دعاگو – ادعیه و اذکار قرآنی و باستان شناسی در این سایت مجموعه ای از بهترین ذکر و دعاهای قرآنی و ادعیه و اذکار مجرب بسیار قوی قرار داده شده است
در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com خواص آیه 64 سوره یس برای حفظ از مضرات + تفسیر و شرح آیه را برای شما عزیزان قرار دادیم . آیه 64 سوره مبارکه یس دارای خواص و فوائد زیادی می باشد . مداومت در خواندن این آیه موجب در امان ماندن و محفوظ ماندن از مضرت و زیان های دنیا می شود . در ادامه از سایت دعاگو همراه ما باشید با خواص و فضیلت آیه 64 سوره یس به همراه ترجمه و تفسیر و شرح آیه و نکات ادبی و پیام های آیه 64 سوره یس …
خواص آیه 64 سوره یس برای حفظ از مضرات + تفسیر و شرح آیه,خواص آیه های سوره یس,معنی و مفهوم آیه 64 سوره یس,تفسیر و شرح آیه 64 سوره یس,ترجمه فارسی آیه 64 سوره یس,آیه برای حفظ از مضرات دنیا
جهت ایمنی از مضرات دنیا بخواند
متن آیه با ترجمه :
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ
امروز در آتش آن به کیفر کفرتان داخل شوید.
معانی کلمات آیه :
«إِصْلَوْهَا»: با دوزخ بسوزید و سوزش آن را بچشید. بدان وارد شوید (نگا: المختصر فی تفسیر القرآن، تفسیر نمونه، تفسیر صفوة البیان).
نکته های آیه :
«اصْلَوْهَا» از «صلى» به معناى آتش افروختن و در آتش وارد گشتن وملازم آن بودن است.
پیام های آیه :
1- خداوند بارها وعده جهنّم داد، ولى كافران باور نكردند. «تُوعَدُونَ- تَكْفُرُونَ»
2- خداوند بر دوزخيان اتمام حجت نموده و پيوسته خطر دوزخ را به آنان ابلاغ كرده است. «كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»
3- ورود كفّار به دوزخ با تحقير همراه است. (فرمان «اصْلَوْهَا» براى تحقير و اهانت است.)
4- كفّار و دوزخيان هرگز از آتش جدا نخواهند شد. «اصْلَوْهَا الْيَوْمَ»
نکات ادبی آسه :
اصْلَوْهَا
«اصْلَوْا» فعل امر از ماده «صلی» است که به معنای آتش زدن و برافروختن می‌باشد و اغلب اهل لغت بین این ماده و ماده «صلو» (که اکثراً معنای دعا و نماز و عبادت به کار می‌رود) تفاوت گذاشته‌اند
در اینجا فقط می‌افزاییم که برخی گفته‌اند “اصل «صلاء» به معنای ملازمت و همراهی است؛ و منظور از این تعبیر، همنشین و ملازم آتش شدن است؛ و از ابومسلم نقل شده که منظور از «اصْلَوْهَا» ، «صيروا صلاها: ماده سوختنیِ آتش شوید، هیزمِ آتش شوید» است.” (مجمع البيان، ج۸، ص۶۷۳)
تَكْفُرُونَ
قبلا بیان شد که ماده «کفر» در اصل دلالت بر پوشاندن و مخفی کردن می‌کند؛ به کشاورز «کافر» گفته می‌شود چون دانه را در دل خاک مخفی می‌کند و «کفاره» هم کفاره است چون گناه را می‌پوشاند و «تکفیر» هم به معنای اقدامی است که چنان روی گناه را می‌پوشاند که گویی انسان گناهی انجام نداده (در مقابل حبط که در مورد نابود شدن کارهای خوب است.
کفر، هم در نقطه مقابل ایمان به کار می‌رود زیرا «حق را می‌پوشاند»، و هم در نقطه مقابل «شکر» و به معنای «ناسپاسی» به کار می‌رود، زیرا نعمت را می‌پوشاند؛ و از نظر راغب اصفهانی، در مورد ناسپاسی نعمت، غالبا تعبیر «کفران» به کار می‌رود، و در مورد انکار خدا و نبوت و شریعت (بی‌دینی) غالبا تعبیر «کُفر» (که فاعل آن، «کافر» است) به کار می‌رود.
لازم به ذکر است که اگرچه در فرهنگ دینی غالبا کلمه «کافر» فقط به معنای منکر خدا و نبوت و شریعت به کار می‌رود اما در ادبیات قرآنی در مورد منکر ولایت و امامت الهی هم این تعبیر به کار می‌رود چنانکه کسانی که به جای ولایت الله، ولایت طاغوت را پذیرفته باشند کارشان «کفر» معرفی شده (بقره/۲۵۶) و حتی منافق هم (که ظاهرا مسلمان است و خدا و نبوت و شریعت را قبول دارد) کافر خوانده شده است (نساء/۱۳۷-۱۳۸؛ منافقون/۱-۳)
همچنین قبلا حدیثی گذشت که توضیح داده بود که کفر در قرآن به پنج معنا به کار رفته: کفر حجود (انکار) [که دو قسم می‌شد: انکار از روی ظن و گمان، ویا کاملا آگاهانه در برابر حقیقت ایستادن]، ترک آنچه خدا دستور داده، کفر برائت و کفر نعمت.
**************************************************
بازنشر : سایت دعاگو (بزرگترین منبع ذکر و دعاهای قرآنی)
