حرز و دعای حضرت خضر نبی (ع) + اسم اعظم حضرت خضر (ع)

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com حرز و دعای حضرت خضر نبی (ع) + اسم اعظم حضرت خضر (ع) را قرار دادیم . 3 دعای عظیم الشان و سریع الاجابه برای حاجت گرفتن از حضرت خضر نبی (ع) . اسم اعظمی که حضرت خضر به امام علی آموخت و دعای حضرت خضر برای در امان ماندن از وسواس و دعای حضرت خضر که امام علی به کمیل یاد داد …

متن حرز حضرت خضر,دعای حاجت حضرت خضر,دعای اسم اعظم حضرت خضر,خواص و فضیلت دعای حضرت خضر,حرز حضرت خضر پیامبر

حرز و دعای حضرت خضر نبی (ع) + اسم اعظم حضرت خضر (ع)

کمیل بن زیاد می گوید:

با مولایم امیرالمومنین علی علیه السلام در مسجد بصره نشسته بودم و گروهی از اصحاب نیز همراه آن حضرت(ع) بودند، پس بعضی از آنان از ایشان سوال کردند که معنای این فرمایش خداوند:

«که در این شب هر امری با حکمت معین گردد» چیست؟

حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:

«مراد شب نیمه شعبان است؛ قسم به آن کس که جان علی در دست اوست، هیچ بنده ای نیست مگر این که تمامی خیر و شرّی که در طول سال تا شب نیمه شعبان آینده بر او می گذرد، در آن شب برای او تقسیم می شود و هیچ بنده ای نیست که این شب را با شب زنده داری سپری کند و دعای حضرت خضر علیه السلام را بخواند مگر این که اجابت شود.»

امام علیه السلام از مسجد بیرون رفتند، من شب هنگام در پی ایشان به راه افتادم

حضرت(ع) فرمودند:

ای کمیل؛ چه باعث شده که اینجا آمده ای؟ گفتم: ای امیرمومنان دعای خضر علیه السلام را می خواهم.

حضرت(ع) فرمودند:

«ای کمیل؛ بنشین؛ هنگامی که این دعا را حفظ کردی، هر شب جمعه یا در ماه یک مرتبه و یا در طول سال یک مرتبه یا در طول عمرت یک مرتبه این دعا را بخوان که تو را کفایت و یاری می کند، و روزی تو را زیاد می گرداند و آمرزش الهی را هیچگاه از دست نمی دهی.»

سپس فرمودند:

«ای کمیل؛ دوستی و همنشینی طولانی تو با ما تو را سزاوار نموده که آنچه می خواهی به تو ببخشم.»

سپس حضرت امیرالمومنین(ع) «دعای کمیل» را به او آموختند.

منبع: صحیفه مهدیه، ص ۴۳۵

اسم اعظمی که خضر نبی به امام علی(ع) آموخت :

علامه طبرسی در کتاب فخیم “مجمع البیان” در تفسیر سوره توحید، روایت زیر را از کتاب توحید صدوق آورده است:

«یک شب قبل از [جنگ] بدر، خضر علیه السلام را خواب دیدم و به او گفتم: چیزى به من بیاموز که با آن بر دشمنان، نصرت داده شوم.

گفت: بگو:

یا هُوَ یا مَن لا هُوَ إلاّ هُوَ،

اى او! اى آن که اویى جز او نیست!

چون صبح شد، آن را براى پیامبر خدا باز گفتم. فرمود: “اى على! اسم اعظم به تو آموخته شده است”. در روز بدر، پیوسته این جمله بر زبانم بود».

نیز امیر مومنان، «قل هو اللّه أحد» را خواند و چون آن را تمام کرد، فرمود:

«قُل هُوَ اللّه ُ أحَدٌ»

اى او! اى آن که اویى جز او نیست! مرا بیامرز و بر گروه کافران، پیروزم گردان».

در روز صفّین نیز، در حالى که حمله مى کرد، این دعا را مى خواند.

عمّار بن یاسر به ایشان گفت: اى امیر مومنان! این اشارات چیست؟

فرمود:

«اسم اعظم خدا و ستون توحید است. خدا، که معبودى جز او نیست».

سپس آیه:

«شهد اللّه أنّه لا إله إلاّ هو

خدا، خود، گواهى مى دهد که معبودى جز او نیست»

و آخر حشر را قرائت کرد.

آن گاه پیاده شد و چهار رکعت پیش از زوال خواند.»

شاید بپرسید طبق قواعد نحو، حرف ندا بر سر ضمیر وارد نمی شود.

