در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com دعا و سوره مجرب برای راحت جان دادن شخصی که لحظه مرگش فرا رسیده را برای شما عزیزان قرار دادیم .

دعا و سوره مجرب برای راحت جان دادن شخصی که لحظه مرگش فرا رسیده,دعای راحت جان دادن,سوره های قرآنی برای راحت جان دادن موقع مرگ,دعای سریع الاجابه برای مرگ راحت,سوره های قرآنی مجرب و قوی برای مرگی راحت و آسان

دعا و سوره مجرب برای راحت جان دادن شخصی که لحظه مرگش فرا رسیده

مسأله 537 مستحب ّ است این دعاها را طوری به محتضر تلقین کنند که بفهمد (1):

اللّهُم َّ اغفِر لِی َ الکَثیرَ مِن مَعاصِیک َ وَ اقبَل مِنِّی الیَسِیرَ مِن طاعَتِک َ یا مَن یَقبَل ُ الیَسیرَ وَ یَعفُو عَن ِ الکَثِیِر اقبَل مِنِّی الیَسیرَ و اعف ُ عَنِّی الکَثیرَ انَّک انت َ العَفُوُّ الغَفُورُ اللّهُم َّ ارحَمنی فَانَّک َ رَحیم ٌ (2).

این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست

(1) (اراکی، نوری:) مستحب ّ است این دعاها را به محتضر تلقین کنند:..

(2) (مکارم:) و بهتر است که خودش نیز بخواند.

[کسی را که سخت جان می دهد]

مسأله 538 مستحب ّ است کسی را که سخت جان می دهد، (1) اگر ناراحت نمی شود به جایی که نماز می خوانده ببرند.

این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست

(1) (مکارم:) او را به محل ّ نمازش ببرند.

[ برای راحت شدن محتضر]

مسأله 539 مستحب ّ است (1) برای راحت شدن محتضر بر بالین او سوره مبارکه «یس، و الصّافات و احزاب» و «آیه الکرسی» و (آیه پنجاه و چهارم از سوره «اعراف» (2) و سه آیه آخر سوره «بقره» بلکه (3)) هر چه از قرآن ممکن است بخوانند.

این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست

(1) (مکارم:) شایسته است..

(2) اراکی، (فاضل:) یعنی آیه إِن َّ رَبَّکُم ُ اللّه ُ الَّذِی خَلَق َ السَّموات ِ..

(3) [قسمت داخل پرانتز در رساله آیت اللّه مکارم نیست]

[ تنها گذاشتن محتضر]

مسأله 540 تنها گذاشتن محتضر و گذاشتن چیز سنگین (1) روی شکم او و بودن جُنُب و حائض نزد او و هم چنین حرف زدن زیاد و گریه کردن و تنها گذاشتن زنها نزد او مکروه است (2).

این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست

(1) (خوئی، گلپایگانی، فاضل، تبریزی، صافی، زنجانی:) گذاشتن چیزی..

(2) (مکارم:) تنها گذاشتن زنها نزد او را از مکروهات شمرده اند.

• توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل،  اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.

---

آداب بر بالین محتضر بر گرفته از مفاتیح نوین آیت الله مکارم شیرازی.

هنگام احتضار و جان دادن، زمانِ بسیار مشکل و در عین حال حسّاسى است. در آن هنگام، باید محتضر را به امورى توجّه داد; و او را تنها نگذاشت.

توبه، توجّه به خدا، ایمان به لطف او، اداى حقوق واجبه مردم و خداوند را، به او تذکّر دهند.

مرحوم «علاّمه مجلسى» مى نویسد: «وقتى که آثار احتضار آشکار شود، محتضر این دعا را به طور مکرّر بخواند: «اَللّهُمَ اغْفِرْ لِىَ الْکَثیرَ مِنْ مَعْصِیَتِکَ،وَ اقْبَلْ مِنِّى الْیَسیرَ مِنْ طاعَتِکَ; خداوندا! گناهان زیاد مرا ببخش و طاعت هاى اندک مرا قبول فرما». تا این که جان دادن بر او آسان گردد.

در این حالت خویشان و فرزندان نباید او را تنها بگذارند، نزد او باشند و دعا و قرآن بخوانند; مخصوصاً سوره هاى «یس» و «صافّات» را.

همچنین، اعتقاد به توحید و صفات جمال و جلال خداوند و اقرار به رسالت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و امامت ائمّه اطهار(علیهم السلام) و اعتقاد به معاد و بهشت و دوزخ، و سایر اعتقادات را براى او بازگو نمایند و به وى تلقین کنند… و کلمه «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» را بسیار به او تلقین نمایند و او نیز بگوید; زیرا در حدیث معتبرى آمده است که هر کس سخن آخر او «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» باشد، داخل بهشت مى شود.

پاى محتضر را به سوى قبله برگردانند، تا فرشتگان رحمت، به او روى آورند.

در حدیث معتبرى آمده است که اگر بر میّت قبض روح دشوار باشد، او را به مکانى که در آن نماز مى گزارد، ببرند و او را در جایگاه نمازش بگذارند، تا قبض روح بر او آسان گردد.

به هنگام احتضار، چیز سنگینى بر بدن محتضر نگذارند.

در حدیث صحیح از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است: هرگاه کسى را در وقت جان دادن، مشاهده کردید، این کلمات فَرَج را به او تلقین کنید:

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الْحَلیمُ الْکَریمُ، لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ،

معبودى نیست جز خداى بردبار کریم معبودى نیست جز خداى والاى بزرگ 

سُبْحانَ اللهِ رَبِّ السَّمواتِ السَّبْعِ، وَرَبِّ الاَْرَضینَ السَّبْعِ، وَ ما فیهِنَّ وَ ما بَیْنَهُنَّ 

منزّه است خدا پروردگار آسمانهاى هفتگانه و زمین هاى هفتگانه و آنچه در آنها و مابین آنهاست 

وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ، وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمینَ.

و پروردگار عرش بزرگ و ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است.

همچنین سنّت است براى آسانى قبض روح، این دعا را به محتضر تلقین نمایند:

یا مَنْ یَقْبَلُ الْیَسیرَ، وَیَعْفُو عَنِ الْکَثیرِ، اِقْبَلْ مِنِّى الْیَسیرَ، وَاعْفُ عَنِّى الْکَثیرَ، اِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ.

اى کسى که اندک را (از بنده ات) مى پذیرى و از (گناهان) بسیار مى گذرى; این (اعمال) اندک را از من بپذیر و این (گناه) بسیار را از من ببخش; چرا که فقط تو بخشنده مهربانى.

مرحوم «علاّمه مجلسى» در ادامه مى افزاید: «سنّت است وقتى که محتضر جان داد، دهانش را بر هم گذارند و چانه اش را ببندند و چشمهایش را برهم آورند و دستهایش را بر پهلوهایش بکشند (تا منظره چهره و بدن او بدنما نباشد) و او را با پارچه اى بپوشانند و نزد او قرآن بخوانند».(1)

1. زاد المعاد، صفحه 538 – 540. (با تصرّف و تلخیص)

منبع: مفاتیح نوین آیت الله مکارم شیرازی