متن دعای احتجاب سید بن طاووس با ترجمه و خواص دعای احتجاب

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com متن دعای احتجاب سید بن طاووس با ترجمه و خواص دعای احتجاب را قرار دادیم . دعای زیر که به دعای احتجاب معروف است از سید بن ظاووس نقل شده است . دعای احتجاب از پیامبر اکرم روایت شده و نقل کننده آن سید بن طاووس می باشد . برای آشنایی با خواص و فواید دعای احتجاب سید بن طاووس به ادامه این مطلب در سایت دعاگو مراجعه کنید …

دعای احتجاب سید بن طاووس,خواص خواندن دعای احتجاب,فضیلت و فواید دعای احتجاب,معنی و ترجمه دعای احتجاب

متن دعای احتجاب سید بن طاووس با ترجمه و خواص دعای احتجاب

دعای احتجاب

سید بن طاووس در کتاب شریف مهج الدعوات از حضرت علی این دعا را با فضایل و فواید زیادی نقل می کند :

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم قسم یاد کردند که اگر کسی خدا را به اسماء موجود در این دعا بخواند دعایش مستجاب است و برای هر حاجتی از جمله آمرزش گناهان، رفع غم و اندوه و ظلم و تعدّی و کفایت از ظالمان ، شفای مجنون و آسانی وضع حمل، رفع گرسنگی و تشنگی ، و حفظ خانه از آتش سوزی، بسیار مؤثر است و …

دعای احتجاب از ادعیه ای است که اولیا همتی تمام در خواندن آن داشتند.

مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری رحمه الله می فرمودند:

پدرم به من گفت اگر خواندن این دعا را ترک کنی تو را عاق می کنم و خود ایشان به آن مقید بودند و گاهی در روز ، هفت بار آن را می خواندند و سزوار است که در هر مرتبه خواندن دعا صدقه مختصری بپردازند

متن دعای احتجاب :

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم انّی اسْئَلُکَ یا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعاعِ نُورِهِ عَنْ نَواظِرِ خَلْقِهِ یا مَنْ تَسَرْ بَلَ بِالْجَلالِ وَ الْکِبْرِیاءِ وَاشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ فی قُدْسِهِ یا مَنْ تَعالی بِالْجَلالِ وَ الْکِبْرِیاءِ فی تَفَرُّدِ مَجْدِهِ یا مَنِ انْقادَتِ الْاُمُورُ بِاَزِمَّتِها طَوعاً لِاَمْرِهِ یا مَنْ قامَتِ السَّماواتُ وَ الْاَرَضُونَ مُجیباتٌ لِدَعْوَتِهِ یا مَنْ زَیَّنَ السَّماءَ بِالنُّجُومِ الطّالِعَهِ وَ جَعَلَها هادِیَهً لِخَلْقِهِ یا مَنْ اَنارَ الْقَمَرَ الْمُنیرَ فی سَوادِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ یا مَنْ اَنارَ الشَّمْسَ الْمُنیرَهِ وَ جَعَلَها مَعاشا لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَها مُفَرِّقَهً بَیْنَ اللَّیْلِ وَ النَّهار لِعَظَمَتِهِ یا مَنْ اسْتَوجَبَ الشُّکْرَ بِنَشْرِ سَحائِبِ نِعَمِهِ اسْئَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَهِ مِنْ کِتابِکَ وَ بِکُلِّ اِسْمٍ لَکَ هُوَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ اَوِ اسْتَاثَرْتَ بِهِ فی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ وَ بِکُلِّ اِسْم هُوَ لَکَ اَنْزَلْتَهُ فی کِتابِکَ اَوْ اَثْبَتَّهُ فی قُلُوب الصّافّین الْحافین حَوْلَ عَرْشِکَ فَتَراجَعَتِ الْقُلُوبُ اِلیَ الصُّدُور عَن الْبَیانِ بِاِخْلاص الْوَحْدانِیَّهِ وَ تَحَقُّقِ الْفَردانِیَّهِ مُقِرَّهً لَکَ بِالْعُبُودِیَّهِ وَ اِنَّکَ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَ اَسْئَلُکَ بِالاَسْماءِ الَّتی تَجَلَّیْتَ بِها لِلْکَلیمِ عَلَی الْجَبَلِ الْعَظیمِ فَلَمّا بَدا شُعاعَ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهاءِ الْعَظَمَهِ خَرَّتِ الْجِبالُ مُتَدَکْدِکَهً لِعَظَمَتِکَ وَجَلالِکَ وَ هَیْبَتِکَ وَ خَوفًا مِنْ سَطْوَتِکَ راهِبَهً مِنْکَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَ اَسْئَلُکَ بِالاسْمِ الَّذی فَتَقْتَ بِهِ رَتْقُ عَظیمِ جُفُونِ عُیُونِ النّاظِرینَ الّذی بِهِ تَدْبیرُ حِکْمَتِکَ وَ شَواهِدُ حُجَجِ اَنْبِیائِکَ یَعْرِفُونَکَ بِفِطَنِ الْقُلُوب وَ اَنْتَ فی غَوامِضِ مَسِرّاتِ سَرائِرِ الْغُیُوبِ اَسْئَلُکَ بِعِزَّهِ ذلِکَ الاسْمِ اَنْ تُصَلِّیَ علی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَصْرِفَ عَنّی وَ عَنْ اَهْلِ حُزانَتی وَ جَمیع الْمُومِنین وَ الْمُومِناتِ جَمیع الافاتِ وَ الْعاهاتِ وَ الاعْراضِ وَ المْراضِ وَ الْخَطایا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّکِّ وَ الشِّرْکِ وَ الْکُفْرِ وَ الشِّقاقِ وَ النِّفاقِ وَ الضَّلالَهِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الْغَضَبِ وَ الْعُسْر وَ الضیقِ وَ فَسادِ وَ الضَّمیرِ وَ حُلُولِ النِّقْمَهِ وَ شِماتَهِ الاْعَداءِ وَغَلَبَهِ الرِّجالِ انَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ لَطیفٌ لِما تَشاءُ وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین و لا حَولَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظیم

ترجمه :

خدایا از تو می خواهم، ای کسی که به پرتو نورت از دیدگان خلق پنهانی. ای کسی که لباس جلال و بزرگی پوشیده ای و در عین پاکی و قدس به قدرت نمایی مشهور شده ای. ای کسی که به بزرگی و کبریائی برتری داری و به مجد و عظمت تنهایی. ای کسی که همه امور با رغبت تحت امرت منقاد هستند. ای کسی که آسمان ها و زمین برای اجابت دعوت تو بر پایند. ای کسی که آسمان را با ستارگان درخشان آراسته آنان را راهنمای خلق قراردادی. ای کسی که ماه تابان را در سیاهی شب تار به لطفت روشن کردی. ای کسی که خورشید را به بزرگیت جداکننده بین روز و شب قرار دادی و معاش خلق را در آن نهادی. ای خدایی که به واسطه پراکنده کردن ابر نعمت هایت سزاوار شکر شدی.

از تو می خواهم به جایگاه عزت تو از عرشت و نهایت رحمت از کتابت و به هر اسمی که بدان اسم خود را نامیدی و آن را به خود مخصوص گردانیدی و در علم غیب نزد خودت مستتر کردی و به هر اسمی که برای توست که آن را در کتاب خود فرو فرستادی و به اسمی که بجا گذاشتی در قلوب آنانی که به دور عرش تو صف کشیده اند و به حول آن حلقه زده اند پس آن دل ها (ی حامل اسماء) از بیان آن منصرف، به درون سینه ها برگشته اند، به جهت اخلاص در یکتاپرستی و به جهت تحقق وحدانیت تو، درحالی که به بندگی تو اقرار دارند و گویند تو خدایی، تو خدایی، تو خدایی، و غیر تو خدایی نیست، و غیر تو خدایی نیست، و غیر تو خدایی نیست، از تو می خواهم به نام هایی که به آنها جلوه کردی برای حضرت موسی کلیمت بر کوه بزرگ (طور)، پس آن گاه که اشعه نور پنهان شده تو آشکار شد به خاطر زیبایی حاصل از بزرگی، کوه فرو ریخت و بخاطر بزرگی و جلال و هیبت تو منهدم شد، در حالی که از ترس از بزرگیت و خوف از قهر و غلبه تو این حالت به آنها دست داد، پس خدایی غیر از تو نیست، پس خدایی غیر از تو نیست، پس خدایی غیر از تو نیست.

منبع:ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات، کتابخانه سنائی، ص ۷۶

برگرفته از دعا سایت

**************************************************

بازنشر : سایت دعاگو (بزرگترین منبع ذکر و دعاهای قرآنی)