در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com نحوه خواندن زيارت امام رضا (ع) و ثواب و فضیلت زيارت امام رضا (ع) را برای شما عزیزان قرار دادیم .

نحوه خواندن زيارت امام رضا (ع) و ثواب و فضیلت زيارت امام رضا (ع),طریقه خواندن صحیح زیارت امام رضا (ع),ثواب و فضیلت خواندن زیارت امام رضا (ع),آثار و برکات زیارت امام رضا,زیارت امام رضا

نحوه خواندن زيارت امام رضا (ع) و ثواب و فضیلت زيارت امام رضا (ع)

1- زيارت حضور يافتن زائر در محضر ولي خدا و حجت الهي است و بدون شناخت عظمت و مقام والاي ولي حق نمي توان انتظار زيارتي كامل و تمام عيار را داشت .

2- بنا بر اين ضروري ترين نكته در زيارت امام معصومي مانند حضرت رضا –ع- معرفت به او و داشتن شناخت نسبت به مقام و منزلت و جايگاه او است .

شناخت شخصيت واقعي چهارده معصوم ( ع ) دو مرحله دارد :

الف ) مرحله اي كه براي غير معصومين شناخت پذير نيست و افق آن برتر از فهم ادراكات عادي است .
ب ) بخشي كه براي غير معصومين قابل شناخت است . در اين رابطه هر كس متناسب با سطح كمالات علمي و عملي خود مي تواند پرتوي از انوار آنان را دريابد و به ادراك برخي از خصوصياتشان نايل آيد.

بنابراين در اين رابطه بايد: اولا به مطالعات پيوسته و همه جانبه در رابطه با ابعاد مختلف زندگي آنان پرداخت و يكي از بهترين راه هاي شناخت معصوم(ع) بيان خود معصومين (ع) است. بنابراين بايد احاديث رسيده از پيامبر (ص) و ديگر امامان (ع) درباره شخصيت هر يك از معصومين (ع) را به دقت بررسي و ژرفكاوي نمود. هم چنين مطالعه تاريخ و سرگذشت آنان و نيز تعاليم ارزنده اي كه به ياد گار نهاده اند گنجينه اي ارزشمند در جهت شناخت آنان مي باشد. از سوي ديگر هر اندازه شخص، خود را هماهنگ با ارزش هاي رسيده از آنان بسازد و هماهنگي عملي قلبي و عاطفي افزون تري با آنان داشته باشد زمينه شناخت و معرفت هر چه بيشتر در او پديد مي آيد.

3- در خصوص زيارت درست امامان معصوم و از جمله حضرت رضا –ع-و براي انجام زيارتي همراه با معرفت به چند نکته توجه نماييد:

1- هدف تمامي رفتار هاي ديني يک انسان مومن قرب به خداوند و خدايي شدن انسان است, در اين راستا نيز حقيقت زيارت چيزي جز حضور زيارت کننده نزد زيارت شونده به قصد نزديک شدن به خداوند از طريق اولياي مقرب خداوند و تجديد عهد با اهداف و آرمان هاي الهي او نيست. زيارت ارتباط قلبي و روحي با بنده برگزيده خدا و استمداد از او در پيمودن راه پر پيچ وخم بندگي و عبوديت و ياد آوري عظمت و بزرگي وتعاليم و آموزه هاي سعادت آفرين آنها است.

2- زيارت مانند نماز نيازمند آمادگي روحي و قلبي از قبل است و زائربايد پيش از زيارت اين آمادگي و زمينه را در خود ايجاد نمايد و با خودسازي و تهذيب نفس و صفا دادن روح و جان، آماده دريافت فيض از ولي خدا و حجت الهي گردد.
3- انسان بزرگ و بنده صالحي که مورد زيارت قرار مي گيرد بايد مقام و جايگاهش براي زائر شناخته شده باشد و بداند که چه کسي را زيارت مي کند و با چه کسي ارتباط برقرا ر مي کند و در جاذبه مغناطيس چه موجودي قرار مي گيرد. بنا براين بايد قبل از زيارت با مطالعه شخصيت و جايگاه و اوصاف آنها، شناخت خود را درباره آنها بيشتر و عميق تر نماييم تا بتوانيم ارتباط مؤثرتر و مستحکم تري با آنها ايجاد نماييم.

