امام على (عليه السلام) در هنگام شهادت، به فرزندش امام حسن (عليه السلام) فرمود:

دعايى به تو مى آموزم كه اصلش در كتاب خداست. آن را پيامبر به من آموخت. وقتى خواستى به درگاه خدا دعا كنى، پس ازنماز ظهر يا عصر آن را بخوان، بعد حاجت هايت را بخواه.

اگر اين دعا را بخوانى، هزار فرشته را خدا مى گمارد برايت استغفار كنند.
به هر فرشته توان هزار فرشته مى دهد تا به تندى طلب آمرزش برايت بكنند.
هزار قصر در بهشت براى تو ساخته مى شود
و تا وقتى در دنيا زنده اى، داراى نعمت بوده، فقر و ندارى به تو نمى رسد.
از كسى در دنيا چيزى نخواه (هر چه و هر كسى باشد) كه توسط خدا برآورده مى شود:

سبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ فَسُبْحَانَ اللهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الاْرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ. سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.

سبْحَانَ اللهِ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ سُبْحَانَ اللهِ ذِي الْعِزَّةِ وَ الْعَظَمَةِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحَانَ اللهِ الْمَلِكِ الْحَيِّ الَّذِي لاَ يَمُوتُ سُبْحَانَ الْعَلِيِّ الاْعْلَى سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبْحَانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّ الْمَلاَئِكَةِ وَ الرُّوحِ.اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَصْعَدُ وَ لاَ يَنْفَدُ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَيَّ وَ مَعِي وَ قُدَّامِي وَ خَلْفِي

 يا اللهُ ده مرتبه
يا رَحْمَانُ ده مرتبه
 يا رَحِيمُ ده مرتبه
يا رَبِّ ده مرتبه
 يا حَيُّ يَا قَيُّومُ ده مرتبه
 يا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الاْرْضِ ده مرتبه
 يا ذَاالْجَلاَلِ وَ الاْكْرَامِ ده مرتبه
 يا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ ده مرتبه
 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد ده مرتبه

بعد حاجتت را بخواه.

بحارالانوار جلد۹۲، صفحه ۱۷۹