در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com متن دعای دوازدهم صحیفه سجادیه در مفاتیح با ترجمه و شرح و تفسیر را قرار دادیم . یکی دیگر از محموعه دعاهای عظیم الشان و پرفضیلت امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه دعای دوازدهم صحیفه سجادیه می باشد که در ادامه مطلب متن کامل دعای 12 صحیفه سجادیه به همراه ترجمه فارسی و تفسیر و شرح آن را قرار دادیم . سایت دعاگو …
,دعای دوازدهم صحیفه سجادیه,دعای دوازدهم صحیفه سجادیه صوتی,دعای دوازدهم صحیفه سجادیه میثم مطیعی,دعای سیزدهم صحیفه سجادیه,دعای شانزدهم صحیفه سجادیه,دعای هجدهم صحیفه سجادیه,دعای سیزدهم صحیفه سجادیه صوتی,دعای سیزدهم صحیفه سجادیه با صدای فرهمند,دعای سیزدهم صحیفه سجادیه نی نی سایت,دعای شانزدهم صحیفه سجادیه صوتی,دعای هجدهم صحیفه سجادیه صوتی,دعای دوازدهم صحیفه,دعاي دوازدهم صحيفه سجاديه,دعای شانزدهم صحیفه سجادیه میثم مطیعی,دعاي سيزدهم صحيفه سجاديه,دعاي سیزدهم صحيفه سجاديه,دعای 13 صحیفه سجادیه,دعا سیزدهم صحیفه سجادیه,دعای هفتم صحیفه سجادیه,دعای هفتم صحیفه سجادیه علی فانی,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی,دعای هفتم صحیفه سجادیه با صدای حسین حقیقی,دعای شانزدهم صحیفه سجادیه انصاریان,دعای 16 صحیفه سجادیه,دعای بیستم صحیفه سجادیه,دعای بیستم صحیفه سجادیه صوتی,دعای هفدهم صحیفه سجادیه صوتی,دعای بیستم صحیفه سجادیه Pdf,دعای بیستم صحیفه سجادیه با ترجمه,دعای نوزدهم صحیفه سجادیه,دعای هفدهم صحیفه سجادیه ویکی شیعه,دعاي بيستم صحيفه سجاديه,دعاي نوزدهم صحيفه سجاديه,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی فرهمند,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی کریمی,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی فانی,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی دانلود,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی با معنی,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی علی فانی دانلود,دعای هفتم صحیفه سجادیه صوتی ترجمه,دعای بیستم صحیفه سجادیه صوت,دعای بیستم صحیفه سجادیه صوتی علی فانی,دانلود صوتی دعای شانزدهم صحیفه سجادیه,دانلود دعای هفدهم صحیفه سجادیه صوتی
تفسیر دعای دوازدهم صحیفه سجادیه,شرح دعای دوازدهم صحیفه سجادیه,معنی و مفهوم دعای دوازدهم صحیفه سجادیه,دعای صحیفه سجادیه با معنی و ترجمه
متن دعای دوازدهم صحیفه سجادیه در مفاتیح با ترجمه و شرح و تفسیر
دعای دوازدهم صحیفه سجادیه از دعاهای مأثور از امام سجاد(ع) در اعتراف به گناه و درخواست توبه از درگاه الهی است.
حضرت سجاد(ع) در این دعا همچنین بررسی عوامل سلب توفیق دعا، ویژگیهای بندگان محبوب خدا، باز بودن مسیر توبه و حالتهای انسان تائب پرداخته است.
آموزه ها :
موضوع اصلی دعای دوازدهم صحیفه سجادیه اقرار به گناه، درخواست بازگشتن به سوی خدا، عوامل سلب توفیق از دعا، ویژگیهای بندگان تائب و خصلتهای بهترین بندگان خدا است.
آموزههای این دعا که در ۱۶ فراز از امام سجاد(ع) صادر شده به شرح ذیل است:
عوامل سلب توفیق از دعا: سستی در انجام دستورات الهی و غفلت از واجبات، شتاب به سوی آنچه خدا نهی کرده و کوتاهی از شکر نعمت (کفران نعمت).
تفضّل الهی عامل حسن ظن بندگان به خدا و درخواست از او
احسان و نعمت های الهی همه بر اساس تفضل اوست.
