در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com حکمت مصائب زندگی چیست ؟ آیا مشکلات و سختی های زندگی حکمتی الهی است ؟ را برای شما عزیزان قرار دادیم .

حکمت مصائب زندگی چیست ؟ آیا مشکلات و سختی های زندگی حکمتی الهی است ؟,سختی ها و مشکلات زندگی,مصائب و بلاهای زندگی,آیا مشکلات زندگی حکمت الهی نهفته دارد ؟,حکمت لحظات سخت زندگی چیست ؟,دشواری ها و تلخی هایی که برای اهل ایمان اتفاق می افتد,موانع و دشواری های تکامل زندگی انسان,سربلند شدن از آزمایش های الهی

حکمت مصائب زندگی چیست ؟ آیا مشکلات و سختی های زندگی حکمتی الهی است ؟

سختی های زندگی و مشکلات بخشی از زندگی هستند. آنها مثل طوفانند. درست مثل طوفان، راه گریزی از این مشکلات ندارید، حتی اگر خودتان را در سرپناهی مخفی کنید، طوفان هنوز همانجاست. به همین دلیل باید یاد بگیریم چطور برای آن آمادگی پیدا کرده و بیرونشان کنیم. سختی های زندگی مهمترین عنصر ما برای ساختن شخصیتمان هستند.

مشکلات و سختی های زندگی به ما کمک می کنند که صبور باشیم و صبر شخصیتمان را قوی تر کرده و کمکمان می کنند هر بار بیشتر به خداوند اعتماد کنیم تا اینکه در نهایت امید و ایمانمان بیشتر و قوی تر شود.

پشت همه سختی های زندگی و مشکلات حکمتی نهفته است

حکمت سختی های زندگی

در احادیث آمده است:«البلاء للولاء» اگر اینگونه باشد که انسان هر چه به خداوند بیشتر نزدیک شود بیشتر به شداید گرفتار آید که در انسان دافعه و دوری از انجام اعمال نیک ایجاد می کند چون می ترسد هرچه خوب تر شود مشکلاتش بیشتر گردد. لطفا توضیح بفرمایید.

براساس آنچه از احادیث استفاده می شود، خداوند گاهی مؤمنان را در دنیا به بلاها و رنج ها مبتلا می کند تا این گرفتاری ها کفاره گناهان آنان شود و در روز قیامت دیگر چیزی که به خاطر آن عقوبت و کیفر شوند در کار نباشد و آنان را از نعمت خود برخوردار سازد، ولی افرادی که کافر و مشرک هستند چنانچه برخی کارهای نیک داشته باشند، پاداش آنان را در همین جهان به آنان می دهد; در نتیجه، در آن جهان با دست خالی حاضر خواهند شد.

در قرآن می خوانیم:«ان تکونوا تألمون فانهم یألمون کما تألمون و ترجون من الله ما لایرجون; اگر شما(مومنان) رنج می کشید، کافران نیز همان گونه که شما رنج می کشید، رنج می کشند، و حال آن که شما امیدی به خدا دارید که آنان ندارند».

آنچه در این مسأله مهم است، جهان بینی دینی است. جهان بینی دینی دنیا و رنج هایش را بد نمی داند، بلکه به عکسرنج ها را عاملی برای تحّرک بشمار می آورد; سوره نساء، آیه 104. زیرا رنج ها وابستگی انسان را به دنیا کم می کنند و او را به راه می اندازند. این ذات دنیاست که با تغییر احوال و فصول و مرگ حتمی، به انسان آگاهی می دهد که اینجا جای ماندن و قرار نیست. بنابراین برخورداری ها و بلاها، معیار سعادت نیستند و از همین جاست که نقشبلاهادر سیر و سلوک معنوی و شکوفایی قابلیت های درونی مؤمن آنقدر اهمیت پیدا می کند که در حدیث آمده است:«البلاء للولاء ؛(1)کسانی که ایمان بیشتری دارند، رنجشان بیشتر است». فراموش نکنیم دنیا دار مکافات نیز هست و در بسیاری و در بسیاری از موارد انسان نتیجه حرکت های خلاف نظام خود را می بیند، چه مؤمن باشد و چه کافر. 1 – اصول کافی، باب بلا و امتحان.

