در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com خواص آیه 47 سوره یس + معنی کلمات آیه و تفسیر و شرح آیه را برای شما عزیزان قرار دادیم . آیه 47 سوره مبارکه یس دارای خواص و فضیلت فراوانی می باشد . مداومت در خواندن آیه 47 سوره یس باعث می شود سوال در قبر از شخص آسان شود . در ادامه از سایت دعاگو معنی کلمات آیه 47 سوره یس و تفسیر و ترجمه و معنی فارسی آیه 47 سوره یس و نکات ادبی آیه را قرار دادیم …
خواص آیه 47 سوره یس + معنی کلمات آیه و تفسیر و شرح آیه,آیه 47 سوره یس,معنی و مفهوم آیه 47 سوره یس,ترجمه فارسی آیه 47 سوره یس,نکات ادبی آیه 47 سوره یس,پیام های آیه 47 سوره یس
هر که ورد خود کند، سؤال قبر بر او آسان شود
متن آیه به همراه ترجمه فارسی :
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
و چون به آنها گویند که از آنچه خدا روزی شما قرار داده (چیزی برای خدا به فقیران) انفاق کنید، کافران به اهل ایمان جواب دهند آیا ما به کسی که اگر خدا میخواست به او هم روزی میداد اطعام و دستگیری کنیم؟ شما پیداست که سخت در غلط و گمراهی هستید (و راه راست آن است که چنان که خدا به فقیران احسان نکرده ما هم نکنیم).
معانی کلمات آیه :
«أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَآءُ اللهُ أَطْعَمَهُ»:
کافران از راه تمسخر به مؤمنان میگفتند: اگر رازق خداوند است، پس چرا از ما میخواهید که به فقیران خوراک دهیم؟ و اگر خدا خواسته است که آنان محروم بمانند، پس چرا ما کسانی را از دارائی خود بهرهمند سازیم که خداوند ایشان را محروم ساخته است؟ این منطق جاهلانه، علاوه از تمسخر مؤمنان، به آن میماند که افرادی بگویند: چه ضرورتی دارد که ما درس بخوانیم، و یا به دیگری درس بدهیم؟ اگر خدا میخواست همه را عالم و باسواد میکرد.
نکته های آیه :
افرادى كه بينش صحيح ندارند يا مىخواهند از زير بار مسئوليّت شانه خالى كنند، تمام انحرافات و عملكرد زشت خود را به گردن ديگران مىاندازند:
1. گاهى مىگويند: مقصّر خداست، اگر او نمىخواست ما مشرك نبوديم: «لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكْنا» «1»، «لَوْ شاءَ الرَّحْمنُ ما عَبَدْناهُمْ» «2»
2. گاهى مىگويند: مقصّر جامعه است، اگر اين بزرگان نبودند، ما مؤمن بوديم. «لَوْ لا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ» «3»
3. گاهى مىگويند: مقصّر نياكان ما هستند. «إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا» «4»
«1». انعام، 148.
«2». زخرف، 20.
«3». سبأ، 31.
«4». زخرف، 22.
در اين آيه نيز مىگويند: اگر لازم بود خدا خودش به فقرا روزى مىداد. غافل از آن كه خداوند مسئوليّت سير كردن فقرا را به دوش اغنيا گذاشته است.
سؤال: چرا خداوند خود فقرا را رزق نمىدهد و به مردم دستور انفاق مىدهد؟!
پاسخ: رشد انسان، در سايهى گذشت و ايثار و سخاوت و نوعدوستى و دلسوزى و صرفهجويى و الفت و تعاون و محبّت و تفقّد است. اگر همهى مردم از امكانات يكسان برخوردار باشند، نه زمينهاى براى بروز اين كمالات باقى مىماند و نه بسترى براى صبر و زهد و قناعت محرومان.
پیام های آیه :
1- توجّه به اين كه «آن چه داريم رزق الهى است نه ملك ما» بخشش را آسان مىكند. «أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ»
2- كفر، سبب خود دارى از انفاق است. قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا … أَ نُطْعِمُ
3- كافر، رازق بودن خدا را مسخره مىكند. «لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ»
4- انفاق، نشانه ايمان است. (زيرا ترك انفاق از ويژگىهاى كفّار شمرده شده است). قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا … أَ نُطْعِمُ …
5- كار انسان به جائى مىرسد كه كفر و بخل را راه درست و ايمان و انفاق را انحراف مىشمرد. «إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ»
**************************************************
بازنشر : سایت دعاگو (بزرگترین منبع ذکر و دعاهای قرآنی)