نیازمندی مخلوقات به خدا
درخواست توفیق الهی در نجات از گناه
نگرانی از پیامدهای گناه و عصیان
باز بودن مسیر توبه برای گناهکاران
غنیمت شمردن فرصت توبه
ممنوعیت نا امیدی از رحمت خداوند با باز بودن باب توبه
حالتهای بنده تائب: خمیده شدن بر اثر تواضع و فروتنی، لرزه افتادن بر قدمها، جاری شدن اشک بر دیدگان و …
امید به بخشش الهی (پيشى گرفتن رحمت خدا بر خشم او با توبه بندگان)
تلاش در جلب رحمت و آمرزش الهی
اعتراف به کوتاهی خود در پیشگاه الهی
ویژگیهای بهترین و محبوبترین بندگان: دست برداشتن از تکبر، اجتناب از پافشاری بر گناه و واجب دانستن استغفار بر خود
توکل بر خدا و درخواست بخشش از کبر و اصرار بر گناهان
پناه بردن به خدا از آثار بد گناهان و امید به درگاه او
توکل و پناه بردن به خدا و اظهار خاکساری در برابر حق
استعانت از خداوند بر انجام طاعات
ترسیدن فقط از خدایی که سزاوار آمرزش است.
پناه بردن به خدا، تنها راه موفقيت است.
ضمانت الهی برای استجابت دعاها
بهرهبرداری از نعمتهای الهی حتی توسط بندگان گناهکار
ظلم بندگان به خود با انجام گناهان
خشنودی خدا از عمل کم بندگان و فراوانی پاداش او.[۷]
شرح ها
دعای دوازدهم همچنین در شرحهای عربی از جمله در ریاض السالکین اثر سید علیخان مدنی، فی ظلال الصحیفه السجادیه اثر محمدجواد مغنیه، ریاض العارفین تألیف محمد بن محمد دارابی و آفاق الروح نوشته سید محمدحسین فضل الله به زبان عربی شرح شده است. واژههای این دعا هم در شرح لغوی تعلیقات علی الصحیفه السجادیه اثر فیض کاشانی توضیح داده شده است.
متن و ترجمه
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیهالسلام فِی الِاعْتِرَافِ وَ طَلَبِ التَّوْبَةِ إِلَی الله تَعَالَی
(۱) اللَّهُمَّ إِنَّهُ یحْجُبُنِی عَنْ مَسْأَلَتِک خِلَالٌ ثَلَاثٌ، وَ تَحْدُونِی عَلَیهَا خَلَّةٌ وَاحِدَةٌ
(۲) یحْجُبُنِی أَمْرٌ أَمَرْتَ بِهِ فَأَبْطَأْتُ عَنْهُ، وَ نَهْی نَهَیتَنِی عَنْهُ فَأَسْرَعْتُ إِلَیهِ، وَ نِعْمَةٌ أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَی فَقَصَّرْتُ فِی شُکرِهَا.
(۳) وَ یحْدُونِی عَلَی مَسْأَلَتِک تَفَضُّلُک عَلَی مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَیک، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَیک، إِذْ جَمِیعُ إِحْسَانِک تَفَضُّلٌ، وَ إِذْ کلُّ نِعَمِک ابْتِدَاءٌ
(۴) فَهَا أَنَا ذَا، یا إِلَهِی، وَاقِفٌ بِبَابِ عِزِّک وُقُوفَ الْمُسْتَسْلِمِ الذَّلِیلِ، وَ سَائِلُک عَلَی الْحَیاءِ مِنِّی سُؤَالَ الْبَائِسِ الْمُعِیلِ
(۵) مُقِرٌّ لَک بِأَنِّی لَمْ أَسْتَسْلِمْ وَقْتَ إِحْسَانِک إِلَّا بِالْإِقْلَاعِ عَنْ عِصْیانِک، وَ لَمْ أَخْلُ فِی الْحَالاتِ کلِّهَا مِنِ امْتِنَانِک.
(۶) فَهَلْ ینْفَعُنِی، یا إِلَهِی، إِقْرَارِی عِنْدَک بِسُوءِ مَا اکتَسَبْتُ وَ هَلْ ینْجِینِی مِنْک اعْتِرَافِی لَک بِقَبِیحِ مَا ارْتَکبْتُ أَمْ أَوْجَبْتَ لِی فِی مَقَامِی هَذَا سُخْطَک أَمْ لَزِمَنِی فِی وَقْتِ دُعَای مَقْتُک.
