شرایط استجابت دعا و حاجت روایی چیست؟ چهار مورد از شرایط استجابت دعا

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com شرایط استجابت دعا و حاجت روایی چیست؟ چهار مورد از شرایط استجابت دعا را قرار دادیم . استجابت دعا و برآورده شدن حاجت و رسیدن به خواسته آداب و شرایط مخصوصی دارد . رعایت این آداب و شرایط هنگام دعا کردن برای استجابت دعا بسیار موثر هستند . یکی از شرایط استجابت دعا تضرع و دیگری حضور قلب در دعا می باشد …

شرایط اجابت دعا و حاجت,بهترین شرایط استجابت دعا,آداب و شرایط استجابت دعا,استجابت دعا چه شرایطی دارد,چند مورد از شرایط استجابت دعا,عوامل استجابت دعا چیست

شرایط استجابت دعا و حاجت روایی چیست؟ چهار مورد از شرایط استجابت دعا

دعایی جهــت اجــابت حـاجـت

حضرت رسول صل الله علیه و آله فرمودند:

بنده ای نیست که دستهایش را پس از نماز بگشاید و بگوید:

اللَّهُمُ إِلَهِی وَ إِلَهَ إِبْرَاهِیمَ وَ اسماعیل و إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ یوسف و إِلَهَ جَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ إِسْرَافِیلَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَسْتَجِیبَ لی دَعْوَتِی فَإِنِّی مُضْطَرٌّ وَ تَعْصِمَنِی فِی دِینِی فَإِنِّی مُبْتَلًی وَ تَنَالَنِی بِرَحْمَتِکَ فَإِنِّی مُذْنِبٌ وَ تَنْفِیَ عَنِّی الْفَقْرَ فَإِنِّی مِسْکِین

 موانع استجابت دعا

خداوند متعال بر اساس وعده‌ای که در قرآن داده است، دعای دعا کننده را مورد اجابت خویش قرار می‌دهد: «ادعونی استجب لکم»؛ لیکن استجابت هر دعا به حسب نوع دعا و دعا کننده متفاوت است. اما تاخیر استجابت دعا، ممکن است به خاطر وجود موانع و یا عدم شرایط لازم باشد.

برخی از موانع استجابت دعا عبارتند از:

۱. تکذیب آیات الهی
۲. نشناختن خداوند و ادا نکردن حق او؛
۳. ناسپاسی در برابر نعمت‌های الهی؛
۴. در نظر داشتن عیب‌های مردم؛
۵. دوست شدن با شیطان ؛
۶. طلب نکردن از خدا؛
۷. معصیت الهی و….

 شرایط استجابت دعا

برخی شرایط استجابت دعا یا به تاخیر نیفتادن آن عبارتند از:

۱. رعایت خصوصیاتی به هنگام دعا کردن، از جمله: حمد خدا، یاد نعمت او، شکر او، درود بر پیامبر (صلی اللَّه علیه وآله)؛ یادآوری گناهان، توبه .

۲. اعمال صالح ناشی از ایمان ، که محور اصلی پذیرش دعاست.

۳. شناخت خدا، شستشوی قلب و دل ، جلب رضایت او و توجه کامل به هنگام دعا.
۴. مضطر بودن واقعی؛ حتی در حالت عادی.

۵. دعا توام با تضرع و مخفیانه بودن.

۶. اصرار در دعا، نام بردن چیز مورد نظر، در نظر گرفتن اوقات مخصوص، گریه کردن، هر چند کم باشد، برای همه مؤمنان دعا کردن.

علما معتقد هستند زمانی دعا به اجابت می‌رسد که از ظاهر به باطن سرایت کند و اگر دعای به زبان مطابق با زبان استعداد باشد و آنچه به زبان می‌گوید، بر خلاف آنچه در حال و دل می‌خواهد نباشد، مستجاب می‌شود و اگر مستجاب نشد، یا از زبان استعداد صادر نشده‌ است یا با نظام کلی عالم مخالفت و تعارض دارد گاهی نیز این امر به‌ جهت نبود بعضی شرایط و اسباب دعا است.

از جمله اینکه:

۱- پرهیز از اعتماد به خویشتن تا جایی که زبان باطن او در محضر ربوبی با عجز و نیاز همراه باشد.

۲- رعایت طهارت و توجه به سرّ طهارت و وضو که با رعایت این ادب، داعی و سالک متوجه می‌شود که با ناپاکی‌های ظاهری نباید به درگاه خدا رفت، چه رسد به ناپاکی‌های معنوی که اصل همه ناپاکی‌هاست و دل را آلوده می‌سازد.

۳- تفکر در معانی ادعیه و مناجات‌ها و حالات اولیای الهی که چگونه در پیشگاه الهی اظهار عجز و تذلل می‌کنند.

۴- حضور قلب در دعا؛ زیرا با غفلت و نسیان قلب، هیچ فایده‌ای از ذکر و دعا نصیب بنده نمی‌شود و این‌گونه اعمال در روح او تاثیری نخواهد داشت.