مقصود روایت آن است که تصور نشود وقتی کسی مؤمن شد و رضای الهی را کسب کرد دیگر گرفتار نمی شود بلکه گرفتاری ها فلسفه خاص خود را دارد.

هر مؤمنی آزمایش می شود تا صداقت او معلوم شود ولی آزمایش لزوما همراه با گرفتاری و بلا و بدبختی نیست، بلکه با خیر و شر آزمایش می شود. گاهی با مقام و موقعیت و مال و منال آزمایش می شود. گاهی با گرفتن مال تصور نشود هر که مؤمن شد بیچاره و بدبخت و گرفتار می شود بلکه اگر مؤمن گرفتار شد نباید تعجب کند، زیرا مؤمن با گرفتاری آزمایش می شود. خلاصه سخن آنکه تصور نشود مؤمن همیشه در آسایش است بلکه گاهی هم گرفتار می شود،و در گرفتاری هم رضایت درونی دارد وهمواره شاد است.اینطور نیست که همیشه گرفتار باشد .

نکته دیگر آن است که مؤمن واقعی چون تسلیم رضای الهی است هنگام گرفتاری هم شاد است چون آن را هدیه الهی می داند و مؤمنان واقعی آرامش روحی و روانی واقعی دارند. اگر کسی وظایف خود را انجام داد. این نوع بلا از برای ارتقای درجه و از لطف های خداست.

در سختی های زندگی باید به خداوند ایمان داشت و توکل کرد

اما اگر به جهت سستی و بی احتیاطی بود مقصر خود اوست و مکافات عمل اوست.با این مقدمه می‏توان گفت که سختی و بلا بر چند قسم است و هر یک بر صنف خاصی وارد می‏شود:
1) بلاهایی برای رسوا ساختن مشرکان و کافران خبیث است (هم چنان که گذشت).

2) بلای وارد بر مؤمن که زاییده ‏ی گناه وی است و موجب ریزش گناه او می‏گردد «و ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم؛ و هر مصیبتی به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست».

امیرمؤمنان علی(ع) می‏فرماید:سپاس و ستایش خدایی را که رنج و گرفتاری پیروان ما را مایه‏ی زدوده شدن گناهان آنان در دنیا قرار داد تا بااین رنجها و بلاها طاعتشان سالم ماند و سزاوار پاداش آن شوند.

3) بلای وارد بر مؤمن برای تصحیح ایمان است. امام صادق(ع) می‏فرماید:«بلا و گرفتاری برای مؤمن زیور است و برای آن که خرد ورزد کرامت است. زیرا گرفتار بلا شدن و شکیبایی و پایداری کردن در برابر آن ایمان را تصحیح می‏گرداند.

4) بلای وارد بر مؤمن موجب بیداری او است:امام صادق(ع) می‏فرماید:هیچ مؤمنی نیست مگر آن که هر چهل روز یک بار به وسیله‏ی بلا و گرفتاری متنبه می‏شود. این بلایا به مال او می‏رسد یا به فرزندش یا به خودش که پاداش آن را می‏بیند و یا اندوهی به او می‏رسد که نمی‏داند از کجا رسیده است.

5) بلای وارد بر مؤمن باعث ارتقای ایمان است، چرا که ایمان خود دارای درجات گوناگونی است و مؤمنین نیز دارای درجاتند و خداوند سبحان در این باره می‏فرماید:«هم درجات عندالله؛ مؤمنان نزد خداوند دارای درجات هستند» جناب رسول الله(ص) در مورد این نوع بلا می‏فرماید:خداوند برای انسان مقام و منزلتی در نظر گرفته است که او با کرده خود بدان نمی‏رسد تا آن که در بدن خود به بلایی گرفتار شود و بدین وسیله به آن مقام رسد.

6) بلای وارد بر انبیاء و مقربان درگاه الهی است که برای ارتقای کمال انسانی انبیاء است و لذا جناب ابراهیم نبی(ع) با پیروزی در امتحان به مقام امامت رسیده است. «و اذ ابتلی ابراهیم ربّه بکلمات فأتمهنّ، قال انّی جاعلک للناس اماما ؛ بیاد آر هنگامی که خداوند ابراهیم را به اموری چند امتحان فرمود و او همه را به جای آورد خدا به او گفت:من ترا به پیشوایی خلق برگزینم». با این مقدمه روشن می‏شود که هیچ گروهی و هیچ فردی نیست که مورد آزمایش و امتحان قرار نگیرد و بلکه همه انسان‏ها لحظه به لحظه و دم به دم مورد آزمایش قرار می‏گیرند.