(۷) سُبْحَانَک، لَا أَیأَسُ مِنْک وَ قَدْ فَتحْتَ لِی بَابَ التَّوْبَةِ إِلَیک، بَلْ أَقُولُ مَقَالَ الْعَبْدِ الذَّلِیلِ الظَّالِمِ لِنَفْسِهِ الْمُسْتَخِفِّ بِحُرْمَةِ رَبِّهِ.
(۸) الَّذِی عَظُمَتْ ذُنُوبُهُ فَجَلَّتْ، وَ أَدْبَرَتْ أَیامُهُ فَوَلَّتْ حَتَّی إِذَا رَأَی مُدَّةَ الْعَمَلِ قَدِ انْقَضَتْ وَ غَایةَ الْعُمُرِ قَدِ انْتَهَتْ، وَ أَیقَنَ أَنَّهُ لَا مَحِیصَ لَهُ مِنْک، وَ لَا مَهْرَبَ لَهُ عَنْک، تَلَقَّاک بِالْإِنَابَةِ، وَ أَخْلَصَ لَک التَّوْبَةَ، فَقَامَ إِلَیک بِقَلْبٍ طَاهِرٍ نَقِی، ثُمَّ دَعَاک بِصَوْتٍ حَائِلٍ خَفِی.
(۹) قَدْ تَطَأْطَأَ لَک فَانْحَنَی، وَ نَکسَ رَأْسَهُ فَانْثَنَی، قَدْ أَرْعَشَتْ خَشْیتُهُ رِجْلَیهِ، وَ غَرَّقَتْ دُمُوعُهُ خَدَّیهِ، یدْعُوک: بِیا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَ یا أَرْحَمَ مَنِ انْتَابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ، وَ یا أَعْطَفَ مَنْ أَطَافَ بِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ، وَ یا مَنْ عَفْوُهُ أَکثرُ مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ یا مَنْ رِضَاهُ أَوْفَرُ مِنْ سَخَطِهِ.
(۱۰) وَ یا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَی خَلْقِهِ بِحُسْنِ التَّجَاوُزِ، وَ یا مَنْ عَوَّدَ عِبَادَهُ قَبُولَ الْإِنَابَةِ، وَ یا مَنِ اسْتَصْلَحَ فَاسِدَهُمْ بِالتَّوْبَةِ وَ یا مَنْ رَضِی مِنْ فِعْلِهِمْ بِالْیسِیرِ، وَ مَنْ کافَی قَلِیلَهُمْ بِالْکثِیرِ، وَ یا مَنْ ضَمِنَ لَهُمْ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ، وَ یا مَنْ وَعَدَهُمْ عَلَی نَفْسِهِ بِتَفَضُّلِهِ حُسْنَ الْجَزَاءِ.
(۱۱) مَا أَنَا بِأَعْصَی مَنْ عَصَاک فَغَفَرْتَ لَهُ، وَ مَا أَنَا بِأَلْوَمِ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیک فَقَبِلْتَ مِنْهُ، وَ مَا أَنَا بِأَظْلَمِ مَنْ تَابَ إِلَیک فَعُدْتَ عَلَیهِ.
(۱۲) أَتُوبُ إِلَیک فِی مَقَامِی هَذَا تَوْبَةَ نَادِمٍ عَلَی مَا فَرَطَ مِنْهُ، مُشْفِقٍ مِمَّا اجْتَمَعَ عَلَیهِ، خَالِصِ الْحَیاءِ مِمَّا وَقَعَ فِیهِ.
(۱۳) عَالِمٍ بِأَنَّ الْعَفْوَ عَنِ الذَّنْبِ الْعَظِیمِ لَا یتَعَاظَمُک، وَ أَنَّ التَّجَاوُزَ عَنِ الْإِثْمِ الْجَلِیلِ لَا یسْتَصْعِبُک، وَ أَنَّ احْتِمَالَ الْجِنَایاتِ الْفَاحِشَةِ لَا یتَکأَّدُک، وَ أَنَّ أَحَبَّ عِبَادِک إِلَیک مَنْ تَرَک الِاسْتِکبَارَ عَلَیک، وَ جَانَبَ الْإِصْرَارَ، وَ لَزِمَ الِاسْتِغْفَارَ.