عالم بزرگ شيخ بهايى، براي ورود به حرم اولياي الهي و بهره مند شدن از اين فضاهاي روحاني مطالبي بيان نموده است که ياد آوري آنها سودمند است:

1. پيش از دخول به روضه، غسل كند.
2. تا داخل شدن با طهارت باشد.
3. جامه نو پاك پوشد و بر در مشهد بايستد و دعاى منقول بخواند و اذن دخول بطلبد؛ پس اگر در آن حال او را رقّت بهم رسد داخل شود و الاّ انتظار بكشد كه هر گاه رقّت بهم رسد داخل شود.
4. با خضوع و خشوع داخل شود و در حين دخول پاى راست را مقدّم دارد و در وقت بيرون آمدن پاى چپ را.
5. خود را به ضريح بچسباند. بعضى توهّم كرده‏اند كه دور ايستادن بهتر است و اين غلط است چه در احاديث وارد شده كه بر ضريح تكيه بايد كرد و بوسيدن ضريح جايز است و در بوسيدن آستان ها حديثى وارد نشده و بعضى از مجتهدين اماميّه برآنند كه جايز است.
6. رو به قبله نكند، بلكه رو به ضريح و پشت به قبله كردن در حالت زيارت بهتر است.
7. زيارت به طريق منقول بنمايد، والسّلام عليك هم كافيست و بعضى از مجتهدين حاضر شدن در آنجا را كافى مى‏دانند.
8. جانب راست روى خود را بر ضريح بنهد و در وقت فارغ شدن از زيارت دعا كند.
9. جانب چپ روى خود را بر ضريح بنهد و از خداى تعالى بحقّ او و بحقّ صاحب قبر سؤال و درخواست كند كه او را از اهل بهشت بگرداند به شفاعت صاحب قبر و در دعا كردن و الحاح نمودن مبالغه كند.
10. بر سر بالين (بالاى سر) آيد و رو به قبله نموده و دعا كند.
11. بعد از زيارت، دو ركعت نماز زيارت بخواند و اگر زيارت حضرت رسول (صلّى اللَّه عليه و آله) باشد سنت است كه نماز زيارت را در ميان منبر آن حضرت و قبر او گذارد و اگر زيارت حضرات ائمّه معصومين (عليهم السّلام) باشد در بالين سر بايد گذارد و در اين نماز رخصت از ائمّه (عليهم السّلام) وارد شده كه رو به قبر مى‏توان كرد اگر چه مستلزم پشت بقبله كردن باشد امّا اگر چنان كند كه رو به ضريح كند و پشت بقبله نكند بهتر است.
12. بعد از نماز زيارت دعاى منقول بخواند و آن چه به خاطرش رسد از امور دين و دنيا طلب نمايد و دعا براى جميع خلايق نمودن بهتر است چه آن به اجابت نزديكتر است.
13. در آن مكان تلاوت قرآن بنمايد و ثواب آن را به صاحب ضريح هديه كند چه نفع آن باز به او مى‏رسد و سبب تعظيم صاحب قبر است.
14. در جميع احوال و به حسب استطاعت، احضار قلب داشته باشد، و از جميع گناهان توبه كند.
15. بر خدمتكاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام، تصدّق نمايد، چه ثواب تصدّق در آن مقام مضاعف مى‏شود.
16. خدمتكاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام را تعظيم نمايد، چه فى الحقيقه تعظيم ايشان تعظيم صاحب قبر است.
17. هر گاه از زيارت برگردد، تا در آن شهر است باز به زيارت رود.
18. آن كه هر گاه رفتن او نزديك آيد، وداع به دعاى منقول كند.
19. از خداى تعالى، عود و بازگشت بدان مقام را سؤال كند.
20. در وقت بيرون آمدن از آن مقام، روى به ضريح كرده، پس پس و عقب عقب بيرون آيد.
21. زود از آن مقام بيرون رود، چه حرمت و تعظيم در آن بيشتر است و اشتياق باز آمدن زودتر بهم مى‏رسد. (جامع عباسى، ج‏2، ص 167 – 169)
توجه داشته باشيد که اين امور مستحب است و به قدري که امکان پذير است خوب است مورد توجه و عمل قرار بگيرد.

