دعاگو – ادعیه و اذکار قرآنی و باستان شناسی در این سایت مجموعه ای از بهترین ذکر و دعاهای قرآنی و ادعیه و اذکار مجرب بسیار قوی قرار داده شده است
در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com دعا و سوره های قرآنی برای نرم کردن دل شخص بدخو و زورگو و یا ظالم را برای شما عزیزان قرار دادیم .
دعا و سوره های قرآنی برای نرم کردن دل شخص بدخو و زورگو و یا ظالم,دعای نرم کردن دل انسان بدخو,ذکر و آیات قرآنی مجرب برای نرم کردن دل شخص ظالم و زورگو,دعایی بسیار مجرب برای نرم کردن دل فرد بدخو
دعا و سوره های قرآنی برای نرم کردن دل شخص بدخو و زورگو و یا ظالم
برای آنکه دل شخص بدخو و زورگو و یا ظالمی را نرم کرده که او مهربانی کند و خواسته شمارا برآورده سازد بگوید :
خيْرُكَ بَيْنَ عَيْنَيْكَ وَ شَرُّكَ تَحْتَ قَدَمَيْكَ باللهِ عَلَيْكَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمين
سپس فاتحه الکتاب را بخواند و صد مرتبه بگوید : اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
و هفت مرتبه سوره الم نشرح و صد مرتبه سوره توحید و یک مرتبه فاتحه الکتاب خوانده و صلوات بفرستد
این عمل بسیار مجرب است و توصیه می شود این عمل را به نااهلان تعلیم نکنند
📚گلهای ارغوان ج 1 ص 135 و 136
**************************************
بزرگ‌ترین سبب از میان اسبابی که موجب نرم شدن قلب می‌شود تلاوت قرآن میباشد، قلب انسان با هیچ چیزی همانند کلام خداوند نرم و متأثر نمیشود، زیرا قرآن کتابیست که عجایب آن پایان ناپذیر است، و شگفتیهای آن از بین نمی‌رود، هرگاه انسانی در آن به تفکر و تأمل بپردازد و از آن پند و نصیحت بگیرد قلب او در برابر خداوند نرم می‌شود. «کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُوْلُوا الأَلْبَابِ»: (ای محمّد ! این قرآن) کتاب پرخیر و برکتی است و آن را برای تو فرو فرستاده‌ایم تا درباره‌ی آیه‌هایش بیندیشند، و خردمندان پند گیرند. [ص: ۲۹] از جمله بزرگ‌ترین نعمتهای خداوند بر بندهاش که بر نرم شدن قلب و خشوع وی در مقابل خداوند کمک میکند تلاوت فراوان قرآن است، تلاوتی با تدبر و تحت تأثیر قرار گرفتن، خداوند میفرماید: «وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِکِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَى عِلْمٍ»: بی‌گمان کتاب بزرگی (به نام قرآن) را برای ایشان فرستاده‌ایم که با آگاهی (کامل و شامل خدایانه‌ی خود از فطرت انسان و سرشت جهان، احکام و معانی) آن را توضیح داده و تبیین کرده‌ایم تا مایه‌ی هدایت (ایشان به سوی سعادت) و رحمت (خدا در هر دو سرا) برای کسانی باشد که مؤمنین (بدان) باشند.
از میان مردم قلب کسی نرم‌تر است که هرگاه آیات قرآن را تلاوت می کند، دلش به لرزه می‌افتد و خاشع میگردد و سینه-اش گشاده و فراخ می‌شود، تلاوت آیات خداوند او را از تنگی دنیا به سوی گستردگی آخرت وعده ی خداوند خارج میکند که از خوش‌حال شدن به وعده ی رحمت خداوند پرواز میکند و هم‌چنین او را به سوی تهدید میکشاند، مثل اینکه صدای ناشی از بازدم و نفَس بازپس دادنِ جهنم در جلوی گوشش قرار دارد، در نتیجه دل او در مقابل خداوند شکسته می‌شود و قلبش به لرزه می‌افتد. با سعادتترین مردمان در این جهان کسی است که خداوند قرآن را بهار دل او، نور سینه اش، بر طرف کننده ی ناراحتی اش و از بین برنده ی هم و غمش قرار داده باشد، به این خاطر میبینی اهل قرآن دلشان از همه ی مردم نرم‌تر است، زیرا خداوند قلب آنان را با موعظه های قرآن شکسته است، چنانکه می فرماید: «قَدْ جَاءَتْکُمْ مَوْعِظَهٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ»: ای مردمان! از سوی پروردگارتان برای شما اندرزی (جهت رهنمود زندگی) و درمانی برای چیزهائی که در سینه‌ها است (هم‌چون کفر و نفاق و کینه و ستم و دشمنی با حق و حقیقت) آمده است (که قرآن نام دارد) .