(۱۴) وَ أَنَا أَبْرَأُ إِلَیک مِنْ أَنْ أَسْتَکبِرَ، وَ أَعُوذُ بِک مِنْ أَنْ أُصِرَّ، وَ أَسْتَغْفِرُک لِمَا قَصَّرْتُ فِیهِ، وَ أَسْتَعِینُ بِک عَلَی مَا عَجَزْتُ عَنْهُ.
(۱۵) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِی مَا یجِبُ عَلَی لَک، وَ عَافِنِی مِمَّا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْک، وَ أَجِرْنِی مِمَّا یخَافُهُ أَهْلُ الْإِسَاءَةِ، فَإِنَّک مَلِیءٌ بِالْعَفْوِ، مَرْجُوٌّ لِلْمَغْفِرَةِ، مَعْرُوفٌ بِالتَّجَاوُزِ، لَیسَ لِحَاجَتِی مَطْلَبٌ سِوَاک، وَ لَا لِذَنْبِی غَافِرٌ غَیرُک، حَاشَاک
(۱۶) وَ لَا أَخَافُ عَلَی نَفْسِی إِلَّا إِیاک، إِنَّک «أَهْلُ التَّقْوی وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ»، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اقْضِ حَاجَتِی، وَ أَنْجِحْ طَلِبَتِی، وَ اغْفِرْ ذَنْبِی، وَ آمِنْ خَوْفَ نَفْسِی، «إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ»، وَ ذَلِک عَلَیک یسِیرٌ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ.
دعای آن حضرت در اقرار به گناه و درخواست بازگشتن به سوی خدای تعالی
(۱) خدایا! مسلّماً سه خصلت، مرا از درخواست از حضرتت مانع میشود؛ و یک خصلت، مرا به جانب درخواست از تو پیش میبرد. آن سه خصلتی که مانع درخواست من میباشد این است:
(۲) ۱-کار خوبی که مرا به آن فرمان دادی و من در انجامش کندی کردم؛ ۲- کار زشتی که مرا از آن بازداشتی و من در ارتکابش شتاب ورزیدم؛ ۳- نعمتی که به من دادی و من در سپاسگزاریش کوتاهی کردم؛
(۳) و آنچه مرا به سوی درخواست از تو پیش میبرد: احسان توست به کسی که با نیت خالص به سوی تو آمد و با خوشگمانیاش به پیشگاه حضرتت وارد شد؛ زیرا تمام احسانت تفضّل و همۀ نعمتت، آغاز و ابتدایی از سوی تو نسبت به آفریدههاست.
(۴) ای معبود من! اینک منم که به پیشگاه عزّتت ایستادهام؛ ایستادن فرمانبردار خوار و بر اساس حیا و شرمم از تو درخواستکنندهام، درخواستکنندۀ بینوای عیالوار.
(۵) اقرار دارم به اینکه هنگام احسانت، جز برکنار ماندن از نافرمانیات، فرمانی نبردهام؛ و در تمام حالات از نیکی و احسانت، بیبهره نبودم.
(۶) ای معبود من! اقرارم نزد تو به زشتی اعمالی که مرتکب شدهام، آیا برایم سودی خواهد داشت؟ و اعترافم به محضر حضرتت به بدی کرداری که از من صادر شده، آیا مرا از عذاب تو نجات خواهد داد؟ یا در این وضعی که هستم، خشم و غضبت را بر من حتم و واجب کردی؟ یا در وقت درخواستم، دشمنیات ملازم من گشته؟!
(۷) پاک و منزّهی، از تو ناامید نمیشوم و حال آنکه درِ توبۀ به محضرت را به رویم گشودهای؛ بلکه سخن میگویم، سخن بندهای خوار، بندهای ستم کننده به خویش، بندهای که حرمت پروردگارش را سبک شمرده؛
(۸) بندهای که گناهانش بزرگ شده و روی هم انباشته گشته و روزگارش از او رویگردان شده و به او پشت کرده تا جایی که چون نظر میکند، میبیند زمان عمل سپری شده و نهایت عمر به پایان رسیده؛ و یقین میکند که برای او گریزگاهی از عذابت و پناهگاهی از کیفرت وجود ندارد. همراه انابه و ناله با حضرتت روبهرو میشود و بازگشت و توبه را برای تو خالص میکند، پس با دلی پاک و پاکیزه در پیشگاهت میایستد؛ سپس با نالهای سوزناک و آهسته تو را میخواند.