این شبهه را علامه حسن زاده آملی در کتاب “مدارج قرآن و معارج انسان” چنین پاسخ داده است:

«در این حدیث شریف و نظائر آن کلمه مبارکه هو منادی شده است و حرف یای ندا بر سرش در آمده است و حال اینکه ضمیر، منادی نمی شود

علامه بهائی، در صمدیه در شرایط منادی گوید:

«و یشترط کونه مظهراً»

و شارح آن علامه سیدعلیخان در شرح کبیر صمدیه پس از عبارت مذکور گوید:

فلا یجوز نداء المضمر مطلقاً لایقال یا انا ولا یا ایای ولا یا هوولا یا ایاه اجماعاً

تا اینکه گوید:

و قال شعبان فی الفیته: و لا تقل عند النداء یا هو و لیس فی النحاه من رواه

پس در حدیث مذکور یا هو حرف ندا بر سر ضمیر در نیامده است بلکه هو اسمی از اسماء الله است که مسمی آن هویت مطلقه و ذات اقدس است، چه اینکه جمله شریف یا هو یا من لاهو الاهو سخن کسی است که خود پدر نحو و صرف است »

راقم این سطور بر این باور است که جامع‌ترین تحقیق در باب اسم اعظم خدا و حقیقت آن،

دیدگاه مرحوم علامه طباطبایی است که می‌گوید:

در جهان هر پدیده‌اى براى خود علت ویژه‌اى دارد و ضعف و قوتِ معلول بستگى به کیفیت علت از نظر قوه و ضعف دارد

هرگاه اسم اعظم از قبیل الفاظ باشد، سرانجام از دو حالت بیرون نیست، اگر تلفظ شود از مقوله کیفیت مسموع و اگر تصور شود از مقوله امور ذهنى خواهد بود، و در هر دو صورت چگونه مى توان گفت:

کیف مسموع و یا صورت خیالى یک شى داراى چنین قوه و قدرتى است که در جهان تحولى ایجاد مى کند، در حالى که خود اسم اعظم بنابر این فرض، معلول نفس و ذهن انسان است.

بنابراین اگر اسماى الهى ـ اعم از اسم وسیع و عام ، یا اسم خاص ـ تأثیرى در آفرینش دارند، به خاطر واقعیتهاى آنها است، نه به خاطر الفاظى که از آنها حکایت مى کند و نه به خاطر معانى بى اثرى که از آنها در ذهن پدید مى آید طبعاً باید گفت موثر در هر چیز خدا است.

از آن نظر که واقعیت این اسما را دارد، نه لفظ مسموع موثر بوده و نه مفاهیم محض.

از طرف دیگر خدا نوید مى دهد که من دعاى دعوت کنندگان را اجابت مى کنم و مى فرماید:

( … أُجیبُ دعوهَ الدّاعِ إِذا دَعان… )[بقره/۱۸۶]

ولى مقصود آیه هر نوع دعا نیست، ولو دعایى که هنوز از اسباب طبیعى منقطع نشده و توجه کامل به خدا تحقق نیافته است، بلکه ناظر به کسى است که از هر سببى چشم بپوشد و فقط به پروردگار خود توجه کند

در این صورت با حقیقت اسمى که با درخواست او کاملاً مناسب است، ارتباط پیدا مى کند و واقعیت، اثر خود را مى گذارد و دعاى او مستجاب مى شود و این است معنى خواندن با اسم، هرگاه او با اسمى که ارتباط برقرار کرده، اسم اعظم باشد، همه چیز از او اطاعت مى کند و دعاى او مستجاب مى شود.

این که مى گویند خدا اسم اعظم را به برخى از پیامبران آموزش داده، مقصود این است که راه انقطاع از غیر خدا و توجه به خدا را به روى آنان باز کرده که در همه جا با واقعیت این اسم، ارتباط برقرار مى کنند و دعاى آنان مستجاب مى شود.

بنابر این روایات را باید چنین تفسیر کرد و اسماى لفظى و صور ذهنى را، اسم اسم نامید.

دعاى ديگرى از خضر عليه السلام :

يَا شَامِخاً مِنْ عُلُوِّهِ يَا قَرِيباً فِي دُنُوِّهِ يَا مُدَانِياً فِي بُعْدِهِ يَا رَءُوفاً فِي

رَحْمَتِهِ يَا مُخْرِجَ النَّبَاتِ يَا دَائِمَ الثَّبَاتِ يَا مُحْيِيَ الْأَمْوَاتِ يَا ظَهْرَ

اللَّاجِينَ يَا جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ

يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ يَا عِمَادَ مَنْ لَا عِمَادَ لَهُ يَا سَنَدَ مَنْ لَا سَنَدَ

لَهُ يَا ذُخْرَ مَنْ لَا ذُخْرَ لَهُ يَا حِرْزَ مَنْ لَا حِرْزَ لَهُ يَا كَنْزَ الضُّعَفَاءِ يَا عَظِيمَ

الرَّجَاءِ يَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى يَا مُنْجِيَ الْهَلْكَى يَا مُحْيِيَ الْمَوْتَى يَا أَمَانَ

الْخَائِفِينَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ يَا صَانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ يَا جَابِرَ كُلِّ كَسِيرٍ يَا

صَاحِبَ كُلِّ غَرِيبٍ يَا مُونِسَ كُلِّ وَحِيدٍ يَا قَرِيباً غَيْرَ بَعِيدٍ يَا شَاهِداً

غَيْرَ غَائِبٍ يَا غَالِباً غَيْرَ مَغْلُوبٍ يَا حَيُّ حِينَ لَا حَيَّ يَا مُحْيِيَ الْمَوْتَى

‏ يَا حَيُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ

هر كه آن را بخواند يا بشنود، تا 40 سال از وسواس در امان خواهد بود

برگرفته از دعا سایت

**************************************************

بازنشر : سایت دعاگو (بزرگترین منبع ذکر و دعاهای قرآنی)