نقش نماز در درمان بیماری ها – تاثیر نماز خواندن برای درمان بیماری روحی و جسمی

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com نقش نماز در درمان بیماری ها – تاثیر نماز خواندن برای درمان بیماری روحی و جسمی را برای شما عزیزان قرار دادیم . نماز یکی از نعمت های الهی است که خداوند برای سلامتی بندگانش به ما عطا کرده است . نماز خواندن آثار و برکات و فضیلت های زیادی دارد . نماز برای سلامتی جسم و درمان و شفای بسیاری از بیماری ها همچون سردرد بسیار موثر است . رکوع و سجده و خم شدن و نشستن در نماز نوعی ورزش است و از نظر پزشکس هم اثبات شده است که خون بیشتری به مغز برسد …

نقش نماز در درمان بیماری ها – تاثیر نماز خواندن برای درمان بیماری روحی و جسمی,نقش و تاثیر نماز,تاثیر نماز در درمان بیماری ها,درمان بماری های روحی و روانی با نماز,تاثیر نماز خواندن در زندگی انسان,شفای مریضی با نماز,تاثیر نماز برای درمان بیماری سردرد,تاثیر سجده نماز برای آسودگی و آرامش در فرد,تاثیر خم شدن و ایستادن و نشستن در نماز,نقش نماز در سلامتی جسم,نقش رکوع و سجده نماز برای درمان بیماری

آیت الله بهجت(ره):

شخصی می گفت: من بیمار شده و به دکتر مراجعه کردم .

دکتر گفت: شما باید ورزش کنید، اگر چه به زیاد نماز خواندن! من هم زیاد نماز خواندم و بیماری ام که سردرد بود خوب شد.

نقش نماز در سلامتی جسم انکار ناپذیر می باشد.

خم شدن مکرر سر به پایین در هنگام رکوع و سجود، سپس بالا آمدن سر هنگام ایستادن و نشستن کمک می کند که خون بیشتری به مغز برسد.

سجده باعث آسودگی و آرامش در فرد می شود و عصبانیت را کاهش می دهد.

مدت زمان ذکر رکوع باعث تقویت عضلات صورت و گردن و ساق پا و ران ها می شود و به این ترتیب به جریان خون در قسمت‌های مختلف بدن کمک می کند.

منبع: توصیه های پزشکی عارفان،

آیت الله بهجت،ص ۳۷

**************************************

تاثیر نماز برای بهبودی بیماری ها

امروزه روشن شده است كه “امید به بهبودی” چه در مورد بیماری های جسمی و چه روانی، می تواند نقشی حتی موثرتر از درمان های ارائه شده توسط پزشكان، ایفا كند. چرا كه دیده شده است در مواردی پزشك، در تجویز دارو به بیمار خود، دچار اشتباه گردیده است، اما بیمار به شكل غیر منتظره ای بهبود یافته، زیرا نسبت به بهبودی خود، امید كامل داشته است!

به این ترتیب بسیاری از منابع علمی، اشاره كرده اند كه: هر نوع درمانی، چه به صورت تجویز یك قرص یا شربت باشد و چه به شکل هر نوع دیگری از شیوه های درمانی، همیشه حاوی یك نیروی درونی به نام “امید به بهبودی” است. رنگ و مزه یك تركیب دارویی گاه از طریق این نیرو تاثیر بیشتری دارد تا تركیب واقعی دارویی آن!

در این مورد خاطره ای از روستای آباء و اجدادی ام(روستای باصفای گوغر، از توابع شهرستان بافت از استان كرمان) به یاد می آورم، كه ذكر آن در این جا، خالی از لطف نیست:

“چند سال پیش، پیرزنی در روستای “گوغر” زندگی می كرد كه دائما از درد شدید زانو و پا نالان بود، طوری كه نوه ها و نبیره های او، از دست ناله های این پیرزن دردمند،

خواب خوش نداشتند! تا این كه شبی از شب ها، یكی از نبیره های این پیرزن كه شاید این نبیره، دانشجوی سال اول پزشكی هم بود و از این جهت پیرزن اطمینان بسیاری به او داشت، برای مادربزرگ پیرش، یك پماد سفید رنگ تجویز كرد كه درد پا و زانوی او را برای همیشه ساكت كرد، طوری كه مادر بزرگ دائما به جان نبیره خیر خواهش، دعای خیر می نمود و می گفت:

تا كنون هیچ دارویی، تا این اندازه در درمان درد پای او موثر نبوده است! این در حالی بود كه آن نبیره به خوبی می دانست كه آن پماد، چیزی جز یك عدد “خمیر دندان” نبوده است و خود نیز از این درمان اسرارآمیز سخت در تعجب بود.”

غرض از این خاطره این است كه امید به بهبودی، به طور قطع در همه درمان های پزشکی و روانپزشكی و حتی جراحی، می تواند در كنار سایر روش ها و حتی موثرترین آن ها، نقش مهمی ایفا نماید.

برخورد خیرخواهانه پزشك، لبخند پرستار، بوی مواد ضد عفونی کننده در بیمارستان، رنگ و مزه دارو، همه و همه می توانند از طریق “امید به بهبودی” نقش عمده ای در افزایش شانس بهبودی بیمار بازی كنند.

اما باید به این موارد و حتی قبل از همه آن ها، تاثیر اعتقادات مذهبی و امید به شفابخشی الهی را اضافه نمود.

شخص نمازگزار به جای اطمینان صرف به پزشك، به وسیله نماز خود به رحمت خداوند اطمینان پیدا می كند و ایمان دارد كه اگر خدا بخواهد، ابزار مادی در درمان او موثر خواهند بود و با این امیدواری، “امید به بهبودی” را در مؤثرین شكل خود، به كار می اندازد و از آن در پیشرفت درمان های پزشكی مربوط به بیماری خود، بهره می برد. البته از ابعاد دیگری نیز می توان، از تاثیر نماز بر بهبود بیماری ها سخن گفت.

امروزه به اثبات رسیده است كه یك عامل مهم در عدم پیشرفت درمان های دارویی و بروز اشكال در كنترل بیماری ، همكاری ضعیف بیمار، در طی درمان است

یكی از جنبه های مهم این همكاری ضعیف می تواند به شكل نامنظم مصرف كردن داروها باشد كه چه بسا بر اثر فراموش كاری بیماران یا در خواب بودن آن ها در زمان مصرف دارو، اتفاق بیفتد.

اما شخص نمازگزار از آن جا كه خود را ملزم به انجام فرایض واجب یومیه به شكل كاملا منظم می بیند، از امكان تطبیق دادن زمان مصرف داروهای خود، با زمان نماز برخوردار است كه این امر به نوبه خود می تواند در پیشرفت درمان های دارویی موثر باشد.

اما زمانی كه به این نكته اشاره می نمودم، باز هم خاطره ای از همان مادر بزرگ با صفای گوغری(كه در این مقاله به او اشاره شد) بی اختیار به خاطرم آمد و آن این كه او همیشه، پاكت داروهای خود را كنار سجاده نماز خود می گذاشت، تا هیچ وقت خوردن داروهای خود را فراموش نكند.

آری! زندگی با نماز، زندگی ای است سرشار از بركت و سلامتی و طول عمر.

**************************************************

بازنشر : سایت دعاگو (بزرگترین منبع ذکر و دعاهای قرآنی)