؛ و هر كس سه روز روزه بگيرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زيارت مى‌كند

اسماعيل بن ابى زياد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و بمنزلۀ بهار مستمندان است، و خداوند متعال عيد قربان را فقط براى سير كردن نيازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام كنيد.

ابو الصباح از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است: به خدا سوگند كه روزۀ ماه شعبان و ماه رمضان بمنزلۀ قبول توبه است از طرف خداوند است.

مفضّل بن عمر از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: پدرم عليه السّلام بين (روزۀ) ماه شعبان و ماه رمضان يك روز فاصله مى‌انداخت، و حضرت امام زين العابدين عليه السّلام آن دو ماه را به هم وصل مى‌كرد و مى‌فرمود: روزۀ دو ماه متوالى، به منزلۀ توبه‌اى است كه از طرف خداوند مورد قبول قرار گرفته است.

حفص بن بخترى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه: زنان پيغمبر هر گاه روزه‌اى بر عهده داشتند، (اداى) آن را تا ماه شعبان به تأخير مى‌انداختند، تا رعايت حال رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم را كرده باشند؛ و چون ماه شعبان فرا مى‌رسيد، روزه  مى‌گرفتند و حضرت نيز همراه با آنان روزه مى‌گرفت. حضرت در ادامۀ سخنان خود فرمودند: رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم مى‌فرمود: شعبان، ماه من است.

سماعة بن مهران نقل مى‌كند كه به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: آيا كسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مى‌گرفت؟ فرمود: رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم كه بهترين پدران من است، در ماه شعبان روزه مى‌گرفت.

زيد بن اسلم روايت كرده است كه از پيامبر خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم در مورد روزۀ ماه رجب پرسيدند، حضرت فرمود: چرا از (روزۀ) ماه شعبان غافليد؟ !

از انس بن مالك روايت شده است كه از رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم پرسيدند: كدام يك از روزه‌ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نيّت بزرگداشت ماه رمضان.

ام سلمه روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم در هيچ ماهى تا پايان ماه روزه نمى‌گرفت مگر ماه شعبان كه آن را به ماه رمضان متّصل مى‌كرد.

ابن عباس روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم در حالى كه يارانش از فضيلت ماه شعبان سخن مى‌گفتند فرمود: ماه شريفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى كه حامل عرشند آن را بزرگ مى‌دارند و حقّش را مى‌شناسند، و آن ماهى است كه در آن روزيهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مى‌شوند، و بهشت، زينت و آراسته مى‌گردد، و به اين جهت نامش را شعبان گذاشتند كه روزيهاى مؤمنان در آن تقسيم مى‌شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه‌اى هفتاد برابر مى‌شود، و سيئه (از نامۀ اعمال) پاك و گناهان آمرزيده مى‌گردد، و عمل نيك، مورد قبول قرار مى‌گيرد. پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مى‌كند و از عرش خويش به روزه‌داران و عبادت‌كنندگان خود نظرى مى‌افكند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مى‌كند. در اين هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب عليه السّلام از جا برخاست و عرض كرد: پدر و مادرم بفدايت اى رسول خدا! فضايل اين ماه را بيشتر بيان كنيد، تا ميل به روزه گرفتن و عبادت كردن در اين ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شب‌زنده‌دارى بپردازيم.رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد خداوند براى او  هفتاد حسنه مى‌نويسد، و هر حسنه‌اى برابر با (ثواب) يك سال عبادت است.

*و هر كس دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، گناهانى كه باعث نابودى اويند، آمرزيده مى‌شوند.

*و هر كس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و ياقوت براى او بالا برده خواهد شد.

*و هر كس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، در روزى او گشايش حاصل مى‌شود.

*و هر كس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار مى‌دهد. 

*و هر كس شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى‌سازد.

*و هر كس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و دستيارانش و وسوسه‌ها و اشارات وسوسه انگيز وى در امان مى‌ماند.

*و هر كس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد از دنيا رحلت نمى‌كند مگر آنكه از آب حوضهاى قدس سيراب شود.

*و هر كس نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد منكر و نكير به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.

*و هر كس ده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى‌دهد.

 *و هر كس يازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، يازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى‌شود.

*و هر كس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زيارت مى‌كنند تا زمانى كه در صور بدمند.

*و هر كس سيزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى‌كنند.

*و هر كس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پايان و درندگان حتّى ماهيان درياها الهام مى‌شود كه براى او طلب آمرزش كنند.

*و هر كس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، پروردگار عزيز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى‌دهد كه: به عزّتم قسم كه تو را در آتش نمى‌سوزانم.

*و هر كس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش براى او خاموش مى‌شود.

*و هر كس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.

*و هر كس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز مى‌گردد.

*و هر كس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار قصر از درّ و ياقوت در بهشت به وى عطا مى‌شود.

*و هر كس بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوريان بهشتى را به همسرى او درآورند. 

*و هر كس بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى‌گويند و بالهاى خويش را بر بدن او مى‌سايند.

*و هر كس بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى‌پوشانند.

*و هر كس بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بيرون آمدن از قبر، مركبى از نور براى او آماده مى‌كنند، و او بر آن مركب نور سوار مى‌شود و بسوى بهشت به پرواز در مى‌آيد.

*و هر كس بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، اختيار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحيد به او كرامت مى‌شود.

*و هر كس بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، امان بيزارى از نفاق به او داده مى‌شود.

*و هر كس بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنايت مى‌فرمايد.

*و هر كس بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنّم صادر مى‌كند.

*و هر كس بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، چهره‌اى نورانى و شاد پيدا مى‌كند.

*و هر كس بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را كه بزرگترين پاداشهاست به دست مى‌آورد.

*و هر كس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل او را از پيشگاه عرش مورد خطاب قرار مى‌دهد كه: اى مرد! عمل خود را از سر گير، و از نو شروع به كار كن، زيرا گناهان گذشتۀ تو همه آمرزيده شد، و اين گفتۀ پروردگار عالميان است كه: اگر گناهان تو به شمارۀ ستارگان آسمان و قطره‌هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بيابان و به شمارۀ روزهاى دنيا باشد، من همۀ آنها را آمرزيدم، و انجام اين كار در ازاى روزه‌دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نيست.

منبع: پاداش نیکی‌ها و کیفر گناهان, شیخ صدوق, مترجم:مجاهدی، محمد علی, جلد:١