معرفت امام:

شخصيت امام، به وسعت يك دريا است و قطره قطره اين دريا زائر را در حدى به معرفت او نزديك مى‏كند و به قطع و يقين، او را در حد وسع وجود خودش به فيض مي رساند.
آب دريا را اگر نتوان كشيد
هم به قدر تشنگى بايد چشيد
ارزش بهاى زائر به محبّت همراه با معرفت اوست؛ به اين فراز از زيارت جامعه بنگريد:
«اللّهم… اسئلك اَنْ تُدْخِلَني في جُملة العارفين بهم وبحقّهم».
خداوندا! از تو مي‏خواهم كه مرا در شمار عارفان به خاندان پيامبر صلي‏الله‏عليه‏وآله و آشنايان به حقّ آنان قرار دهي.
پس افراد عادي نيز مي توانيد تا حد امکان به تلاش در جهت معرفت امام (عليه السلام) بپردازند و در کنار کسب معرفت، به دستورات آن سروران گرامي جامه ي عمل بپوشانند و زيارتي با معرفت داشته باشند.
وقتى كه امام صادق در باره زيارت همراه با معرفت امام رضا (عليه‏السلام) سخن مى‏گفت، فردى از امام درباره «عارفا بحقه» پرسيد، امام در پاسخ فرمود: «يعلم انّه امام مفترض الطّاعة، غريب شهيد، من زاره عارفا بحقّه اعطاه اللَّه عزّ و جلّ اجر سبعين شهيدا ممّن استشهد بين يدى رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و اله على حقيقة؛ (لوامع صاحبقراني، ج‏8، ص 556) بداند او امامي است كه اطاعتش از طرف خدا واجب است، او دور از وطن و شهيد است. هركس او را زيارت كند در حالى كه عارف به حق وى باشد، خداوند اجر هفتاد شهيد به او عنايت كند، شهيدى كه به واقع در كنار رسول الله (صلى‏الله‏عليه ‏وآله) به شهادت رسيده است.»
همچنين امام باقر (عليه‏السلام) «گوش دادن به سخنان امام و اطاعت از او» را حق امام بر مردم مى‏شمارد.(الكافى، ج 1، ص 405)