[یونس :۵۸]
قسوت، بیماری است. خداوند شهادت می دهد که شفای بیماری در قرآن است، قلب بنده با هیچ چیز همانند کتاب خداوند نرم نمی شود به این دلیل است که پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ خطاب به عبدالله بن مسعود می فرماید: «اتلُ علی القرآن»: بر من قرآن بخوان، ابن مسعود گفت: آیا من قرآن را بر تو بخوانم در حالی که بر تو نازل شده است؟! فرمود: «إنی أحب أن اسمعه من غیری» : من دوست دارم آن را از کسی دیگر بشنوم. ابن مسعود می گوید: سوره ی نساء را بر ایشان تلاوت کردم تا به این آیه رسیدم که خداوند می فرماید: «فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَى هَؤُلاَءِ شَهِیداً * یَوْمَئِذٍ یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَعَصَوْا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمْ الأَرْضُ وَلاَ یَکْتُمُونَ اللَّهَ حَدِیثاً»: (ای محمّد! حال اینان) چگونه خواهد بود بدان گاه که از هر ملّتی گواهی (از پیغمبران برای شهادت بر قوم خود) بیاوریم و تو را (نیز به عنوان) شاهدی بر (قوم خود، از جمله) اینان (یعنی تنگ‌چشمان و نافرمایان) بیاوریم؟ در آن روز (که چنین کارهائی به وقوع پیوندد ) کسانی که کفر را برگزیده و از فرمان پیغمبر سر بر تافته‌اند ، دوست می‌دارند که کاش ( همان گونه که مردگان را در خاک دفن می‌کنند و خاک بر پیکرشان می‌ریزند ، ایشان را نیز در دل خاک دفن می‌کردند و) زمین (مزار ایشان) را بر روی آنان صاف می‌کردند (و هم‌چون مردگان در خاک پنهان می‌شدند و چنین شرمندگی و درد و رنجی را نمی‌دیدند. (در آن روز آنان) نمی‌توانند (کردار یا) گفتاری را از خدا پنهان سازند . [نساء: ۴۲-۴۱ ] پیامبر به من گفت: «کافی است»، نگاه کردم که از چشمان مبارکش اشک سرازیر است. پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ کامل ترین مردم از جهت خشوع در برابر کتاب خداوند بود، در نماز ظهر قرآن تلاوت می کرد تا جایی که صدایی همانند صدای جوشیدن دیک از سینه اش شنیده می شد. سلف صالح از میان صحابه – خداوند از آنان راضی باد – در مقابل کتاب خداوند خاشع و فروتن بودند، هر یک از آنان در مقابل کتاب خداوند قلبی فروتن و خاشع و سینه ای گشاده و فراخ داشت.
چه بسا یکی از آنان در حالتی از خشم و عصبانیت قرار داشت اما هرگاه آیه ای از قرآن بر ایشان تلاوت می شد قلبش شکسته و فروتن می گردید، چه بسا دنیایی از ثروت و دارایی در دست یکی از آنان بود، هرگاه مقداری از قرآن را تلاوت می کرد، آن سرمایه را در راه خداوند انفاق می کرد. پس کسی که به دنبال سعادت و خوشبختی کامل با قلبی نرم و اوضاعی شایسته باشد، باید کتاب خداوند را در جلوی خویش به عنوان امام و پیشوایی در همه ی امور خیر و نیکی قرار دهد.