بنابراین ای دوست عزیز، در هر یک از عملکرد و رفتارهای خویش آزمایش الهی را ببین، همچنین با توضیحی که گذشت، آزمایش الهی و غضب الهی جمع می‏شود، چرا که انسان مؤمنی مثل شما با یک گناه هر چند کوچک مورد غضب خدای تعالی واقع می‏شوید و خدای عزیز با بلایی هر چند کوچک که زاییده همان گناه است، شما را آزموده تا موجب پالایش جان شما گردد و جانتان از گناه تصفیه شود.

اگر می‏خواهید مثالی برای شما ذکر می‏کنم:مؤمنی غیبت شخصی نموده است و لذا مورد غضب الهی واقع گشته است و با این غضب غم و اندوهی سخت بر او وارد شده است (غم اجتماعی، مالی، علمی، روحی و…) و این غم جان او را پالایش می‏کند، تصفیه می‏کند، جلا می‏دهد تا این که اندک اندک آلودگیها زدوده می‏شود و با صبر در برابر این غم و اندوه نیز از آزمایش الهی سرافراز بیرون می‏آید.

البته اگر بخواهیم میزان عملی به شما ارائه دهیم، باید بگوییم که در دین محمّدی توبه و استغفار پس از هر گناه لازم دانسته شده و ثمره‏ی آن دفع بلای زاییده آن گناه است و اگر هم بلایی وارد شد، با تواضع و تسلیم در برابر درگاه الهی و صبر و شکیبایی در برابر بلا هم از فشار بلا و هم از طولانی شدن بلا کاسته می‏شود و البته اگر بخواهیم نمونه‏ای از موانع نزول بلا را نام ببریم باید نام نماز شب سحرگاهی و صدقه را ذکر کنیم.

نکته پایانی که انسان در مسیر تکامل زندگی؛ حتما با موانع و دشواری هایی هم روبرو است؛ برخی از دشواری ها و تلخی ها بازتاب اعمال بد و گناهان است که اگر با توبه و بازگشت به سوی خدا جبران نشود، در نهایت – خدای نکرده – به سقوط و بدبختی ابدی کشانده می شود.

قرآن کریم می فرماید:«و ما ظلمنا هم ولکن کانوا انفسهم یظلمون».اما دشواری ها و تلخی هایی که – ظاهرا – برای اهل ایمان پیش می آید؛ مثل آن چه را که در سؤال آمده است بلاء حسن است (به تعبیر قرآن کریم) مثلا، جهاد و مبارزه با طاغوت و نیز با گناهان فردی و اجتماعی دیگری ممکن است پیامدهایی چون خطر مالی و جانی را به دنبال داشته باشد ولی پاداش ها و مقاماتی که در سایه این جهادها پیدا می شود بسیار بزرگتر و مهمتر است.

خلاصه کلام، ابتلاء و آزمایش اهل ایمان خیر و نیکو است و اینگونه نیست که کسی از آن بگریزد و لذت ایمان و نتایج نیکوی آن را به خاطر سختی های آن رها کند:«ولیبلی المؤمنین منه بلاء حسنا ؛ و بدینوسیله مؤمنان را به آزمایش نیکو، بیازماید» ضمنا اینگونه نیست که غیر مومنین گرفتاری نداشته باشند، بلکه سختی های آنان بسیار فراتر و دردناکتر از سختی هایی است که مومن در راه ایمان و عشق به خداوند تحمل می کند.

در یک مثال روشن این قضیه مانند آن است که دو نفر در اثر حادثه ای پای خود را از دست بدهند، منتهی یکی پای خود را در دفاع از دین و جهاد در راه خدا از دست داده و دیگری در یک حادثه رانندگی مثلا. خوب در این صورت هر دو آسیب دیده اند اما اولی آرامش و رضایت دارد و درد و رنج را به راحتی تحمل می کند، ولی دومی این آرامش را ندارد و دائم حسرت می خورد که چرا؟… آری حرکت در راه ایمان دشوار است و تحمل فراوانی می خواهد، اما در ضمن لذت بخش هم هست و باعث رضایت و آرامش انسان مومن می شود.

بازنشر : سایت دعاگو