دعای یا فارج الهم و کاشف الغم برای رفع غم و اندوه و ناراحتی ها

اى یگانه ‏اى یكتا اى مقصود در حوائج و خواسته ‏ها اى آنكه نزاییده (مانندى ندارى كه براى او مبدأ باشى) و زاییده نشده (مانندى ندارى كه متأخّر از او باشى) و كسى همتاى او نبوده (مانندى ندارى كه با هم باشید) مرا (از هر پیشامدى) نگاهدار، و (از گناهان) پاك گردان، و غم و اندوهم را دور كن و آیة الكرسى و معوذتین (سوره فلق: قُلْ اعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ‏؛ و سوره ناس: قُلْ اعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ‏) و (سوره توحید:) قُلْ هُوَ اللهُ احَدٌ؛ را بخوان (برخى از مترجمین گفته ‏اند: جمله و اقرا آیة الكرسىّ و المعوذتین و قل هو الله احد گفتار راوى صحیفه است، ولى ظاهر آنست كه امام علیه السّلام هنگام املاء دعا چنین دستور داده، و گواه بر این آنكه اسماعیل ابن جابر از حضرت صادق علیه السّلام درباره هم و اندوه نقل می‌ كند كه آن حضرت فرمود: غسل می‌ كنى و دو ركعت نماز می‌ خوانى و می‌ گویى: یا فارج الهمّ، و یا كاشف الغمّ، یا رحمن الدّنیا و الاخرة و رحیمهما فرّج همّى و اكشف غمّى یا الله الواحد الاحد الصّمد الّذى لم یلد و لم یولد و لم یكن له كفوا احد اعصمنى و طهّرنى، و اذهب ببلیتى و آیة الكرسى و معوذتین را می‌ خوانى. و آیة الكرسى: اللهُ لا الهَ الاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیومُ‏ تا وَ هُوَ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ‏ است، چنان‌ كه پیغمبر ـ صلّى الله علیه و آله ـ فرموده: هر كه چهار آیه از اوّل سوره بقره و آیة الكرسى و دو آیه بعد از آن و سه آیه از آخر آن را بخواند در جان و مال خود چیزى را كه نمى‏ پسندد نبیند و شیطان به او نزدیك نشود، و قرآن را فراموش ننماید. فرمایش آن حضرت ظاهر در اینست كه آیة الكرسى تا وَ هُوَ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ‏ است و دو آیه پس از آن از لا اكْراهَ فِى الدِّینِ‏ تا هُمْ فیها خالِدُونَ‏ می‌ باشد) و بگو:

(3) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ، وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ، وَ كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ، سُؤَالَ مَنْ لَا یجِدُ لِفَاقَتِهِ مُغِیثاً، وَ لَا لِضَعْفِهِ مُقَوِّیاً، وَ لَا لِذَنْبِهِ غَافِراً غَیرَكَ، یا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ أَسْأَلُكَ عَمَلًا تُحِبُّ بِهِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَ یقِیناً تَنْفَعُ بِهِ مَنِ اسْتَیقَنَ بِهِ حَقَّ الْیقِینَ فِی نَفَاذِ أَمْرِكَ.

بار خدایا من از تو درخواست می‌ نمایم درخواست کسی که نیازمندیش سخت، و تواناییش سست، و گناهانش بسیار است، درخواست کسی که براى نیازمندیش فریادرسى، و براى ناتوانیش توانایی دهنده ‏اى، و براى گناهانش آمرزنده ‏اى جز تو نمی‌ یابد، اى داراى عظمت و بزرگى و احسان و نیكى از تو درخواست می‌ كنم (توفیق) عمل و كردارى را كه به سبب آن دوست دارى (مشمول رحمتت می‌ گردانى) هر كه را كه آن را انجام دهد (نه عملى را كه آن را دوست داشته و انجام دهنده ‏اش را دشمن، حضرت رسول ـ صلّى الله علیه و آله ـ فرموده: خداوند بنده ‏اى را دوست و كردارش را دشمن و كردار را دوست و تنش را دشمن دارد) و یقین و باورى كه به وسیله آن سود (پاداش) می‌ دهى كسى را كه در جریان امر (اراده و خواست) تو حقیقت یقین (بالاترین مراتب آن كه تعبیر به حق الیقین می‌ شود) را به دست آورد (نه یقینى را كه سودى ندارد مانند یقین و باور فرعونیان به معجزات موسى ـ علیه السّلام ـ، در قرآن كریم «سوره نمل، آیه 13» فرموده: فَلَمَّا جاءَتْهُمْ ایاتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبینٌ «14» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیقَنَتْها انْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَ عُلُوًّا؛ یعنى چون آیات و نشانه‏ هاى هویداى «قدرت و توانایی» ما نزد فرعونیان آمد «حضرت موسى آنها را به ایشان نشان داد» گفتند این جادویى است آشكار، و با اینكه پیش خود آن آیات را یقین و باور داشتند «كه از جانب خدا است» از روى ظلم و ستم «به خویش» و سركشى «از ایمان به موسى ـ علیه السّلام» آنها را انكار و تكذیب نمودند.

(4) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اقْبِضْ عَلَى الصِّدْقِ نَفْسِی، وَ اقْطَعْ مِنَ الدُّنْیا حَاجَتِی، وَ اجْعَلْ فِیمَا عِنْدَكَ رَغْبَتِی شَوْقاً إِلَى لِقَائِكَ، وَ هَبْ لِی صِدْقَ التَّوَكُّلِ عَلَیكَ.