۵- دعا به زبان استعداد که منوط به رفع حجاب‌های ظلمانی و نورانی است و دعاکننده تا می‌تواند باید باطن خود را پاک کند و آن را از آلودگی‌ها و ملکات پست تهی سازد تا دعایش مستجاب شود و از مرحله گفتار به مقام حال و از مقام حال به لسان استعداد برسد و از ظاهر به باطن سرایت کند و به مقصد نایل شود همچنین دعاکننده با حالت تضرع و با گفتن «اللهم» یا «یا الله» دعای خود را آغاز کند، زیرا خداوند با اسم جامع و محیطش، حافظ و نگهبان اوست و باید داعی با توسل به مربی خود با همین اسم جامع دعایش را آغاز کند تا گرفتار راهزن این راه که شیطان است نشود.

ایشان دعا را عبادت می‌داند که با انقطاع از غیر و توجه به حق‌تعالی، انسان را از آتش و عذاب نجات می‌دهد و قلب او را نورانی می‌کند

از جمله ی این شرایط عبارت است از:

1. شناخت خدا

اصلی ترین و مهمترین شرط استجابت دعا شناخت خداوند یکتاست. آگاهی از این که همه چیز از جمله سود و زیان به دست پروردگار است و هم اوست قادرِ توانایی که توان انجام هر کاری را دارد ناشی از معرفتی بجا و درست از پروردگار است.

ایمان به قدرت پروردگار در انجام هر کاری و به طور مشخص در استجابت دعایی که مد نظر شخص است سبب می گردد تا وی با تمام وجود خدایش را بخواند و تنها از او یاری طلبد و تمامی حواسش معطوف پروردگارش گردد.

چناچه حضرت صادق (علیه السلام) در توضیح آیه «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَ لْیُوْمِنُوا بِی‏» (بقره، 186) فرموده اند: «یعلمون‏ أنی‏ أقدر على أن أعطیهم ما یسألون‏ ؛ یعنی بدانند که من می توانم آنچه را از من می خواهند به آنان بدهم»»(المیزان، ج2)

2. مال حلال

مالی که از راه غیر حلال بدست آمده است اثرات بسیار مخربی دارد. چنین مالی سرچشمه ی بسیاری از خطاها و گناهان است؛ فردی که درآمدش ناپاک است فرزندانش ناصالح می شوند و زمینه بروز گناهان بسیاری در وجودشان ایجاد می گردد.

مال ناپاک علاوه بر اثرات نامطلوبش، مانع استجابت دعا می شود. چنانکه در حدیثی قدسی خداوند استجابت دعا را وظیفه خود قلمداد نموده و به گونه ای قطعی استجابت دعا را وعده داده است مگر دعای حرام خوار.

خداوند عزوجل دعایی را که از دلی غافل و بی توجه سرزند استجابت نمی کند. پس، هرگاه دعا کردی، با دلت روی آر، و یقین بدان که در این صورت دعایت مستجاب است.»

در حدیثی نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند:

«وَ قَالَ النَّبِیُّ صلی الله و علیه وآله: إِنَ‏ الْعَبْدَ لَیَرْفَعُ‏ یَدَهُ‏ إِلَى اللَّهِ وَ مَطْعَمُهُ حَرَامٌ فَكَیْفَ یُسْتَجَابُ لَهُ وَ هَذَا حَالُه ‏

همانا بنده دستش را به درگاه خدا بالا می برد در حالیکه خوراکش حرام است. با چنین حالی چگونه دعایش مستجاب شود؟»

(بحار الأنوار ج 45 ص 8)

3. حضور قلب

دقت و توجه به حضور در محضر خداوند اعلی و آوردن نیاز به پیشگاه او سبب می گردد تا از روی خلوص و صفای دل و با عنایت کامل به عظمت پروردگار و حقارت و کوچکی حاجتش با تمام وجود دست نیاز به سوی خالق خویش دراز نماید و برآورده شدن حاجتش را حتمی بداند.

چنانچه از حضرت صادق (علیه السلام) در این خصوص روایت شده که فرموده اند:

« أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ‏ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا یَسْتَجِیبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ‏ سَاهٍ‏ فَإِذَا دَعَوْتَ فَأَقْبِلْ بِقَلْبِكَ ثُمَّ اسْتَیْقِنْ بِالْإِجَابَةِ

خداوند عزوجل دعایی را که از دلی غافل و بی توجه سرزند استجابت نمی کند. پس، هرگاه دعا کردی، با دلت روی آر، و یقین بدان که در این صورت دعایت مستجاب است.» (اصول کافی ج 2 ص 473)

4. رقت قلب

لطافت و نرمی دل گه گاه به سراغ انسان می آید. گاه آنقدر دل انسان نرم و صاف می شود که جز خیر و نیکی در آن وجود ندارد. دل لطیف آنقدر آرام و زلال می گردد که گویی به سرچشمه ی نیکی ها متصل گشته است. چنین دلی جایگاه هبوط ملائک می گردد.

این نرمی درون اتفاق نمی افتد مگر به واسطه ی خلوص و پاکی که حاصل شده است در این حال دعای آدمی مستجاب است و خواسته اش برآورده شده.

امام صادق (علیه السلام) در خصوص مغتنم شمردن چنین حال روحی ای فرموده اند:

« أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا اقْشَعَرَّ جِلْدُكَ‏ وَ دَمَعَتْ عَیْنَاكَ فَدُونَكَ دُونَكَ فَقَدْ قُصِدَ قَصْدُكَ ؛

هر زمان که بدنت به لرزه در آمد و چشمانت گریان شد و دلت تپیدن گرفت، آن لحظه را غنیمت شمار که خواسته ات عنایت شده است.»(الكافی : 2/473/1)

برگرفته از سایت دعا 786