و از جمله بزرگ‌ترین سبب هایی که قلب را نرم می کند، دعا است، این که قلبی فروتن را از خداوند در خواست و از سختی قلب به خداوند پناه ببرد و از خداوند بخواهد که فتنه ها و دشواری هایی که قلب را دچار سختی می کند، از او دور کند.
نیکی با والدین یکی دیگر از سبب های نرم و لطیف شدن قلب است: بنابراین هرکس با والدینش نیکی کند، و رفتار و برخورد نیکوتری با آنان داشته باشد و آنان را خوش‌حال کند، خداوند سینه ی او را خواهد گشود و قلب او را نورانی و نرم خواهد کرد، در نتیجه جزو اهل بهشت می شود یعنی کسانی که دل آنان به وسیله ی هر کار نیکی نرم شده و سینه شان با انجام هرگونه عبادت و کار خوب گشاد و فراخ می گردد. خوش‌بخت چه کسی است؟! کسی که با والدینش نیکی کرده است، با مادرش نیکی می‌نماید و فضیلت و برتری او را فراموش نمی کند و با پدر نیکوکارش نیک رفتار می کند و فضیلت و بزرگی او را فراموش نمی نماید. او را چنین می بینی که هرگاه از حضور پدر و مادرش بیرون می رود آنان پشت سر او دست‌هایشان را بالا برده و برای او دعاهای شایسته می نمایند در نتیجه رحمت های پروردگار او را فرا می گیرد، او را می بینی که نرم ترین مردم از جهت قلب و شایسته ترین آنان از جهت حال است، و عکس این اعمال نتیجه ی عکس این را دارد. از جمله بزرگ ترین اسباب قساوت دل : نافرمانی والدین است، از خداوند می خواهیم که ما را از آن محفوظ بدارد.
یکی دیگر از اسباب نرم شدن قلب انجام صله ی رحم و دید و بازدید از نزدیکان میباشد، در این مورد شخص باید به زیارت عموها، عمه ها، خاله ها و دایی هایش برود هرچند که لازم باشد مسیر طولانی را طی کند تا به فرزندانش بفهماند که چگونه صله ی رحم به جا می آورد و چگونه به عمو، عمه، دایی و خاله اش سر می زند و با آنان نیکی می کند و صله ی رحم را به جا می آورد، و در این زمینه تقوای الهی را رعایت می کند و خداوند او را به صله ی خود وصل می کند، خداوند رحمن است و رحمت را آفریده است و یکی از اسم‌های خویش را از آن مشتق کرده است، هر کس رحم را وصل کند (صله¬ی رحم را به جار آورد) خداوند نیز او را وصل می کند، و هرکس آن را قطع کند خداوند نیز برکات و رحمت های خویش را از او قطع می کند هرگاه صله ی رحم را به جا آورد خداوند نیز ارتباط او با خویش را وصل خواهد کرد که در نتیجه نرم ترین مردم از جهت قلب خواهد بود، و کم‌تر قطع کننده ی رحم را می یابی که قلبی نرم داشته باشد. سلامت و عافیت را از خداوند می طلبیم.
یکی دیگر از آنچه که سبب رقت و نرمی قلب می شود: محبت و دوستی با علما و شایستگان و دعای خیر برای زندگان و مردگان شان می باشد. انسان باید علما را دوست داشته باشد و دوست بدارد که در مجالس آنان شرکت کند و به سخنان ایشان گوش فرا گیرد، زیرا آنان اهل خداوند و اهل ولایت و دوستی و فرمان‌برداری از خداوند می باشند که امر به معروف و نهی از منکر می نمایند. خداوند آنان را بر بندگان خویش برتری داده است و آنان را امانتداران وحی خویش قرار داده بخصوص ائمه سلف و تدوین کنندگان علم و دانش از صحابه و تابعین و تابع تابعین ایشان به شیوه ی نیکو، لذا باید از آنان به نیکی یاد کند، برای ایشان از خداوند طلب رحمت کند و فضایل و نیکی های آنان را ذکر و از آنان تجلیل و تمجید نماید.
اما در ارتباط با دانشمندانی که هنوز در قید حیات هستند، باید به زیارتشان برود و برای ایشان دعای خیر کند و از خداوند برای ایشان درخواست خیر نماید چنان که برای خود دوست دارد، زیرا می داند که برای امت چه چیزی نفع و خیر دارد.