تشويق ائمه در پاداش وثواب زيارت علي بن موسي الرضا عليه السلام :
ثواب زيارت امام علىّ بن موسى الرّضا- عليهما السّلام- (عيون أخبار الرضا ع-ترجمه غفارى و مستفيد، ج‏2، ص: 627الي 35)
1- احمد بن زياد همدانىّ- رضى اللَّه عنه- بسند مذكور در متن از ياسر خادم روايت كرده گويد: علىّ بن موسى الرّضا عليهما السّلام فرمودند: براى زيارت هيچ قبرى بار و بنه نبنديد و سفر نكنيد مگر براى زيارت قبور ما اهل البيت، آرى بدانيد كه من با زهر شهيد خواهم شد، و محلّ دفنم در غربت خواهد بود، پس هر كس براى زيارت من سفر كند دعايش مستجاب و گناهانش آمرزيده و بخشيده خواهد شد.
2- علىّ بن احمد دقّاق و…روايت كرده‏اند كه حضرت رضا عليه السّلام فرمود: هر كس مرا با دورى راه زيارت كند و از راه دور بزيارت من آيد در روز قيامت در سه موقف بيارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتيهاى آن حال نجات دهم:
اوّل- در آن هنگام كه نامه‏هاى اعمال پخش مى‏شود از جانب راست و از جانب چپ (كه فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً هر كس كه نامه عملش بدست راستش داده شود با نرمى و سهولت بحساب او رسند؛ وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ: يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ- إلى- هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ (و امّا آنكه كتابش را بدست چپش دهند خواهد گفت كه اى كاش نامه‏اش را بدو نمى‏دادند، و بحسابش نمى‏رسيدند).
دوم- در آن هنگام كه از صراط ميگذرد.
سوم- در آن وقت كه بپاى ميزان عمل ميرسد و عمل او را بررسى كرده مى‏سنجند.
3- محمّد بن علىّ ماجيلويه- رضى اللَّه عنه- بسند مذكور در متن از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه ميفرمود: مردى از اولاد فرزندم موسى كه همنام جدّم امير المؤمنين عليه السّلام است را بطوس خراسان برند و در آنجا با زهر كشته شود و بحال غربت او را بخاك سپارند، هر كس مزار او را زيارت كند و بحقّ او عارف باشد (امامت او را تصديق دارد) خداوند عزّ و جلّ به او پاداشى دهد همانند پاداش آن كس كه پيش از فتح مكّه در راه خدا انفاق كرده و در راه خدا با دشمن جنگيده است.
4- محمّد بن ابراهيم طالقانىّ- رضى اللَّه عنه- بسند مذكور در متن از محمّد بن عماره از پدرش روايت كرده كه امام صادق عليه السّلام از پدران خود از جدّش امير مؤمنان عليهم السّلام از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله حديث كرد كه فرمود: بزودى پاره‏اى از تن من بسرزمين خراسان مدفون ميگردد، هيچ مؤمنى بزيارت او نرود جز آنكه خداوند عزّ و جلّ بهشت را براى او واجب و آتش دوزخ را بر وى حرام كرده است.
5- احمد بن حسن قطّان، و ..از حسن بن فضّال روايت كرد كه ابو الحسن علىّ بن- موسى الرّضا عليهما السّلام فرمود: بدرستى كه در سرزمين خراسان بقعه‏اى است كه زمانى محل رفت و آمد فرشتگان گردد، و مرتّب فوجى از فرشتگان فرود آيند، و فوجى بسوى آسمان پرواز كنند تا روزى كه در صور دميده شود. از آن حضرت پرسيدند كه يا ابن رسول اللَّه اين بقعه كدام است، فرمود: آن بقعه در سرزمين طوس است، و بخدا سوگند آن گلزارى است از گلستانهاى بهشت، هر كس مرا زيارت كند در آن مكان، اجرش همانند كسيست كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله را زيارت كرده است، و خداوند متعال براى او ثواب هزار حجّ مبرور و صحيح و هزار عمره مقبول و درست بنويسد، و من و پدرانم شفيعان او در روز قيامت باشيم.
6- از داود بن قاسم جعفرى روايت كرده كه گفت: از امام جواد عليه السّلام شنيدم ميفرمود:
براستى كه در ميان دو كوه شهر طوس، مشتى خاك بهشت است، هر كس در آن دشت وارد شود، روز رستاخيز در امان خدا خواهد بود.
7- از عبد العظيم بن عبد اللَّه حسنىّ روايت كرده است كه امام جواد عليه السّلام فرمود: من براى آن كس كه مزار پدرم عليه السّلام را در طوس زيارت كند در صورتى كه عارف بحقّ او باشد ضامن بهشت ميباشم از جانب خداوند متعال
8- از حضرت عبد العظيم بن عبد اللَّه حسنىّ روايت شده است كه گفت: به ابو جعفر امام جواد عليه السّلام عرضكردم: متحيّر مانده‏ام كه قبر سالار شهيدان ابو عبد اللَّه الحسين عليه السّلام را زيارت كنم، يا بطوس رفته و قبر پدرت عليه السّلام را زيارت نمايم، نظر شما چيست؟ بمن فرمود: اندكى صبر كن و همين جا بايست تا بازگردم، بعد به اندرون خانه رفت و با چشمى گريان كه اشك بر رخسار مباركش ميريخت بيرون آمد، و گفت: زوّار قبر ابو عبد اللَّه عليه السّلام بسيارند، ولى زوّار پدر من عليه السّلام در طوس بسيار اندكند.
9- ابو صلت هروىّ روايت كرد كه گفت: از حضرت رضا عليه السّلام شنيدم ميفرمود: بخدا قسم هيچ يك از ما ائمّه نيست مگر آنكه بقتل ميرسد و شهيد ميگردد، از او سؤال شد: چه كسى (شخص) شما را بقتل ميرساند اى فرزند رسول خدا؟ فرمود: بدترين خلق خدا در زمان من مرا با خورانيدن زهر ميكشد، سپس مرا در خانه‏اى تنگ در شهرى غريب دفن ميكند، آگاهى ميدهم كه هر كس مرا در غريبيم زيارت كند، خداوند متعال اجر يك صد هزار شهيد، و يك صد هزار صدّيق، و يك صد هزار حاجّ و معتمر (كسى كه بحجّ و عمره رفته) و يك صد هزار مجاهد و مبارز در راه حقّ در نامه عمل او بنويسد، و او را در زمره ما محشور فرمايد، و در بهشت او را رفيق ما در درجات بلند قرار دهد.
10- محمّد بن حسن بن وليد- رضى اللَّه عنه- بسند مذكور در متن از احمد بن محمّد بزنطىّ روايت كند كه گفت: در نامه حضرت رضا عليه السّلام خواندم كه مرقوم داشته بود: بشيعيان من اين پيام را برسان كه زيارت من معادل يك هزار حجّ است، گويد: به فرزندش امام جواد عليه السّلام عرضكردم: آيا هزار حجّ؟! فرمود: آرى بخدا قسم هزار هزار حجّ است براى كسى كه او را زيارت كند و بحقّ او عارف باشد.

منبع : اخلاق پرسمانی