(۹) در حالی که در برابرت، سر تواضع و فروتنی پایین انداخته تا جایی که از شدّت فروتنی خمیده گشته؛ و از خواری سر به زیر افکنده، به طوری که قامت راستش کج شده؛ بیم و ترسش از عظمت تو، قدمهایش را به لرزه انداخته و اشکهایش صفحه رخسارش را فراگرفته؛ تو را با این جملات میخواند: ای مهربانترین مهربانان! و ای رحیمترین کسی که درخواستکنندگان رحمت به او توجّه میکنند و ای بامحبّتترین کسی که آمرزش خواهان گِرد او گردند و ای آنکه گذشتش از انتقامش بیشتر و خشنودیاش از خشمش افزونتر است.
(۱۰) و ای آنکه باگذشت نیکویش ستوده بودنش را به مخلوقش مینمایاند؛ و بندگان را به پذیرفتن توبه عادت میدهد؛ و اصلاح شدن تباهکارشان را به توبه میخواهد؛ و ای آنکه از عمل بندگان، به اندکش خشنود است؛ و عمل اندک آنان را پاداش فراوان میدهد؛ و ای آنکه اجابت دعایشان را ضامن شده؛ و به احسانش، پاداش نیکو را به آنان وعده داده.
(۱۱) [خدایا!] من نه از گناهکارترین گناهکارانم که او را آمرزیدهای و نه از نکوهیدهترین کسانی که از پیشگاهت عذر خواستهاند و تو عذرشان را پذیرفتهای و نه از ستمکارترین کسانی که به سویت بازگشتهاند و تو بازگشتشان را قبول کردهای.
(۱۲) [خدایا!] در این مقام و وضعی که هستم، به درگاهت توبه میکنم؛ توبه پشیمانی که بیاختیار، گناهانی از او سرزده و از آنچه بر سرش آمده، در وحشت و ترس است؛ و از امور زشتی که در آن افتاده، خالصانه شرمگین است.
(۱۳) دانایم به این که گذشت از گناه بزرگ، در نظرت بزرگ نمیآید؛ و بخشیدن معصیتگران بر تو سخت نمیباشد؛ و تحمّل جنایات زشت و ناپسندی که از مردم بدکار صادر میشود، تو را به مشقّت و زحمت نمیاندازد؛ و آگاهم به این که محبوبترین بندگانت نزد تو کسی است که از سرکشی و تکبّر نسبت به تو دست بردارد و از پافشاری بر گناه دوری کند و استغفار را بر خود واجب بداند.
(۱۴) و من از این که در برابر تو سرکشی کنم، بیزارم؛ و از این که بر گناه پافشاری ورزم، به تو پناه میآورم؛ و نسبت به آنچه کوتاهی کردم، از تو آمرزش میخواهم؛ و بر آنچه از انجامش ناتوانم، از تو یاری میطلبم.
(۱۵) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و حقوقی که بر عهدۀ من داری بر من ببخش و از عذابی که از جانب تو سزاوار آنم، مرا به سلامت دار؛ و از اموری که بدکاران از آن میترسند، پناهم ده؛ مسلماً به گذشت از گنهکار قدرت داری؛ و برای آمرزش، مورد امیدی؛ به چشمپوشی از گناه معروفی، برای حاجتم محلّ طلبی جز تو نیست و برای گناهم آمرزندهای غیر تو وجود ندارد، حاشا که چنین نباشی.
(۱۶) من بر خود به غیر از تو نمیترسم، تو اهل تقوا و آمرزشی، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و حاجتم را روا کن و خواستهام را برآور و گناهم را بیامرز و ترسم را ایمنی ده؛ همانا تو بر هر چیز توانایی و اموری که از تو خواستم، روا کردنش برای تو آسان است؛ دعایم را مستجاب کن، ای پروردگار جهانیان!
منبع : https://fa.wikishia.net
**************************************************
بازنشر : سایت دعاگو (بزرگترین منبع ذکر و دعاهای قرآنی)