هم چنین از جمله آنچه که بر رقت و نرمی قلب دلات می کند، نیکی با مساکین و فقرا است. خداوند می فرماید: «فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ * وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَهُ *فَکُّ رَقَبَهٍ* أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ * یَتِیماً ذَا مَقْرَبَهٍ *أَوْ مِسْکِیناً ذَا مَتْرَبَهٍ * ثُمَّ کَانَ مِنْ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَهِ» او خویشتن را به گردنه (ی رهائی از شقاوت و رسیدن به سعادت) نمی‌زند. تو چه می‌دانی آن گردنه چیست؟ آزاد کردن برده و بنده است. یا خوراک دادن در زمان گرسنگی (قحطی و خشک‌سالی) است. (خاصّه) به یتیمی خویشاوند. یا به مستمندی خاک‌نشین. علاوه بر این‌ها، او باید از زمره‌ی کسانی باشد که ایمان می‌آورند و هم‌دیگر را به صبر و شکیبایی توصیه می‌کنند، و به ترحّم و مهربانی سفارش می‌نمایند. بنگر چگونه ممکن است؟ بعد از نزول این آیه: «ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَهِ» انسان دارای قلب رقیق و نرم کسی است که توصیه به ترحم و مهربانی می¬کند، ولی چه زمانی؟ زمانی که خود را به گردنه می زند، گردنه چیست؟ گردنه چیز سختی است که انسان نمی تواند به آن برسد مگر بعد از آزاد کردن بردگان، [خوراک دادن به یتیم و مستمندان خاک نشین] بزرگ‌تر از آزاد کردن بردگان و جاریه ها است؛ زیرا سبب سرور و خوش‌حالی آنان می شود «أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ *یَتِیماً ذَا مَقْرَبَهٍ *أَوْ مِسْکِیناً ذَا مَتْرَبَهٍ» بیوه زنی از بیوه زنان مسلمان را در نظر بگیر که او را در حالی می بینی که بر سر محل ریختن خاک‌روبه و زباله ایستاده یا بر سر راهی ایستاده و برای فرزندان خود طلب غذا می کند، اگر آنچه را که نیاز دارد و چه بسا برای فرزندان یتیمش طلب می کند، به او بدهی، قلبت چقدر شاد ، سرور و خوش‌حال می شود. قسم به خداوند کم است اموری که دانشمندان به آن وصیت کنند و پیش صالحان تجربه شده باشد، از جمله عجیب ترین چیزی که در حسن عاقبت بنده می یابی، احسان و نیکی با زنان ضعیف و بی پناه باشد. زیرا بیوه زنی را می بینی که در وضعیتی سخت از جمله بدهکاری و نیازمندی قرار دارد که در این حالت نیاز و حاجت او را برطرف می کنی، هنوز از جایت تکان نخورده ای که احساس می کنی قلبت رقیق و نرم شده و در برابر خداوند خاشع گردیده است.
خداوند به خشوع قلب دانا و آگاه است و مردم در درجات مختلف قرار دارند، چه بسیارند بنده هایی که بر اثر دعای بیوه زنی در تاریکی شب یا روشنایی روز به سعادت و خوشبختی رسیده اند. پیامبر فرمود: «الساعی على الأرمله والیتیم کالقائم الذی لا یفتر ، والصائم الذی لا یفطر» کسی که برای بیوه زنان و یتیمان تلاش می کند مانند کسی است که شبها به شب زنده داری مشغول است و هرگز سست نمی شود و روزها روزه می گیرد و افطار نمی کند. از خداوند پروردگار عرش عظیم می خواهیم که رقت و نرمی قلب را نصیب ما نماید و َآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الحمَـْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمیْنَ وصلَّى اللَّهُ وسلَّم وبارک على عبده ونبیّه محمد وعلى آله وصحبه أجمعیــــــــــن.
شیخ دکتر محمدبن محمد المختار الشنقیطی مدرس حرم نبوی و استاد دانشگاه اسلامی
ترجمه: خالد ایوبی نیا منبع: وبلاگ مدرسه علوم دینی صلاح‌الدین ایوبی ارومیه
