خواص آیه 69 سوره یس برای رفع درد چشم + معنی و تفسیر آیه

و نه ما او را (یعنی محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را) شعر آموختیم و نه شاعری شایسته مقام اوست، بلکه این کتاب چیزی جز ذکر الهی و قرآن روشن بیان خدا نیست.

معانی کلمات آیه :

«الشِّعْرَ»: چکامه. چامه. «مَا یَنبَغِی»: نسزد. در خور نیست. لازم نیست. «إِنْ»: نیست. «هُوَ»: کتاب منزل قرآن. «ذِکْرٌ»: پند و اندرز. یاد و یادآوری. «قُرْآنٌ»: قرآن. کتاب خواندنی. «مُبِینٌ»: روشن و واضح. روشنگر و بیانگر.

نکته های آیه :

يكى از تهمت‌هايى كه به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌زدند، علاوه بر ساحر و مجنون و كاهن بودن، تهمت شاعر بودن بود، در حالى كه:

شعر بر خاسته از تخيل است، بر خلاف وحى.

شعر بر خاسته از عواطف و احساسات است، بر خلاف وحى.

شعر آميخته با اغراق است، بر خلاف وحى.

گرچه قرآن داراى جملاتِ موزون و مقطّع همچون شعر است، امّا عنصر اصلى شعر كه تخيّل است، در قرآن راهى ندارد.

قرآن، جز ذكر نيست. «إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ» ذكر قدرت و قهر خدا، ياد الطاف و نعمت‌هاى او، ياد عفو و مغفرت او، ياد سنّت‌ها و قوانين او، ياد انبيا و اوصيا و اولياى او، يادى از تاريخ‌هاى پر عبرت، يادى از عوامل عزّت و سقوط امّت‌ها، يادى از نيكوكاران و هدايت شدگان، يادى از تبه‌كاران و كافران و فاسقان و مجرمان و ستمگران و عاقبت آنان، يادى از اخلاص‌ها، ايثارها، شجاعت‌ها، انفاق‌ها، صبرها و پايان نيك آن، يادى از قتل‌ها، شكنجه‌ها، اذيّت‌ها، تهمت‌ها، تحقيرها، حقّ‌كشى‌ها و به استضعاف كشيدن‌ها و عاقبت شوم مستكبران، يادى از اوامر و نواهى و مواعظ و حكمت‌ها، يادى از آفريده‌هاى آسمانى و زمينى و دريايى، يادى از آينده تاريخ و پيروزى حكومت حقّ و پر شدن جهان از عدل و داد و محكوميّت ظلم و ستم، يادى از برزخ و معاد و حوادث قبل از قيامت و چگونگى صحنه‌هاى قيامت و خطرات دوزخ و نعمت‌هاى بهشتى.

آرى، تمام قرآن به نحوى تذكّر و يادآورى است. «إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ»

پیام های آیه :

1- در قرآن، سخن از نفى ارزش شعر نيست، بلكه سخن از نفى شعر از پيامبر است. «وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ»

2- خداوند از تهمت به انبيا دفاع مى‌كند. «وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ»

3- ندانستن شعر به ارشاد مبلّغ ضررى نمى‌زند. «وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ»

4- رشدهاى نابجا و فضاهاى فرهنگى غلط شما را متزلزل نكند. (در زمان پيامبر مسأله شعر جايگاهى بيش از متعارف داشت و شعر و شاعرى در رأس امور بود. اين آيه ابّهت آن را شكست.) «وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ»

5- طبع شعر از سوى خداوند است. «وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ»

6- معلّم، پيامبر خداست. «عَلَّمْناهُ»

7- هر علمى براى هر كس سزاوار نيست. «وَ ما يَنْبَغِي لَهُ»

8- تا از تخيّلات و موهومات شاعرانه تخليه نشويم، روح ما ظرف معارف الهى قرار نمى‌گيرد. وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ … إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبِينٌ‌

9- قرآن، مايه‌ى تذكّر و يادآورى است. «إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ»

10- قرآن، كلامى روشن و قابل فهم و استدلال است. «قُرْآنٌ مُبِينٌ»